αριστερά

Το μέγεθος και ο ριζοσπαστισμός των μεγάλων εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων της 28 Φλεβάρη ανοίγουν πιθανότητα μια «νέα κατάσταση» και, ως γνωστόν, τότε προκύπτουν «νέα καθήκοντα».
 

Στο προηγούμενο φύλλο της «Εργατικής Αριστεράς» δώσαμε ένα γενικό περίγραμμα της άποψής μας σχετικά με το ερώτημα του πώς και γιατί χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία του 2015 και το μεγάλο κίνημα της «αντιμνημονιακής» περιόδου οδηγήθηκε σε μια βαριά ήττα. 
 

Ο διάσημος «ετερόδοξος» αστός οικονομολόγος Γιόζεφ Σουμπέτερ σχολίασε τη συμμετοχή του ως υπουργός οικονομικών στη σοσιαλιστική κυβέρνηση της Αυστρίας το 1919, λέγοντας ότι στην πυρκαγιά χρειάζεται πάντα ένας πυροσβέστης.
 

Πέρασαν δέκα χρόνια από τον Ιανουάριο του 2015, όταν ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 36,34%, μέσα από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν ενάντια στα μνημόνια, από την προσπάθεια να τεθεί τέλος στη λιτότητα, στη φτωχοποίηση των εργαζομένων, στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας, την αντιμετώπιση και τη βαθιά διαγραφή του δημόσιου χρέους.
 

Στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών παρουσιάζεται ανάγλυφα ένα σημείο με ξεχωριστή πολιτική σημασία: σε πολλές χώρες-μέλη της ΕΕ οι δυνάμεις της οργανωμένης πολιτικής Αριστεράς έχουν υποχωρήσει προς ένα ιστορικά χαμηλό επίπεδο. 
 

Πριν από 20 χρόνια στη Φλωρεντία, στα πλαίσια των ελπιδοφόρων και μαζικών διεργασιών ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, έγινε μια μεγάλη συζήτηση (με συμμετοχή περισσότερων από 10.000 ακτιβιστών/στριών από όλη την Ευρώπη), με εισηγητές τον Μπεζανσενό, της εμβληματικής γαλλικής οργάνωσης της επαναστατικής Αριστεράς LCR, και τον Φάουστο Μπερτινότι, του ιταλικού «πλατιού» κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, με αντικείμενο το ιστορικά «βασανιστικό» ζήτημα: Κίνημα και Κόμμα. 
 

Τα παρακάτω αποτέλουν μια επιμελημένη απομαγνητοφώνηση της παρέμβασης του συντρόφου Αντώνη Φάρα (μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου της Αναμέτρησης) στην Ανοιχτή συνέλευση στην Αθήνα για ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο της ανατρεπτικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές
 

Η συνέλευση στη Νομική στις 25/2 για τη συγκρότηση ενός ενωτικού ψηφοδελτίου της ανατρεπτικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου άνοιξε δημόσια μία σημαντική συζήτηση με συμμετοχή αρκετών ανένταχτων αγωνιστών/τριων. 

Συμπληρώθηκαν κιόλας 23 χρόνια συνεχούς έκδοσης της «Εργατικής Αριστεράς» («ΕΑ»). Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας βρίσκεται ένα φύλλο πριν συμπληρώσει τα 500, σε μια πυκνή και συναρπαστική διαδρομή. 
 

Η  ριζοσπαστική/αντικαπιταλιστική Αριστερά στην Ελλάδα διατηρεί σημαντικές κινηματικές δυνάμεις. Όμως στο κεντρικό πολιτικό πεδίο (και κατά συνέπεια στις εκλογικές δοκιμασίες) δεν έχει κατορθώσει να ξεπεράσει το «φράγμα» της απλής καταγραφής της ύπαρξής της. 
 

Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα αρνητικό και δημιουργεί δυσμενέστερες συνθήκες για τους μαζικούς αγώνες του κόσμου αλλά και για την πολιτική προσπάθεια (όλων των ρευμάτων) της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.