Η ανατρεπτική Αριστερά και οι ευρωεκλογές

Φάνηκε ξανά η ανάγκη για ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση για τις επιλογές, τους στόχους και τους τρόπους για την ανασυγκρότηση της ανατρεπτικής Αριστεράς και μία ενωτική παρέμβαση στις ευρωεκλογές. Θετικό στοιχείο η παρουσία και τοποθέτηση και άλλων δυνάμεων. Κάποιων (ΜεΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ) που δεν είπαν κάτι νεότερο σε σχέση με τις κατατεθειμένες δημόσια απόψεις τους και άλλων που επιχείρησαν να συμβάλουν δημιουργικά (ΑΠΟ, Κίνηση Ενωτικής Μαχόμενης Αριστεράς). Όλες οι δυνάμεις έχουν τοποθετηθεί ανοιχτά. Τώρα, έρχεται η ώρα των αποφάσεων.
Το πολιτικό τοπίο στο οποίο καλείται να παρέμβει η ανατρεπτική Αριστερά έχει τροποποιηθεί από δυο παράγοντες που δημιουργούν νέες δυνατότητες και κινδύνους. Την παρέμβαση των αγώνων και τη νέα κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δυο ευνοούν τη συγκρότηση ενός τέτοιου ψηφοδελτίου, ένα προωθητικό εκλογικό αποτέλεσμα και την προοπτική μιας συσπείρωσης της ανατρεπτικής Αριστεράς που θα συμβάλει όλο στην ανασυγκρότηση του κινήματος και στην μετωπική συγκέντρωση δυνάμεων. 
Σε αυτό το τοπίο, βασικές δυνάμεις στην Αριστερά έχουν ήδη πει πώς σκοπεύουν να κινηθούν. Το ΚΚΕ επιλέγει ξανά τη στενή κομματική κάθοδο με πρόσκληση «κατά μόνας» για συνεργασία σε άτομα. Με ένα πρόγραμμα χωρίς άμεσους πολιτικούς στόχους (που θεωρεί ενσωματώσιμους), ακίνδυνο για την κυβέρνηση και το σύστημα. Η μόνη πολιτική δύναμη που ανταποκρίνεται στην πρόσκληση αυτή ως δορυφόρος είναι η ΑΡΙΣ.
Το ΜεΡΑ25 πρότεινε ένα πλαίσιο με «10 σημεία διαλόγου για την Αριστερά» και την πολιτική συνεργασία γύρω από το ίδιο. Αποσαφήνισε ότι η διαδικασία συγκρότησης ψηφοδελτίων θα γίνει με εσωκομματική ψηφοφορία για τους υποψήφιους/ες που είναι μέλη του ΜέΡΑ 25, και «για να καθοριστεί ο αριθμός των θέσεων που θα αντιστοιχούν σε συμμαχικές/συνεργαζόμενες δυνάμεις» για μία «ευρεία και ενωτική παρέμβαση για μια Κόκκινη και Πράσινη Ευρώπη, η οποία θα έχει το ΜέΡΑ25 στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες […] ως κεντρική ραχοκοκαλιά». Μία κατεύθυνση που ήδη εκφωνεί δημόσια ο Γιάνης Βαρουφάκης ανακοινώνοντας πολιτικά αιτήματα (π.χ. βασικό εισόδημα) και ότι ο ίδιος θα είναι υποψήφιος. Μέχρι τώρα αποφεύγει να συζητήσει ανοιχτά για αυτά και μεταθέτει τη συζήτηση σε προσφορές θέσεων για το ψηφοδέλτιο και τους ευρωβουλευτές. Σε εκδήλωση του για την ΕΕ στις 8/2 ο Γιάνης Βαρουφάκης ανέφερε ότι η ρήξη με την ΕΕ δεν πρέπει να τίθεται σήμερα. Μία τοποθέτηση για τη ρήξη (ακόμα και ως γενικότερο σύνθημα και προοπτική) που είχε αναφέρει στο άνοιγμα του πρόσφατου συνεδρίου του, ως βασική αυτοκριτική για την ήττα κόμματος στις βουλευτικές εκλογές. Ούτε στην τοποθέτηση του ΜεΡΑ25 στη συνέλευση της Νομικής εκφράστηκε κάτι νέο, το βάρος έπεσε σε οργανωτικά ζητήματα ενός εκλογικού κατεβάσματος.  Εκτιμούμε ότι αυτές οι τοποθετήσεις είναι πίσω από τις σημερινές ανάγκες. Σε αυτές δείχνει να ομονοεί η ΛΑΕ, συνεχίζοντας την πορεία σύγκλισής της με αυτό το χώρο από πέρσι. Δεν διατυπώνει μία διαφορετική πολιτική πρόταση αλλά μία γενική επίκληση για συνέχιση της ενωτικής συνεργασίας των βουλευτικών εκλογών. 
