ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ 2023: Σημείο συνάντησης και αλληλεπίδρασης

Και φέτος, καταφέραμε να δημιουργήσουμε έναν ασφαλή χώρο ανοιχτής συζήτησης για το φεμινιστικό κίνημα και διασκέδασης. Είχαμε την ευκαιρία και την χαρά να γνωρίσουμε καινούριο κόσμο, να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε και να οραματιστούμε το φεμινισμό που χρειαζόμαστε. 
Η επιλογή του ΣΕΑ ξανά ως χώρος διεξαγωγής του φεστιβάλ είχε ιδιαίτερη σημασία, λόγω της πολιτικής επίθεσης που δέχεται ο Σύλλογος από την κυβέρνηση, μετά την απόφαση του ΥΠΠΟ να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας του και κατά συνέπεια την τιμωρητική έξωση του απο τον χώρο. Η πρώην πρόεδρος του ΣΕΑ, Όλγα Σακαλή, στον χαιρετισμό που απηύθυνε, μας ενημέρωσε για τις διεκδικήσεις και την συνέχεια του αγώνα τους, δίνοντας μας δύναμη αλλά και την ευκαιρία να ενώσουμε τις φωνές μας με τις/τους συναγωνίστριες/ες του Συλλόγου και να σταθούμε δίπλα τους. 
Συζητήσεις
Και τις δύο μέρες, η συμμετοχή του κόσμου στις συζητήσεις ήταν εντυπωσιακή. Το φεστιβάλ ξεκίνησε με την συζήτηση «ΛΟΑΤΚΙ+ και τάξη: Εργασιακές εμπειρίες (α)ορατότητας». Ήταν μια ευκαιρία να δοθεί ορατότητα στις εμπειρίες και τα βιώματα των λοατκι+ ατόμων, καθώς πέρα απο τις καταπιέσεις που ήδη υφίστανται ως εργαζόμενα άτομα, είναι παράλληλα αποδέκτες διακρίσεων και εκφοβιστικών-ομοφοβικών συμπεριφορών, κάνοντας τους δύσκολη εώς αδύνατη την ενσωμάτωση στο εργασιακό τους περιβάλλον. Στο πλαίσιο αυτό, υπήρξε αναφορά και στην σεξεργασία που για δεκαετίες λειτουργούσε ως μόνη επιλογή για αρκετά τρανς άτομα. Νέα τρανς άτομα εμπλούτισαν την συζήτηση αυτή και υπήρξαν πηγή έμπνευσης και δύναμης, αναφέροντας ότι πλέον η σεξεργασία δεν είναι η μόνη διέξοδος, γεγονός που κατακτήθηκε μέσα απο μακροχρόνιους και σκληρούς αγώνες του λοατκι+ και του φεμινιστικού κινήματος. Η ορατότητα αυτή, φέρνει νέές διεκδικήσεις και μέσα στα σωματεία, για τα εργασιακά δικαιώματα των λοατκι+ ατόμων. 
Η δεύτερη συζήτηση με τίτλο «Οι φεμινιστικές διεκδικήσεις στον κόσμο της δουλειάς/Συλλογικές συμβάσεις και επαγγέλματα γένους θηλυκού» είχε ως θέμα την προώθηση των γυναικείων διεκδικήσεων για την εργασιακή καθημερινότητα, μέσα απο τους αγώνες των σωματείων. Ιδιαίτερη αναφορά υπήρξε στα επαγγέλματα που αναγνωρίζονται ως αμιγώς “γυναικεία” (π.χ νοσηλεύτριες, καθαρίστριες κ.ά.) και τα οποία είθισται να σχετίζονται με την φροντίδα και την κοινωνική αναπαραγωγή, έννοιες με τις οποίες είναι ταυτισμένες οι γυναίκες στην κοινωνία. Η συζήτηση αυτή, ανέδειξε τις πολλαπλές καταπιέσεις και διακρίσεις που δέχονται οι γυναίκες λόγω φύλου στον εργασιακό χώρο και κατ’επέκταση την ανάγκη φεμινιστικών διεκδικήσεων μέσα στα σωματεία.
