Με κόκκινο μελάνι

ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΔΟΜΗΣΗ
Παρά την αποκλιμάκωση της σεισμικής δραστηριότητας στις Κυκλάδες, η γη εξακολουθεί να τρέμει στη Σαντορίνη, την Αμοργό, την Ίο και την Ανάφη. Πράγμα αναμενόμενο για μια από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του πλανήτη. Εξίσου αναμενόμενο όμως είναι ότι με ένα διαλυμένο κρατικό μηχανισμό, χωρίς υποδομές και πολιτική πρόληψης-εκπαίδευσης του πληθυσμού απέναντι στην «οργή» της φύσης, η κυβέρνηση δεν μπορεί να προστατέψει αποτελεσματικά τους κατοίκους των νησιών. Μπορεί όμως να ανησυχεί για την «βαριά βιομηχανία της χώρας» και έναν από τους πιο εμβληματικούς τουριστικούς προορισμούς,  όπως είναι η Σαντορίνη. Την ώρα που οι σεισμόπληκτοι στην Κρήτη και τη Λάρισα, ζουν ακόμα σε κοντέινερ. Η Σαντορίνη έχει μετατραπεί με τα χρόνια σε πεδίο ακραίας εμπορευματοποίησης και απληστίας, όπου η πολεοδομία και η αρχιτεκτονική υπηρετούν τα κέρδη των ξενοδόχων και της κρουαζιέρας. Η κερδοσκοπική δόμηση, με νέα υπόσκαφα σπίτια (για το μπόνους των επιπλέον τετραγωνικών που δίνει η νομοθεσία) και εκτρωματικές πισίνες θεμελιωμένες σε σαθρά εδάφη, που «ξεκοιλιάζουν» τις πλαγιές, πολλαπλασιάζουν την απειλή σε περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού. Επιπλέον, όσοι/ες ήθελαν να φύγουν από το νησί, είχαν να αντιμετωπίσουν την αισχροκέρδεια των αεροπορικών και ακτοπλοϊκών εταιριών, που εκτίναξαν τις τιμές των εισιτηρίων. Ούτε για το αυτονόητο της φθηνής μετακίνησης, δεν υπήρξε κυβερνητική μέριμνα…
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ Κ.Ο. 
Πληθαίνουν οι παρασκηνιακές διεργασίες, ώστε να συγκροτηθεί νέα ΚΟ με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και κάποιους ανεξάρτητους βουλευτές. Η ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα των πρώην συντρόφων, σύμφωνα με τις πρώτες σκέψεις που έχουν πέσει στο τραπέζι, θα μπορούσε να ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ και μιας προσθήκη, που θα υποδηλώνει το διακριτό ρόλο των δυο κομμάτων και την αυτονομία τους. Από τα δημοσιεύματα στον Τύπο, η πρόταση για μια συνεργατική κοινοβουλευτική ομάδα που θα άλλαζε και πάλι το κοινοβουλευτικό χάρτη, επαναφέροντας στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον «ΣΥΡΙΖΑ+» ξεκίνησε από βουλευτές της Νέας Αριστεράς, βλέποντας και τις χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις του χώρου. Το σενάριο αυτό δεν είναι σίγουρο ότι θα «περπατήσει», καθώς υπάρχουν πολλά και άλυτα ζητήματα, κυρίως πολιτικά αλλά και κακών σχέσεων ορισμένων στελεχών από παλιά. Επίσης, δεν μπορούν να υποτιμηθούν οι αντιδράσεις, όσων από τα δύο κόμματα, δεν βλέπουν με καλό μάτι μια τέτοια συμμαχία. Και όλα αυτά με τις περίφημες διεργασίες ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς να μην προχωρούν και τον Τσίπρα να εμφανίζεται ξανά ως «σωτήρας», με «ξινισμένες» πολιτικές πλατφόρμες. Πέρα από τον Μητσοτάκη και η «προοδευτική» αντιπολίτευση δείχνει να μην έχει καταλάβει ότι η κοινωνία δεν πείθεται πια από μια απλή διαχείριση του υπάρχοντος, χωρίς καμία προοπτική. 
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 
Οι προοπτικές περαιτέρω εμβάθυνσης του στρατηγικού χαρακτήρα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης που είχε ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης με τον Αμερικανό ομόλογο του Μ. Ρούμπιο, λίγη ώρα μετά την επεισοδιακή συνάντηση Τραμπ-Βάνς και Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο. Οι τοποθετήσεις της κυβέρνησης (και κυρίως η θέση Μητσοτάκη σε τηλεδιάσκεψη που οργάνωσε ο Ζελένσκι –«τίποτα για την Ουκρανία, χωρίς την Ουκρανία») δείχνουν ότι το Μαξίμου βρίσκεται κοντά στο μπλοκ Γερμανίας-Γαλλίας. Την ομάδα χωρών δηλαδή που στοχεύουν στην στρατιωτική αυτονομία της ΕΕ και διαφωνούν με τους χειρισμούς Τραμπ στην Ουκρανία και το απευθείας παζάρι με τον Πούτιν. Την ίδια ώρα όμως η κυβέρνηση διατηρεί και τις ισορροπίες με τις ΗΠΑ. Η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη έχει ταυτιστεί με τα συμφέροντα του δυτικού ιμπεριαλισμού και η Ελλάδα αποτελεί βασικό πυλώνα της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ (Αλεξανδρούπολη και λοιπές βάσεις ΗΠΑ, ανταλλάγματα αμερικανικής στήριξης στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό). Επίσης ένα στοιχείο που δείχνει διατεθειμένη να εκμεταλλευτεί η ελληνική κυβέρνηση για να την περαιτέρω συνεργασία με τη νέα αμερικανική διοίκηση και την αναβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού, είναι η νέα θέση που κατέχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εκεί, που όλο το προηγούμενο διάστημα έχει δώσει «διαπιστευτήρια» αρνούμενη να στηρίξει ψηφίσματα για την Παλαιστίνη.