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κινείται πάλι σε μία «στενή» απεύθυνση προς τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αποκλείοντας εξ ορισμού το ΜεΡΑ25 και τη ΛΑΕ. Το ΝΑΡ καλεί σε αναβαθμισμένη προγραμματικά συμφωνία (όσον αφορά την ΕΕ, τον πόλεμο, το ζήτημα κυβέρνησης κλπ.). Σε αυτό το πλαίσιο (με αναφορά στην ανάγκη «μετώπου των επαναστατών») κινήθηκαν και οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων του στη συνέλευση της Νομικής. Μία τέτοια πρόταση απαιτεί πρακτικά υποταγή στο πολιτικό πλαίσιο και τη φυσιογνωμία αυτού του χώρου.
Οι τοποθετήσεις αυτών των δυνάμεων δεν δείχνουν μέχρι στιγμής καμία έμπρακτη αλλαγή πορείας. Δεν κομίζουν κάτι ουσιαστικά νέο, δεν δείχνουν καμία προοπτική υπερβάσεων, πολύ περισσότερο δεν συμβάλλουν στην ανάγκη για μία νέα μάχιμη και ενωτική πολιτική συγκρότηση και φυσιογνωμία που δείχνει όλο και πιο απαραίτητη στο χώρο της ανατρεπτικής Αριστεράς. Όποια δύναμη θεωρεί καθοριστικό και κρίσιμο το να γίνουν βήματα για την εξυπηρέτηση αυτών των αναγκών σήμερα δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια της σε αυτή την πραγματικότητα.   
Ως Πρωτοβουλία για μια μεταβατική κομμουνιστική οργάνωση (Αριστερή Ανασύνθεση – Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο – ανένταχτοι/ες) πιστεύουμε ότι όσες δυνάμεις αναζητούν μία νέα προοπτική χρειάζεται να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Με συσπείρωση των διαθέσιμων δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς με προοπτική και για μετά τις εκλογές. Με πλαίσιο απτών λαϊκών διεκδικήσεων για κατακτήσεις ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ. Με πρόγραμμα για το μαζικό κίνημα και όχι κυβερνητικό σήμερα. Με πάλη εντός και εναντίον της ΕΕ με προοπτική ρήξης και εξόδου. Με επιδίωξη συγκρότησης μάχιμης εκλογικής καθόδου με άλλα ρεύματα, δυνάμεις, αγωνιστές και αγωνίστριες, με δημοκρατική συγκρότηση από συνελεύσεις. 
Για όλα αυτά είπαμε από την αρχή ότι επιδιώκουμε το δημόσιο διάλογο χωρίς εκ των προτέρων αποκλεισμούς και την ολοκλήρωσή του σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Η συνέλευση στη Νομική δείχνει ότι το δυναμικό που μπορεί να την εκφράσει και να την υλοποιήσει είναι εδώ, διαθέσιμο να διερευνήσει αυτή τη δυνατότητα. 
Όλοι/ες αναζητούμε την πολιτική ορατότητα σε επίπεδο κοινωνίας, το θέμα είναι πώς μπορεί να επιτευχθεί. Δεν είναι απάντηση η προσκόλληση στα υπάρχοντα μορφώματα χωρίς ουσιαστικούς όρους. Το παράδειγμα της «Συμμαχίας για τη Ρήξη» είναι κοντά για να ξεχαστεί. Μίας συμμαχίας που το κοινά συμφωνημένο πλαίσιο της ξεχάστηκε αμέσως και ο πολιτικός λόγος που εκφωνήθηκε από όσους/ες την εκπροσώπησαν κινήθηκε στη γραμμή του ΜεΡΑ25. 
Ας βαδίσουμε στο δρόμο που έδειξαν οι εκλογές στο Δήμο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και ας μην ξεχνάμε: ό,τι πέτυχαν αυτά τα δυο σχήματα δεν έγινε με μιας και ποτέ δεν έχει γίνει έτσι. Περάσαμε από ποσοστά γύρω στο 1% αρχικά για να φτάσουμε στο 5% και 6%. Το πιο ουσιαστικό παράδειγμα, το σχήμα της Πόλης Ανάποδα στη Θεσσαλονίκη, συγκροτήθηκε με ουσιαστικό τρόπο το 2018, απέσπασε 1,8% το 2019, έκανε μία παραδειγματική δουλειά τέσσερα χρόνια για να πάρει τώρα 5%. Η πρωταρχική συσπείρωση αυτού του μαχητικού και ανατρεπτικού ρεύματος που εκφράστηκε και στη Νομική ήταν ο καταλυτικός  παράγοντας για αυτό. Δεν είναι το ίδιο σε πανεθνικό επίπεδο, είναι αυτονόητο. Όμως, αυτόν το δρόμο χρειάζεται να αναζητήσουμε και τώρα. Χωρίς μεγαλοστομίες, πατώντας ουσιαστικά στα περιεχόμενα και τον πολιτικό λόγο των κοινωνικών κινημάτων, αναδεικνύοντας την αναγκαία ρήξη με εγχώριους και υπερεθνικούς μηχανισμούς για να μπορέσουν να υλοποιηθούν.