Ο Μακρόν δείχνει την περιφρόνησή του για τη δημοκρατία

Το κόμμα του Προέδρου Μακρόν ηττήθηκε στις κοινοβουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, χάνοντας πάνω από 90 έδρες (ενώ αποτελούσε ήδη κυβέρνηση μειοψηφίας πριν τις κάλπες). Αλλά ο Μακρόν ακόμα αρνείται να ορίσει πρωθυπουργό από την Αριστερά, παρά το γεγονός ότι η αριστερή συμμαχία (Νέο Λαϊκό Μέτωπο) αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα στην Εθνοσυνέλευση. 
Ο Μακρόν κηρύσσει πόλεμο στην Ανυπότακτη Γαλλία
Οι αντιδημοκράτες Μακρονικοί δηλώνουν ότι προτεραιότητα είναι να αποκλειστούν «οι εξτρεμιστές της Αριστεράς και της Δεξιάς», δηλαδή η Ανυπότακτη Γαλλία, το πιο ριζοσπαστικό από τα 4 κόμματα της αριστερής συμμαχίας, και η φασιστική Εθνική Συσπείρωση. Ψάχνουν λοιπόν κάποιον πρωθυπουργό, προτιμότερα από κόμμα της Αριστεράς, που να απορρίπτει το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου και να μισεί την Ανυπότακτη Γαλλία. Οι Ρεπουμπλικάνοι της παραδοσιακής Δεξιάς υποστηρίζουν τον Μακρόν δηλώνοντας ότι θα καταθέσουν άμεσα πρόταση μομφής αν η νέα κυβέρνηση περιλαμβάνει υπουργούς από την Ανυπότακτη Γαλλία, αλλά όχι αν υπάρξει μια συμμαχία της «μαλακής» Αριστεράς με τον Μακρόν. 
Ο Μακρόν στην ουσία έχει κηρύξει πόλεμο στην Ανυπότακτη Γαλλία. Η Ρίμα Χασάν, ευρωβουλεύτρια της Ανυπότακτης Γαλλίας, δημοσίευσε ένα φιλοπαλαιστινιακό τουίτ που τόνιζε ότι ακόμα και ο ΟΗΕ δεν αντιμετωπίζει τα γεγονότα της 7ης Οκτώβρη όπως αντιμετωπίζει τις τρομοκρατικές επιθέσεις και ότι πέρα από τις δυτικές δυνάμεις, κανένας άλλος δεν απορρίπτει την Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση. Αμέσως μετά, ο Μακρόν συντόνισε 51 βουλευτές του για να απαιτήσουν να αρθεί η κοινοβουλευτική ασυλία της Ρίμα Χασάν προκειμένου να δικαστεί για υποστήριξη της τρομοκρατίας. Ελπίζει ότι αυτό το κατασκευασμένο «σκάνδαλο» θα διασπάσει και θα αποδυναμώσει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. 
Κατά την ομιλία του στη νότια Γαλλία, για την 80ή επέτειο της απόβασης των Συμμάχων, ο Μακρόν τερμάτισε την υποκρισία δηλώνοντας ότι «Δεν πρέπει να υποκύψουμε στο διχασμό». Πρόκειται για τον πρόεδρο που υποχρέωσε τους πάντες να δουλεύουν 2 χρόνια παραπάνω, πετσόκοψε τα επιδόματα ανεργίας, κατάργησε τον φόρο πλούτου, κατέστειλε με αγριότητα τα Κίτρινα Γιλέκα και να δαιμονοποίησε τους Μουσουλμάνους.  
Θα μπορέσει να διασπάσει την Αριστερά;
Η κυβέρνηση-ζόμπι του Μακρόν, η οποία έχει επισήμως υποβάλει την παραίτησή της, συνεχίζει να εργάζεται εναντίον μας. Ο Νταρμανίν, ο υπουργός Εσωτερικών, υποκινεί λυσσασμένα την Ισλαμοφοβία γνωρίζοντας ότι σε αυτό το ζήτημα η απάντηση της Αριστεράς θα είναι χαμηλόφωνη. Ένας Μουσουλμάνος ιερέας από το Πεσάκ στη νοτιοδυτική Γαλλία απειλείται με απέλαση επειδή υπερασπίζεται την Παλαιστίνη και γιατί δήλωσε ότι η Γαλλία «είναι μια Ισλαμοφοβική χώρα». Ένα μεγάλο τζαμί στη Μασσαλία απειλείται με κλείσιμο από την αστυνομία με βάση κατασκευασμένες κατηγορίες. 
Η λιτότητα επίσης συνεχίζεται. Ο πρώην πρωθυπουργός, Γκαμπριέλ Ατάλα, έστειλε επιστολές στους υπουργούς υγείας, παιδείας κ.ά., λέγοντάς τους ότι πρέπει να περικόψουν εκατομμύρια ευρώ από τους προϋπολογισμούς τους για την επόμενη χρονιά. Ακόμα και κεντροδεξιοί βουλευτές όπως ο Σαρλ ντε Κουρσόν διαμαρτύρονται ότι «δεν είναι καλό για τη δημοκρατία» να κάνει κάτι τέτοιο μια κυβέρνηση η οποία θεωρητικά έχει παραιτηθεί μετά από μια εκλογική ήττα. 
