Συμπληρώθηκαν κιόλας 23 χρόνια συνεχούς έκδοσης της «Εργατικής Αριστεράς» («ΕΑ»). Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας βρίσκεται ένα φύλλο πριν συμπληρώσει τα 500, σε μια πυκνή και συναρπαστική διαδρομή.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η εφημερίδα μας άντεξε και συνεχίζει την πορεία της, πάντα παρούσα στις μικρές και μεγάλες στιγμές του κινήματος και της Αριστεράς. Χωρίς ίχνος «αντικειμενικότητας». Με δηλωμένη θέση και άποψη. Με σταθερό προσανατολισμό στην υπεράσπιση του δικού μας στρατοπέδου. Στην επίμονη ανάδειξη των αγώνων, των ιδεών και των συμφερόντων των «από κάτω» και της πραγματικής Αριστεράς.
Συμμετέχοντας ενεργά στους αγώνες του κόσμου μας όλα αυτά τα χρόνια, συμβάλλοντας και από τη μεριά μας στην ενότητα και τη μαχητικότητα του μαζικού κινήματος. Με ολόπλευρη στήριξη στις προσπάθειες και τις πολιτικές διεργασίες για τη δημιουργία μιας δυνατής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που θα είναι χρήσιμη για τους αγώνες της εργατικής τάξης και απολύτως απαραίτητη για την τελική νίκη των εργαζομένων ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, του πολέμου και του ρατσισμού, που γίνεται όλο και πιο βάρβαρο, στην εποχή της αστάθειας και των πολυκρίσεων.
Ανατρέχοντας στην ιστορία της «Ε.Α.», πολλά ήταν τα γεγονότα που τροφοδότησαν την ύλη της. Μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας παρουσιάστηκαν όλα τα κρίσιμα ζητήματα της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας, του κόσμου των αντιστάσεων και της Αριστεράς, τόσο εντός χώρας, όσο και διεθνώς. Χιλιάδες ρεπορτάζ, άρθρα γνώμης, συνεντεύξεις, αναλύσεις, ανταποκρίσεις, ιστορικά κείμενα, σκίτσα, «φώτισαν» το δίκιο των εργαζομένων και της νεολαίας και την αριστερή επιχειρηματολογία, απέναντι στην έρημο της ελεγχόμενης ενημέρωσης και της καθεστωτικής προπαγάνδας.
Εργατικοί Αγώνες
«Γεννηθήκαμε» μέσα στη φωτιά των συγκλονιστικών και νικηφόρων εργατικών αγώνων ενάντια στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης με το σχέδιο Γιαννίτση. Στη μεγάλη απεργία των δασκάλων επί Καραμανλή, στις μεγαλειώδεις και συγκλονιστικές γενικές απεργίες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας, στο κίνημα των πλατειών. Στις δυναμικές απεργίες, τις κινητοποιήσεις των αποφασιστικών κλαδικών και τοπικών αγώνων που συνέχισαν παρά την κάμψη του μεγάλου κύματος αντίστασης στην καυτή διετία 2010-12, όπως την περασμένη άνοιξη με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και την αδιαφορία των κυβερνώντων για τις ζωές μας, όπως απέδειξαν και οι πρόσφατες φονικές πλημμύρες και πυρκαγιές. Στις πύλες της Χαλυβουργίας και της Μαλαματίνας.
Στις μάχες των εργαζομένων στους δήμους, στα σχολεία και τα νοσοκομεία, στους δύσκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα όπου βασιλεύει η εργοδοτική τρομοκρατία. Στις μάχες ενάντια στην «αξιολόγηση» στο Δημόσιο, στους κούριερ και τους νέους επιστήμονες. Με ειδήσεις και ρεπορτάζ από τους εργατικούς χώρους, τα συνδικάτα και τη δράση των αριστερών-ενωτικών εγχειρημάτων στους χώρους δουλειάς (ΜΕΤΑ, ΜΑΧΗ).
Η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ και του αγώνα των υγειονομικών, που βάζει τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους, τόσο μέσα στην πανδημία του COVID, όσο πριν και μετά από αυτή, επιβεβαιώνει την επικαιρότητα του αιτήματος για περισσότερα λεφτά για την Υγεία και την Παιδεία, όχι για εξοπλισμούς και την αστυνομία.
