Κανένας εφησυχασμός απέναντι στις νέες εκδοχές της ακροδεξιάς

Από το βράδυ που ο Ρουπακιάς και το τοπικό Τάγμα Εφόδου της Χρυσής Αυγής μαχαίρωσαν τον Παύλο στο ύψος της καρδιάς. Από τότε άλλαξαν πολλά. Με τη Χρυσή Αυγή τελειώσαμε οριστικά και αμετάκλητα. Τόσο στους δρόμους, όσο και στις δικαστικές αίθουσες. Με την ακροδεξιά και τον φασισμό όμως έχουμε ακόμη ανοιχτούς πολιτικούς λογαριασμούς. Και γι’ αυτό δεν πρέπει να εφησυχάζουμε λεπτό.
Το αντιφασιστικό κίνημα της προηγούμενης δεκαετίας πρωταγωνίστησε σε μεγάλες μάχες και μας έδωσε τη δυνατότητα να βγάλουμε πολύ σημαντικά συμπεράσματα. Το τρίπτυχο μαζικότητα-ενότητα-ριζοσπαστισμός πήρε σάρκα και οστά εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη του 2020 έξω από το εφετείο όταν ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση εις βάρος των δολοφόνων νεοναζί. Όμως είχε ήδη σχηματοποιηθεί στις μικρότερες μάχες στις γειτονιές, στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς. Αυτή την πολιτική παρακαταθήκη πρέπει να κρατήσουμε σφιχτά στις γροθιές μας και να την κάνουμε ενεργή κοινωνική δύναμη. Με άνοιγμα στην κοινωνία, χωρίς στρατιωτικοποίηση του κινήματος από τη μία, ούτε σύρσιμο πίσω από συστημικά δημοκρατικά μέτωπα από την άλλη.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, οφείλουμε να δώσουμε στον Αντιφασιστικό Σεπτέμβρη μαζικά και ενωτικά χαρακτηριστικά που θα συσπειρώσουν τον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς, απέναντι στις νέες σοβαροφανείς μετεξελίξεις των Κασιδιάρηδων. Η ακροδεξιά είναι παρούσα πολιτικά και αυτό φάνηκε σε όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το διεθνές ρεύμα της λεγόμενης αλτ ράιτ εμφανίζεται με διάφορες μορφές στο παγκόσμιο πολιτικό προσκήνιο. Διάφοροι επίδοξοι αρχηγίσκοι επιχειρούν να το εκφράσουν και στην Ελλάδα τρώγοντας προς το παρόν ο ένας τις σάρκες του άλλου. Όμως, υπάρχουν στην πολιτική ζωή και συνεχίζουν να αποτελούν μια σημαντική απειλή απέναντι στον κόσμο της εργασίας, τους μετανάστες, τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Ο φετινός αντιφασιστικός Σεπτέμβρης ξεκινά το Σάββατο 14/9 και ολοκληρώνεται με την αντιφασιστική πορεία την Τετάρτη 18/9 στο Κερατσίνι. Στο ενδιάμεσο υπάρχει ένα πλούσιο πρόγραμμα με ομιλίες, θέατρο, τουρνουά μπάσκετ, παρουσίαση βιβλίου και συναυλία. Οι δύο εκδηλώσεις παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πρώτη έχει τίτλο «Ο αγώνας ενάντια στην εγκληματική οργάνωση συνεχίζεται: ενημέρωση, εξελίξεις & συμπεράσματα από το εφετείο της Χ.Α. και την κατάσταση του φασιστικού χώρου στην Ελλάδα» και η δεύτερη «Δικαιοσύνη ενάντια στη συγκάλυψη: Ομιλίες και παρεμβάσεις για τα εγκλήματα της Πύλου, των Τεμπών, του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, του Κώστα Μανιουδάκη, του Ανδρέα - Οδυσσέα Τσιαμπόκαλου, του Βασίλειου Μάγγου».
Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής οφείλουμε να μην ξεχάσουμε και να βάλουμε τις βάσεις για ένα ακόμη πιο μαζικό και δυναμικό αντιφασιστικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα απλώνεται σε κάθε κοινωνικό χώρο και δεν θα αφήνει πεδίο παρέμβασης στην ακροδεξιά και τους φασίστες. Σήμερα που η πολιτική έχει υποχωρήσει και αυτό λειτουργεί υπέρ της ακροδεξιάς, έχουμε χρέος να δυναμώσουμε τα κινήματα, να μιλήσουμε πολιτικά, να αγωνισθούμε συλλογικά. 