Στις 23 Αυγούστου, ο Μακρόν συναντήθηκε με τις ηγεσίες όλων των πολιτικών κομμάτων, υποσχόμενος να επιλέξει σύντομα πρωθυπουργό. Ελπίζει να μπορέσει να αποφύγει τη δημοκρατική διαδικασία και να μην ορίσει την Λουσί Καστέ, μια υποψήφια που αποδέχεται το ριζοσπαστικό μανιφέστο του Νέου Λαϊκού Μετώπου και στην οποία έχουν συμφωνήσει τα τέσσερα αριστερά κόμματα. 
Σε αυτήν τη κρίση που εξελίσσεται αργά αλλά είναι βαθιά, εμφανίζονται οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα τέσσερα κόμματα της αριστερής συμμαχίας (Ανυπότακτη Γαλλία, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές και Πράσινοι), αν και ακόμα δεν έχουν σπάσει τις γραμμές τους για να σχηματίσουν συμμαχία με τους ανθρώπους του Μακρόν. Απέναντι στην άρνηση του Μακρόν να διορίσει την Λουσί Καστέ, η Ανυπότακτη Γαλλία έχει απειλήσει να ξεκινήσει μια διαδικασία μομφής εναντίον του. Αυτή η πρωτοβουλία καταγγέλθηκε από την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενώ Σοσιαλιστές και Πράσινοι πήραν αποστάσεις από μια τέτοια πρόταση που «προκαλεί αναταραχή». 
Ετοιμάζοντας την αντίσταση
Το τέλος του Αυγούστου είναι παραδοσιακά η εποχή των θερινών «πολιτικών πανεπιστημίων» στη Γαλλία. Πάνω από 4.000 άνθρωποι συμμετέχουν στο τετραήμερο θερινό πανεπιστήμιο της Ανυπότακτης Γαλλίας στη Βαλένς. Θα γίνουν 116 συζητήσεις. Ανάμεσα στους κορυφαίους ομιλητές είναι η Λουσί Καστέ, ο Ολιβιέ Μπεζανσενό του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος και η Ασά Τραορέ, η οποία είναι πηγή έμπνευσης για τον αγώνα της ενάντια στην αστυνομική βία και το ρατσισμό από όταν ο αδελφός της δολοφονήθηκε από την αστυνομία το 2016. Το Κομμουνιστικό Κόμμα οργανώνει το δικό του θερινό πανεπιστήμιο επί 3 ημέρες με 66 συζητήσεις. Δυόμιση χιλιάδες ακτιβιστές/ιες άκουσαν με ενθουσιασμό την Λουσί Καστέ στο θερινό πανεπιστήμιο των Πρασίνων στις 22 Αυγούστου, και αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι θα συγκεντρωθούν για 4 μέρες στις νότιες ακτές για το θερινό πανεπιστήμιο του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος. Παντού, οι ακτιβιστές και οι ακτιβίστριες συζητάνε ποια είναι η καλύτερη στρατηγική σε μια θεσμική κρίση που είναι απολύτως πρωτότυπη και σε μια όλο και πιο πολωμένη κατάσταση. 
Η απόπειρα του Μακρόν να διασπάσει την Αριστερά και να πείσει την κεντροαριστερά να εγκαταλείψει όλες τις ριζοσπαστικές πολιτικές δεν έχει αποδώσει μέχρι τώρα. Μπορεί και να υποχρεωθεί να επιτρέψει το σχηματισμό μιας κυβέρνησης μειοψηφίας από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να δυσκολευτεί να νομοθετήσει. Όμως η ψήφιση νέων νόμων δεν είναι το μοναδικό πράγμα που κάνουν οι κυβερνήσεις. Μια σειρά από σημαντικά σημεία του προγράμματος του Νέου Λαϊκού Μετώπου μπορούν να υλοποιηθούν από μια αριστερή κυβέρνηση χωρίς ψήφο στη Βουλή: για παράδειγμα, η διάλυση των πιο ρατσιστικών αστυνομικών μονάδων, η αύξηση του κατώτατου μισθού και της κατώτατης σύνταξης, η αύξησης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, το πάγωμα τιμών σε βασικά διατροφικά είδη και η αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.  
Όσα συμβούν στη Βουλή τους επόμενους μήνες είναι σημαντικά. Ό,τι κυβέρνηση και να σχηματιστεί θα είναι μειοψηφική και δεν μπορούν να γίνουν νέες εκλογές μέχρι τον Ιούνη. Αλλά η μαζική κινητοποίηση θα είναι το κρίσιμο. Μπορεί να χρειαστούμε μαζική δράση για να υποχρεώσουμε τον Μακρόν να ορίσει πρωθυπουργό του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Θα χρειαστούμε σίγουρα μαζική δράση για να στηρίξουμε την ενεργοποίηση των μεταρρυθμίσεων του προγράμματός του όταν η αντίσταση των πλούσιων και ισχυρών αποδειχθεί πολύ πιο άγρια από αυτό που πιστεύει η ηγεσία της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και αν ο Μακρόν επιμείνει στην περιφρόνησή του για τη δημοκρατία και επιλέξει μια κυβέρνηση συμμαχίας Αριστεράς-Δεξιάς, θα χρειαστούν μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις για να τους ανατρέψουμε. Και αν καμιά κυβέρνηση μειοψηφίας δεν μπορέσει να επιβιώσει, θα πρέπει να απαιτήσουμε να παραιτηθεί ο Μακρόν και να εκλεγεί νέος πρόεδρος. 

*Επαναστάτης σοσιαλιστής, υποστηρικτής της Ανυπότακτης Γαλλίας, που ζει στο Παρίσι