Ήμασταν και είμαστε σταθερά απέναντι στην κρατική καταστολή και την εκδικητικότητα των μηχανισμών του αστικού κράτους ενάντια σε όσους διεκδικούν μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Διεθνής άνεμος
«Αναπνεύσαμε» μέσα στο μεγαλειώδες αντιπαγκοσμιοποιητικό και αντιπολεμικό κίνημα των αρχών του 21ου αιώνα. Τα χρόνια της Γένοβας, της Φλωρεντίας, της Θεσσαλονίκης, του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Οργανώνοντας τη συμμετοχή των διεθνών διαδηλώσεων, με συμβολή στην επιτυχία των ιστορικών αντιπολεμικών κινητοποιήσεων και στην καταπολέμηση του δηλητηρίου της ισλαμοφοβίας, που σήμερα πια αποτελεί βασικό εργαλείο του θεσμικού ρατσισμού στην Ευρώπη.
Υποστηρίξαμε ολόψυχα την Ιντιφάντα και την ηρωική αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, όπως και τους τελευταίους μήνες. Μεταφέραμε τον «άνεμο» ελπίδας από τις εξεγέρσεις της αραβικής άνοιξης στην Αίγυπτο, τη Συρία, την Τυνησία. Καταγγείλαμε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μ. Ανατολή, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την ελληνική συμμετοχή στους πολέμους και τους επικίνδυνους κρατικούς ανταγωνισμούς, τους τυχοδιωκτισμούς των Τσίπρα και Μητσοτάκη με τις πλάτες του ΝΑΤΟ. Υποστηρίζουμε σταθερά μια πολιτικής φιλίας και συνεργασίας με τον τουρκικό και τους άλλους γειτονικούς λαούς, απέναντι στην εθνικιστική υστερία των διάφορων τουρκοφάγων και μακεδονομάχων και τις αντιδραστικές συμμαχίες του ελληνικού καπιταλισμού.
Με ανταποκρίσεις από τις σπουδαίες στιγμές του κινήματος στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Κύπρο. Από το «Οccupy» και τους «Ιndignados», μέχρι το «Black Lives Matter», την πολύμορφη αντίσταση στο ακροδεξιό ρεύμα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ και τη γενναία στάση του λαού της Καταλονίας. Πάντα μαζί με την θυμωμένη νεολαία των γαλλικών προαστίων, όσες φορές διεκδίκησε ορατότητα, το ίδιο και στην Τουρκία, τη Βραζιλία κ.α. Μέσα στις δράσεις ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή, μιας γενιάς που πέρα από τις προκλητικές ανισότητες και την καταπίεση, ζει πλέον και με την απειλή της κλιματικής κατάρρευσης. Ανταλλάσσοντας πολύτιμες εμπειρίες, χτίζοντας σχέσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης και βαθιάς συντροφικότητας με αγωνιστές/τριες και οργανώσεις άλλων χωρών.
Κινήματα
Από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας μας βρεθήκαμε με σταθερό μέτωπο κατά του φασισμού και του ρατσισμού, με έμφαση στον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών, στην ταξική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες, δίνοντας τη μάχη ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο, τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής και κάθε εκδοχή ακροδεξιάς. Στις γειτονιές, σε δομές αλληλεγγύης προσφύγων, στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ. Πρωτοστατήσαμε στην υποστήριξη του φεμινιστικού κινήματος και των ενωτικών του συλλογικοτήτων, όπως και των κινηματικών δράσεων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Πάντα στο πλευρό της ανυπάκουης νεολαίας, στα σχολεία και στις σχολές της, στο κίνημα για το «άρθρο 16», στην παράδοση του οποίου θα χρειαστεί να ανατρέξουμε, τώρα που ο «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός» του Μητσοτάκη, επιχειρεί να το παρακάμψει και πάλι. Στις εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» της Γιαννάκου, της Διαμαντοπούλου και της Κεραμέως, την πανεπιστημιακή αστυνομία του Χρυσοχοΐδη. Στην μεγαλειώδη εξέγερση το Δεκέμβρη του 2008. Με τις ζωηρές μέρες και νύχτες του.
Αριστερά
Σε αυτή την πολυετή πορεία, ενισχύσαμε κάθε εγχείρημα που λογοδοτούσε στην ενότητα στη δράση της Αριστεράς, σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο. Χωρίς να υποτιμάμε τις διαφορετικές προελεύσεις, αλλά με σεβασμό στην παράδοση των διαφορετικών ρευμάτων της Αριστεράς. Από το «Χώρο Διαλόγου» και το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, τον «πρώτο» ΣΥΡΙΖΑ του 2004, την επανεκκίνησή του και την εκλογική εκτίναξη του 2012, την ιστορική ελπίδα το Γενάρη του 2015, που έμεινε ανεκπλήρωτη, παρά το ιστορικό «Όχι» στο Δημοψήφισμα.