Νεκρός από σφαίρα του Λιμενικού μετανάστης στη Σύμη

Άλλο ένα θανατηφόρο επεισόδιο σημειώθηκε ανοιχτά της Σύμης την Παρασκευή 23/09. Θύμα ένας 39χρονος αλλοδαπός που επέβαινε σε ταχύπλοο σκάφος μαζί με άλλους πέντε ανήλικους, 7 άνδρες και μία γυναίκα με προορισμό την Ελλάδα. Ο άνδρας έχασε τη ζωή του από σφαίρα του λιμενικού που καταδίωκε το ταχύπλοο στο οποίο επέβαιναν οι μετανάστες.
Πολλά ερωτήματα εγείρονται γύρω από το συμβάν. Σύμφωνα με το ελληνικό Λιμενικό οι επιβαίνοντες δεν υπάκουσαν στο σήμα του να σταματήσουν και προσπάθησαν να διεμβολίσουν το σκάφος του ελληνικού Λιμενικού, με αποτέλεσμα οι άντρες του Λιμενικού να ρίξουν αρχικά προειδοποιητικές βολές και στη συνέχεια βολές προς τη μηχανή του σκάφους. Μία από αυτές τις σφαίρες, σύμφωνα πάντα με το Λιμενικό, βρήκε τον 39χρονο μετανάστη.
Υπάρχει κάποιος που μπορεί να εμπιστευτεί μια τέτοια εξήγηση; Πέραν του ότι το επιχείρημα ότι ένα σκάφος με μετανάστες προσπάθησε να «διεμβολίσει» ένα οπλισμένο σκάφος του Λιμενικού είναι κάπως μη πειστικό και θα ταίριαζε περισσότερο σε ταινία του Χόλιγουντ παρά στην πραγματικότητα, ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τις ελληνικές κρατικές αρχές μετά την πρωτοφανή κάλυψη στο ναυάγιο της Πύλου, τις διαψεύσεις σε ρεπορτάζ του BBC για παράνομες επαναπροωθήσεις και το θάψιμο καταγγελιών προσφύγων και οργανώσεων αλληλεγγύης για διαρκή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα ελληνικά σύνορα; 
Μάλλον κανείς. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει στηθεί μια βιομηχανία θανάτου. Απωθήσεις, απελάσεις, παράνομες επαναπροωθήσεις. Αυτό είναι το δόγμα το οποίο προσκυνά τόσο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο και οι προηγούμενες. Θέλουν μια Ελλάδα μαντρόσκυλο της ΕΕ, μια Ελλάδα με κλειστές πόρτες, μια Ελλάδα δολοφόνο, παρά μια χώρα κατανόησης, αλληλεγγύης και στήριξης των κατατρεγμένων. Και το γνωρίζουν άπαντες. Τόσο εγχώρια, όσο και διεθνώς.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η δημοσιογραφική κάλυψη του συμβάντος. Όλα τα συστημικά μέσα αναπαρήγαγαν μόνο την ανακοίνωση του ελληνικού Λιμενικού, χωρίς να επιχειρήσουν να μιλήσουν με τους επιβαίνοντες μετανάστες. Κάποια μέσα μάλιστα, είχαν ως είδηση τούς ελιγμούς του σκάφους των μεταναστών και όχι τον… θάνατο του 39χρονου μετανάστη. Η όλη επικοινωνιακή κάλυψη θυμίζει συγκάλυψη που έχουμε δει σε πληθώρα περιπτώσεων εγκληματικών ενεργειών στο Αιγαίο εις βάρος προσφύγων και μεταναστών.
Απέναντι σε όλη αυτή την τραγική φαρσοκωμωδία πρέπει να αντιδράσουμε συλλογικά. Όχι άλλοι πνιγμοί, όχι άλλες σφαίρες, όχι άλλο αίμα στα νερά του Αιγαίου. Η πολιτική της Ευρώπης Φρούριο είναι εγκληματική και σκορπίζει το θάνατο. Να μην υπάρξει καμία συγκάλυψη στο περιστατικό της Σύμη. Να μην τους επιτρέψουμε να μεγαλώσει κι άλλο ο υγρός τάφος της ντροπή. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες.