Και όμως γυρίζει...

Νότια Κορέα
Το βράδυ της 3ης Δεκέμβρη, στις 10.30, ο δεξιός πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Γιουν Σουκ Γιολ ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Οι βουλευτές, οι εργαζόμενοι της Βουλής και το προσωπικό των βουλευτών της αντιπολίτευσης αντιστάθηκαν στην προσπάθεια των στρατιωτών να αποκλείσουν το κτίριο και να εισβάλουν σε αυτό, ενώ απ’ έξω συγκεντρώνονταν χιλιάδες διαδηλωτές και μέλη συνδικάτων. Περίπου 2μιση ώρες μετά, στη 1 τη νύχτα, 190 βουλευτές κατόρθωσαν να συγκαλέσουν μια έκτακτη ολομέλεια και να ψηφίσουν ομόφωνα την ανατροπή του στρατιωτικού νόμου. Λίγο μετά ο Γιουν αποδέχτηκε την ήττα του και με νέο διάγγελμα δήλωσε ότι θα σεβαστεί την απόφαση της Βουλής! Η μόνη ερμηνεία που έχει δοθεί για το «αψυχολόγητο» πραξικόπημα αφορά την πτώση της δημοφιλίας του Γιουν, τα σκάνδαλα που αντιμετωπίζει το προεδρικό ζευγάρι και η επιδείνωση της οικονομίας. Δηλαδή, στο διεθνές περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος σκέφτηκε να λύσει τα κλασσικά πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε κυβέρνηση της εποχής μας με στρατιωτικό νόμο. Υπέδειξε -προφανώς!- «εξωτερικούς εχθρούς» (τη Βόρεια Κορέα), πόνταρε -εύλογα- στην προθυμία της στρατιωτικής ηγεσίας να επιστρέψει στις «παλιές καλές μέρες» που έκανε κουμάντο στη χώρα και έριξε τη ζαριά του… Η κίνηση του Γιουν προειδοποιεί για την «κατάσταση πνευμάτων» που διαμορφώνεται στις πολιτικές ηγεσίες των αστικών δημοκρατιών. Όμως η ταχύτητα με την οποία κατέρρευσε το πραξικόπημα ήταν επίσης μια ελπιδοφόρα υπενθύμιση των δυνατοτήτων αντίστασης και των «αντισωμάτων» που εξακολουθούν να υφίστανται στις κοινωνίες αυτών των δημοκρατιών. Η λαϊκή αντίσταση υπήρξε περιορισμένη (λόγω της ταχύτητας με την οποία εξελίχθηκαν τα γεγονότα μέσα στη νύχτα) αλλά άμεση και αποδείχθηκε επαρκής (σε συνδυασμό με το σθένος που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στους βουλευτές και το προσωπικό που με τα σώματά τους δεν αποδέχτηκαν το μοιραίο). Ο λαϊκός παράγοντας εκδήλωσε τη δύναμή του σε δεύτερο χρόνο. Ενώ αρχικά δεν υπήρχε επαρκής πλειοψηφία για παραπομπή του Γιουν (ο επίδοξος πραξικοπηματίας θα έμενε κανονικά στη θέση του!), οι μαζικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν επέβαλαν τελικά την καθαίρεση και καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές, ήταν σε εξέλιξη το θρίλερ της απόπειρας σύλληψής του. Ο Γιουν υποτίμησε ότι στη Νότια Κορέα υπάρχει μια πλούσια παράδοση αγώνων κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, ένα ζωηρό συνδικαλιστικό κίνημα και πρόσφατο παρελθόν λαϊκής κινητοποίησης (2016-17, «κίνημα των κεριών») που καθαίρεσε την τότε δεξιά πρόεδρο. Παρεμπιπτόντως, αυτά υποτίμησαν και αδίκησαν διάφοροι σοσιαλμιντιακοί σχολιαστές που στην κορύφωση μιας δραματικής -για τον κόσμο μας- κρίσης, το πρώτο που σκέφτηκαν να κάνουν ήταν πικρόχολα αστειάκια για το ποιο τμήμα της κορεατικής χερσονήσου είναι τελικά πιο δημοκρατικό… 

