Ζούμε σε μια εποχή μεταβατική προς ένα καινούργιο, αδιευκρίνιστο για την ώρα πολιτικό τοπίο.
αριστερά
Όπως έλεγαν παλιότερα, η Γαλλία είναι ένα «πολιτικό εργαστήρι» όπου, κάποτε, επωάζονται διεργασίες που αφορούν συνολικότερα την Ευρώπη.
Στην εσωτερική -αλλά και στη διεθνή- συγκυρία, οι δυσκολίες αυγατίζουν για τον «χώρο» της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών παρουσιάζεται ανάγλυφα ένα σημείο με ξεχωριστή πολιτική σημασία: σε πολλές χώρες-μέλη της ΕΕ οι δυνάμεις της οργανωμένης πολιτικής Αριστεράς έχουν υποχωρήσει προς ένα ιστορικά χαμηλό επίπεδο.
Οι ευρωεκλογές βρίσκουν τις πολιτικές εξελίξεις εδώ, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια κρίσιμη καμπή.
Απόσπασμα του κειμένου που εγκρίθηκε από τη Συνδιάσκεψη στις 30-31 Μάρτη
Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να γιορτάσει η εφημερίδα μας τα 500 φύλλα της και τα 23 χρόνια κυκλοφορίας της.
Πριν από 20 χρόνια στη Φλωρεντία, στα πλαίσια των ελπιδοφόρων και μαζικών διεργασιών ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, έγινε μια μεγάλη συζήτηση (με συμμετοχή περισσότερων από 10.000 ακτιβιστών/στριών από όλη την Ευρώπη), με εισηγητές τον Μπεζανσενό, της εμβληματικής γαλλικής οργάνωσης της επαναστατικής Αριστεράς LCR, και τον Φάουστο Μπερτινότι, του ιταλικού «πλατιού» κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, με αντικείμενο το ιστορικά «βασανιστικό» ζήτημα: Κίνημα και Κόμμα.
Τα παρακάτω αποτέλουν μια επιμελημένη απομαγνητοφώνηση της παρέμβασης του συντρόφου Αντώνη Φάρα (μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου της Αναμέτρησης) στην Ανοιχτή συνέλευση στην Αθήνα για ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο της ανατρεπτικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές
Η συνέλευση στη Νομική στις 25/2 για τη συγκρότηση ενός ενωτικού ψηφοδελτίου της ανατρεπτικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου άνοιξε δημόσια μία σημαντική συζήτηση με συμμετοχή αρκετών ανένταχτων αγωνιστών/τριων.
Συµπληρώθηκαν κιόλας 23 χρόνια συνεχούς έκδοσης της «Εργατικής Αριστεράς» («ΕΑ»), η οποία έφτασε τα 500 φύλλα.
Με το πέρασμα του χρόνου, όπως είναι φυσιολογικό, πυκνώνουν οι διεργασίες στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς σχετικά με την αντιμετώπιση των ευρωεκλογών.
Συμπληρώθηκαν κιόλας 23 χρόνια συνεχούς έκδοσης της «Εργατικής Αριστεράς» («ΕΑ»). Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας βρίσκεται ένα φύλλο πριν συμπληρώσει τα 500, σε μια πυκνή και συναρπαστική διαδρομή.
Η ριζοσπαστική/αντικαπιταλιστική Αριστερά στην Ελλάδα διατηρεί σημαντικές κινηματικές δυνάμεις. Όμως στο κεντρικό πολιτικό πεδίο (και κατά συνέπεια στις εκλογικές δοκιμασίες) δεν έχει κατορθώσει να ξεπεράσει το «φράγμα» της απλής καταγραφής της ύπαρξής της.
Προκλήσεις και δυνατότητες
Αυτοδιοικητικές εκλογές 2023
Τα αποτελέσματα των εκλογών και η επόμενη μέρα για την ριζοσπαστική Αριστερά
Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα αρνητικό και δημιουργεί δυσμενέστερες συνθήκες για τους μαζικούς αγώνες του κόσμου αλλά και για την πολιτική προσπάθεια (όλων των ρευμάτων) της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Τα αποτελέσματα των εκλογών για τη μαχόμενη Αριστερά δεν είναι καλά.
Η ψήφος στην Αριστερά το αποτελεσματικότερο «μαύρισμα» στον Μητσοτάκη
Οι εκλογές της 21 Μάη είναι ευκαιρία για να καταγραφεί και στην κάλπη η οργή της εργατικής τάξης και της νεολαίας ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και ό,τι εκπροσωπεί.
(ολόκληρο στο Rproject.gr)
Για ισχυρή κοινωνική και πολιτική αγωνιστική αντιπολίτευση, για να σπάσει το ΤΙΝΑ!
Να διώξουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη
Προοπτική η ανάπτυξη των αγώνων από τα κάτω
Η τρέχουσα περίοδος σφραγίστηκε από τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη.
Είναι αναμφισβήτητο ότι οι εκλογές της 21ης Μαΐου χαρακτηρίζονται από πολλαπλές πρωτοτυπίες, που χρειάζεται να τις κατανοήσουμε βαθιά.
Οι φετινές εκλογές διεξάγονται στο φως της δολοφονίας των Τεμπών, αυτού του τραγικού περιστατικού που συντάραξε συθέμελα την ελληνική κοινωνία έβγαλε στην επιφάνεια με πρωτόγνωρη δύναμη τον πόνο και την οργή εκατομμυρίων ανθρώπων, δρώντας σαν καταλύτης στις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Οι κινητοποιήσεις που έγιναν στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Μ. Βρετανία, στη Γερμανία και αλλού επιβεβαιώνουν ότι η εγκληματική πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ δεν γνωρίζει σύνορα.
Μετά από πάνω από μια δεκαετία κρίσης, αστάθειας και επιθέσεων, μετά την πανδημία και το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, η διεθνής οικονομία βρίσκεται ξανά στη δίνη μιας νέας κρίσης.