Οι συζητήσεις συνεχίστηκαν την δεύτερη μέρα με τον ίδιο ενθουσιασμό και ενδιαφέρον. Ξεκινώντας με την εκδήλωση «Πόλεις και ανάγκες του 99% : Η έμφυλη διάσταση του δημόσιου χώρου» μιλήσαμε για τον πολεοδομικό σχεδιασμό και την έμφυλη διάσταση σε αυτό, για την έλλειψη δημόσιων δομών στήριξης των θυμάτων έμφυλης κακοποίησης, αλλά και την γενικότερη απουσία κοινωνικών υπηρεσιών που θα απάλλασσαν τις γυναίκες απο το εξαντλητικό βάρος που τις έχει φορτώσει το σύστημα. Τόσο απο την θέση του πάνελ, όσο και απο τον κόσμο, συμμετείχαν και συντρόφισσες που δίνουν την μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών μέσα απο αριστερά ριζοσπαστικά σχήματα και συνέβαλαν ουσιαστικά στην εξέλιξη της συζήτησης, ενώ σημαντικές ήταν και οι παρεμβάσεις απο μετανάστριες ομιλήτριες που μοιράστηκαν τα βιώματα τους στον δημόσιο χώρο. 
Το φεστιβάλ έκλεισε τον κύκλο των συζητήσεων με την εκδήλωση «Να μη συνηθίσουμε τον σεξισμό και τον νεοσυντηρητισμό: παλεύουμε για ένα ριζοσπαστικό, μαζικό, μαχητικό φεμινισμό». Μιλήσαμε για τον φεμινισμό που χρειαζόμαστε σήμερα, αλλά και για τις προκλήσεις που δεχόμαστε και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με τις συστημικές επιθέσεις και την επανεμφάνιση της ακροδεξιάς. Συζητήσαμε και προβληματιστήκαμε με την άνοδο του θεσμικού φεμινισμού, τονίζοντας την σημασία των αγώνων που δίνουμε για έναν ταξικό , ριζοσπαστικό φεμινισμό που θα αντιστέκεται με μαζικούς όρους στις πολλαπλές καταπιέσεις με τις οποίες μας φορτώνει ο καπιταλισμός και η πατριαρχία.
Διασκέδαση
Και φέτος καταφέραμε να έχουμε στο φεστιβάλ ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με συναυλίες και παράσταση stand up, με πολλές/ους καλλιτέχνιδες/ες που μας στήριξαν με την παρουσία τους -κάποιες μάλιστα για δεύτερη χρονιά- και μας ξεσήκωσαν δίνοντας ζωντάνια και παλμό στο φεστιβάλ μας. Στον χώρο υπήρχαν όπως και πέρυσι βιβλιοπωλεία, με κινηματικές εκδόσεις που έδιναν την ευκαιρία για πολιτικά και φεμινιστικά αναγνώσματα, τραπέζι με τα υλικά της Συνέλευσης 8 Μάρτη, μπαρ και φαγητό με πολλές επιλογές, αλλά και παιδότοπος με την υποστήριξη του Πανελληνίου Συλλόγου Εργαζομένων ΟΓΑ και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής.
Στη διάρκεια του διημέρου, γνωρίσαμε πολύ κόσμο και άνοιξαν διάφορες συζητήσεις , όπως για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ενώ το «παρών» έδωσαν σύντροφοι και συντρόφισσες απο την δημοτική παράταξη «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα» μαζί με τον επικεφαλής της, Κώστα Παπαδάκη.
Το φεμινιστικό φεστιβάλ κατάφερε και φέτος να αποτελέσει σημείο συνάντησης και συζήτησης με τον κινηματικό κόσμο. Είχαμε την χαρά να αλληλεπιδράσουμε με συντρόφισσες από άλλες φεμινιστικές συλλογικότητες και οργανώσεις με τις οποίες συμπορευόμαστε στον δρόμο, γνωρίσαμε συναγωνίστριες/ες από διάφορους χώρους, εμπνευστήκαμε και οραματιστήκαμε τον φεμινισμό του 99%, έναν φεμινισμό ταξικό, αντικαπιταλιστικό και ριζοσπαστικό.