Κόντρα στην ανάθεση και το «ρεαλισμό» της ομάδας Τσίπρα που υιοθέτησε το δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative), αντιτάξαμε το «ρεαλισμό» των αναγκών της κοινωνίας, τη λαϊκή κινητοποίηση, το αριστερό μεταβατικό πρόγραμμα, τη συμπόρευση με τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς. Απέναντι στην κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», αντιτάξαμε την κυβέρνηση της Αριστεράς και τη σημασία της ως «πυροδότη» ευρύτερων ριζικών αλλαγών σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Από το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το 2013, επισημάναμε τη διολίσθηση της πολιτικής γραμμής προς τα δεξιά και τη συγκέντρωση υπερεξουσιών στο προεδρικό κέντρο, τακτική που έπειτα κλιμακώθηκε και μερικά χρόνια αργότερα οδήγησε στην κατρακύλα της σημερινής προεδρίας Κασσελάκη.
Δώσαμε δυνάμεις για τη συγκράτηση ενός πολύτιμου αριστερού δυναμικού μέσα από τις γραμμές της Λαϊκής Ενότητας, συνεχίζοντας τη μάχη ενάντια στα μνημόνια, την κυβέρνηση και τους δανειστές. Ακόμα και τώρα, που επιμένουμε ότι μπορεί να υπάρξει εναλλακτική απάντηση «από τα αριστερά», στην καταθλιπτική συναίνεση του κυρίαρχου πολιτικού σκηνικού, παρά τις ήττες και τις δυσκολίες της περιόδου. Με το βλέμμα στραμμένο στην απαραίτητη συγκέντρωση δυνάμεων και τη δημιουργία ενός μαζικού πόλου της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που θα εκφράσει την κοινωνική αντίσταση, θα εμπνεύσει και θα δώσει πολιτική προοπτική σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο κινείται αγωνιστικά και πιστεύει ότι η υπόθεση της ανατροπής των σημερινών συσχετισμών, παραμένει υπαρκτή δυνατότητα. Με ισχυρή την πεποίθηση ότι ακόμα και στην εποχή των σόσιαλ μίμντια -αλλά και της ιδεολογικής σύγχυσης και υποχώρησης των αριστερών ιδεών-μια εφημερίδα άποψης αποτελεί βασικό εργαλείο ενημέρωσης και γνώσης, πολιτικής παρέμβασης και γενίκευσης των αναγκαίων πολιτικών συμπερασμάτων, συνεχίζουμε τον αγώνα.
Δίκτυο
Όλα αυτά βέβαια δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ χωρίς εσάς, τα μέλη και τους φίλους της ΔΕΑ, τους συνεργάτες και συντρόφους άλλων οργανώσεων, τους αναγνώστες μας, τους συνδρομητές μας, το δίκτυο των διακινητών μας. Όλες και όλους που μας διαβάζετε, διαδίδετε τις ιδέες μας και μας ενισχύετε οικονομικά. Σε καιρούς «στραγγαλισμού» των ανεξάρτητων και ενοχλητικών για το σύστημα φωνών, χρειαζόμαστε όμως ακόμη περισσότερο την οικονομική στήριξη των φίλων και των αναγνωστών μας. Εμείς από τη μεριά μας δεσμευόμαστε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι και χρήσιμοι για τους αγώνες της τάξης μας και την υπόθεση της σοσιαλιστικής απελευθέρωσης.
Σας ευχαριστούμε πολύ για αυτά τα όμορφα χρόνια και για αυτό σας καλούμε σε ένα μεγάλο γλέντι αφιερωμένο στην εφημερίδα μας, με αφορμή τη συμπλήρωση 500 φύλλων αδιάλειπτης κυκλοφορίας, την Κυριακή 11 Φλεβάρη, από τη 1 το μεσημέρι και μετά, στο πολιτιστικό κέντρο Γκράβας στην Αθήνα. Σας περιμένουμε για να διασκεδάσουμε, να τα πούμε από κοντά και να δώσουμε ακόμα πιο αισιόδοξα τις επόμενες μάχες!