Να γίνει γενική απεργία η 21 Μάη!

Μ ετά τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στη γενική απεργία της 28ης Φλεβάρη, και η απεργία της 17ης Απρίλη μπόρεσε σε μεγάλο βαθμό να ενώσει στο δρόμο εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η μαζική συγκέντρωση της Αθήνας έδειξε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια ορθώνουν αυτό το διάστημα οι γραφειοκρατικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος) και της ΑΔΕΔΥ (Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων).
Ο κινητήριος μοχλός που βγάζει στο δρόμο τους εργαζόμενους είναι καταρχήν η σκληρή καθημερινότητα. Από την ακρίβεια και τα χρήματα που απαιτούνται πλέον  για κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία, δε φτάνει ο μισθός ούτε στα μισά του μήνα. Η κυβέρνηση προτιμά να εξοπλίζει το στρατό αντί να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας. Προτιμά να εμπλέκεται στα γεωπολιτικά σχέδια των διεθνών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της και των αιμοσταγών δολοφόνων του κράτους του Ισραήλ αντί να χρηματοδοτήσει τη δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία.
Ο δεύτερος κινητήριος μοχλός που κατεβάζει τον κόσμο στους δρόμους στις τελευταίες απεργίες είναι η δράση παρατάξεων και συνδικαλιστών της Αριστεράς στα πρωτοβάθμια σωματεία και τις Ομοσπονδίες. Έτσι μπόρεσε με τη συμμετοχή των Εργατικών Κέντρων να γίνει γενική απεργία η 28η Φλεβάρη. Και με τη δράση και την προσπάθεια των συνδικαλιστών της Αριστεράς στο Δημόσιο κατορθώσαμε και στις 17 Απρίλη, όπου η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ δεν κάλεσε μαζί με τη ΓΣΕΕ σε απεργία, να καλέσουν πρωτοβάθμιοι σύλλογοι και Ομοσπονδίες στις κινητοποιήσεις και να πάρει και αυτή η απεργία μαζικό χαρακτήρα. Χαρακτήρα γενικής απεργίας. 
Είναι πολύ σημαντικό ότι μετά από ένα διάστημα όπου είχαμε ελάχιστες κινητοποιήσεις και ειδικότερα γενικές απεργίες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, φτάνουμε στο σημείο να μετράμε 2 τέτοιες κινητοποιήσεις μέσα σε 2 μήνες. Τρίτος κόμβος αυτής της αλυσίδας είναι η απεργιακή κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς. Παρότι γίνεται μέσα σε ένα διάστημα όπου χιλιάδες εργαζόμενοι λόγω της εορτής του Πάσχα απουσιάζουν κάνοντας ολιγοήμερες διακοπές στα χωριά τους για να ξεφύγουν από την σκληρή ρουτίνα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης στις μεγαλουπόλεις, η 1η Μάη μπορεί να κρατήσει ζωντανή την αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που μας έχει κάνει το δεύτερο φτωχότερο λαό στην Ευρώπη.
Μαζί με τις κινητοποιήσεις που υπάρχουν όλο αυτό το διάστημα σε διάφορους κλάδους και που βάλανε και αυτοί σημαντικούς κρίκους στην αλυσίδα, όπως οι υγειονομικοί, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε πολλούς χώρους του ιδιωτικού τομέα όπως οι τηλεπικοινωνίες, οι δικαστικοί υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, κρατιέται ζωντανή η μάχη για την ανατροπή της κατάστασης. Κράτησαν ζωντανή τη μάχη για να πάρουμε πίσω όσα μας έχουν κλέψει. Για να πάρουμε πίσω στα χέρια μας τις ζωές μας. Ακόμη και λίγες μέρες πριν την επόμενη 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ, την Τρίτη 21 Μάη, υπάρχει την Πέμπτη 16 Μάη απεργία των εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (βλέπε δίπλα στήλες). 
Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς έχουν μπροστά τους ακόμη μια πρόκληση. Στο δημόσιο να σηκώσουν στις πλάτες τους την προπαγάνδιση της απεργίας που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ. Με περιοδείες, με Γενικές Συνελεύσεις, με ανακοινώσεις. Στον ιδιωτικό τομέα θα χρειαστούν πολλά περισσότερα. 
Πρώτα και κύρια οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ θα χρειαστεί να αποδείξουν ότι το επόμενο διάστημα δεν θα είναι απλά ένας χρήσιμος προεκλογικός μηχανισμός ενίσχυσης του ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές. Αυτό σημαίνει ότι σε μια σειρά χώρους του ιδιωτικού τομέα έχουν να προτάξουν κύρια το αίτημα η 21η Μάη να γίνει γενική απεργία, πριν ζητήσουν την ψήφο των εργαζομένων στις 9 Ιούνη. Στα Εργατικά Κέντρα η στάση τους είναι απόλυτα καθοριστική ως προς αυτό. 
Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχουν πολλές φορές στο παρελθόν σηκώσει στις πλάτες τους καθήκοντα μεγαλύτερα από αυτά που αναλογούν στις δυνάμεις τους στους χώρους και με την ίδια προσπάθεια χρειάζεται και τώρα να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερες πρωτοβουλίες για να πιέσουν ώστε να πάρει διάσταση γενικής απεργίας η 21η Μάη και να μη γίνει απλά ένα τελευταίο ραντεβού πριν από μια καλοκαιρινή εργατική άπνοια και αναμονής εξελίξεων από το φθινόπωρο.