Ουκρανία
Οι δηλώσεις των άμεσα ενδιαφερόμενων (ουκρανική και ρωσική κυβέρνηση) προς το τέλος της περασμένης χρονιάς, υποδεικνύουν τις δυσκολίες που θα συναντήσουν οι απόπειρες του Ντόναλντ Τραμπ να τερματίσει τον ουκρανικό πόλεμο. Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, ένα κεντρικό σημείο του σχεδίου Τραμπ είναι η αναστολή των διαδικασιών ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για 20 χρόνια. Πώς έγινε δεκτή αυτή η διαρροή; Ο Ζελένσκι πλέον δηλώνει ρητά και δημόσια ότι η άμεση ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι κεντρική ουκρανική προϋπόθεση προκειμένου να αποδεχτεί το Κίεβο έναν τερματισμό της σύγκρουσης χωρίς ανάκτηση των εδαφών που έχει καταλάβει η Ρωσία. Ο Πούτιν δήλωσε ότι μια παρόμοια πρόταση του είχε κάνει και ο Τζο Μπάιντεν το 2021 και ο Λαβρόφ επανήλθε δηλώνοντας ότι η Ρωσία «δεν είναι ικανοποιημένη» από αυτήν την πρόταση. Η παραπομπή της ουκρανικής ένταξης στο ΝΑΤΟ στις καλένδες αποδείχθηκε μια «φαεινή ιδέα» που απορρίφτηκε άμεσα και από τους δύο άμεσα ενδιαφερόμενους. Κάποιοι αναλυτές, της «αισιόδοξης» σχολής ως προς τη δυνατότητα συμβιβασμού, επιμένουν ότι οι δύο πλευρές μπλοφάρουν, σκληραίνοντας τη στάση τους στο δρόμο για τη διαπραγμάτευση, ενώ μπορεί να αποδειχθούν πιο πρόθυμες να αποδεχτούν ένα συμβιβασμό από ό,τι δείχνουν. Ο Τραμπ διαθέτει «μοχλούς πίεσης» απέναντι στο Κίεβο, το οποίο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από την αμερικανική βοήθεια. Δεν διαθέτει κάτι αντίστοιχο απέναντι στη Μόσχα, αλλά η ρωσική πολεμική οικονομία δείχνει να «τρεκλίζει» για πρώτη φορά μετά την άνοιξη του 2022, απειλώντας τη Ρωσία με στασιμοπληθωρισμό. Αυτά μπορεί να παίξουν ρόλο μέσα στο 2025, αν και τα πεπραγμένα του 3ετούς πολέμου έχουν κάνει πιο δύσκολη μια συνεννόηση σαν αυτή που επιδιώχθηκε στην Ισταμπούλ την άνοιξη του 2022…

ΗΠΑ

Ο Λουίτζι Μαντζιόνε δεν είχε υπόβαθρο ή συνεκτικές πολιτικές απόψεις που θα τον καθιστούσαν σύμβολο οποιασδήποτε πολιτικής παράταξης. Αλλά πιστώνεται την πιο επιτυχημένη ενέργεια «προπαγάνδας της πράξης» όπως έλεγαν και οι αναρχικοί των αρχών του 20ού αιώνα. Εκτελώντας τον CEO της ιδιωτικής United Healthcare, αποκάλυψε το βαθύ μίσος εκατομμυρίων φτωχών Αμερικανών για τα αρπαχτικά της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας που από όλο το «μανιφέστο» και τις αναρτήσεις του, συγκράτησαν σίγουρα μόνο μια φράση: «Ειλικρινά, αυτά τα παράσιτα απλώς το άξιζαν». Η United Healthcare «έφραξε» τις αντιδράσεις στην ανάρτηση για το θάνατο του CEO, γιατί οι χρήστες των σόσιαλ έβαζαν γελαστή φατσούλα, η Google «έφραξε» τις κριτικές στα McDonalds, γιατί οι χρήστες τα καταβύθισαν σε λίγες ώρες (για το «κάρφωμα» του Μαντζιόνε από υπάλληλό τους), τα αστεία και η πλάκα κυριάρχησαν στο «αριστερό ημισφαίριο» των αμερικανικών σόσιαλ μίντια, με τον Ίλον Μασκ, να σπεύδει να δηλώσει στη νεολαία ότι «εχμ, το να σκοτώνεις CEO δεν είναι γαμάτο». Αξιωματούχοι και αναλυτές δηλώνουν σοκαρισμένοι από την έκταση που έχουν πάρει οι εκδηλώσεις χαράς ή πλάκας για την εκτέλεση του CEO, αλλά τα Μέσα έχουν υποχρεωθεί να μιλήσουν για τις πρακτικές των ιδιωτικών ασφαλιστικών. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τις κριτικές της μαρξιστικής παράδοσης στην αναποτελεσματικότητα των πράξεων ατομικής αντεκδίκησης, τα κείμενα του Τρότσκι και της Ρόζας. Μπορούμε απλά να διασκεδάσουμε με τη φρίκη που προκάλεσε σε διάφορους ελευθεραγορίτες η συνειδητοποίηση ότι πολλοί Αμερικανοί χαίρονται όταν σκοτώνεται ένας CEO. Εν τω μεταξύ, κάποιος σπουδαίος εγκέφαλος των δημοσίων σχέσεων μέσα στην Αστυνομία πρέπει να σκέφτηκε: Πώς θα τον ηρωοποιήσουμε ακόμα περισσότερο; Πώς θα τον κάνουμε να μοιάζει με φιγούρα Ιησού Χριστού; Και κανόνισε τη μεταγωγή που βλέπετε στη φωτό…