Οξυγόνο για την φοιτητική αριστερά
Ημερ.Δημοσίευσης
Σ τις 21-22 Φλεβάρη στο Πάντειο, βρεθήκαμε στο ίδιο αμφιθέατρο με δεκάδες σχήματα από πολλές πόλεις της Ελλάδας, για να μοιραστούμε προβληματισμούς, να συζητήσουμε και να αναζητήσουμε λύσεις σε όλα όσα μας απασχολούν. Μέσα από αυτό προέκυψε η ίδρυση του νέου δικτύου αριστερών σχημάτων (Ρεβάνς), με σχήματα της ΑΡΕΝ, των ΕΑΑΚ αλλά και ανεξάρτητα αριστερά σχήματα. Αυτό το νέο δίκτυο είναι αποτέλεσμα μιας κοινής συμπόρευσης πολλών χρόνων εκλογικά και κινηματικά εντός των φοιτητικών συλλόγων και μετράει σημαντικά αποτελέσματα και νίκες, μέσα από τις γραμμές του «ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ», δυνάμεις που κουβαλούν διαφορετικές ιστορίες, από δίκτυα που καθόρισαν την πορεία της αριστεράς στα Πανεπιστήμια. Είναι σημαντικό επίσης να αναφερθεί πως όλο αυτό προέκυψε και μέσα από συμπεράσματα που βγάλαμε μετά από ένα περσινό μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα, το οποίο ανέδειξε εμφατικά την ανάγκη επιμονής στην πολιτική της ενότητας. Σε αντίθεση με άλλες δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς, οι οποίες μετά το κίνημα κατέληξαν σε λανθασμένα συμπεράσματα με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να επιμένουν σε λογικές πολιτικής καθαρότητας και ηγεμονισμού που συμβάλλουν στην περαιτέρω διάσπαση και κατακερματισμό. Σε μια περίοδο ανακατάταξης του χάρτη της φοιτητικής αριστεράς (με διασπάσεις, δημιουργία καινούργιων δικτύων κτλπ) η πρωτοβουλία αυτή είναι ένα θετικό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, όπου θα επιδιώκει την ενότητα όχι μόνο εντός της δικτύωσης αλλά και εκτός, προσπαθώντας πάντα για την μέγιστη συμπόρευση εντός των φοιτητικών συλλόγων και των διαδικασιών τους, με στόχο να ξεφεύγει από μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις και να συνθέτει σε ενιαία αγωνιστική κατεύθυνση, πάνω στα πραγματικά επίδικα και τον κοινό σχεδιασμό, εμπλέκοντας και το ανένταχτο δυναμικό των συλλόγων. Μια ενότητα η οποία δεν θα κρίνεται με κριτήριο το πότε συμφέρει ή όχι την εκάστοτε δύναμη, αλλά μια ενότητα η οποία θα έχει ως κριτήριο την μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας του κινήματος! Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα πρέπει να αποτελούν εργαλεία οργάνωσης της αντίστασης και να ενώνουν τους/τις/τα φοιτητές/τριες/α.
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα για το έγκλημα των Τεμπών όπου σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητικές κοινότητες και τοπικοί φορείς βγήκαν στους δρόμους, μας δείχνουν πως το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας κοινωνικός χώρος αποκομμένος από τη γενική πολιτική. Αυτές τις μέρες βρισκόμαστε πάλι μέσα σε μαζικές διαδικασίες γενικών συνελεύσεων και καταλήψεις. Η φοιτητική αριστερά θα πρέπει να προχωρήσει σε κοινά πλαίσια και δράσεις όπου θα γίνονται οι απαραίτητες συνδέσεις με την συνολική επίθεση που βιώνουμε από την νεοφιλελεύθερη πολιτική κι αυτό μπορεί να γίνει επιμένοντας σε μια πολιτική που ενώνει, μέσα από μια δικτύωση που έχει μαζικά, ενωτικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Όλα αυτά επίσης σημαίνουν ότι η παρέμβαση μας, θα πρέπει να είναι πολυθεματική και ταυτόχρονα να συνδέεται με τα κοινωνικά κινήματα όπως είναι η Παλαιστίνη και ιδιαίτερα το εργατικό κίνημα που αυτή τη στιγμή δίνει μάχες (αξιολόγηση, Ωνάσεια, υγειονομικοί κ.α) απέναντι στη πολιτική που προσπαθεί να διαλύσει το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και όλο το δημόσιο τομέα συνολικά (μεταφορές, νοσοκομεία, ρεύμα, κτλπ).
Για να μπορεί όμως το παραπάνω πολιτικό σχέδιο να προκύψει και να είναι ικανό να αντιπαρατεθεί με τα σημερινά ερωτήματα, η φοιτητική αριστερά που οικοδομούμε οφείλει να έχει μια λειτουργία όπου θα γίνεται πολιτική ζύμωση με συστηματικά πανελλαδικά μαζέματα, με διαδικασίες ανά πόλεις και παραγωγή πολιτικού υλικού. Η εμπειρία μας μέχρι τώρα δείχνει ότι τα ενωτικά εγχειρήματα κατασκευάζονται και παίρνουν ουσία, περιεχόμενο και υπόσταση μέσα από κινηματικές διεργασίες. Χρειάζεται να προβούμε στη δράση πάνω σε κινηματικά γεγονότα και με αυτό
το τρόπο θα ξεπεράσουμε διαφωνίες που μπορούν να υπάρχουν, προβληματισμοί κτλπ. Όλα αυτά θα κριθούν στην πράξη, θα πρέπει να γίνει δοκιμή και λάθος και να έχουμε την γενναιότητα πολλά πράγματα να τα αλλάξουμε. Το ίδιο ιδρυτικό κείμενο αναφέρει σωστά πως «κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια» και αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές μπορεί να χρειαστεί να αναιρέσουμε πράγματα που χούμε επιλέξει. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε ότι με καύσιμο μας τις κινηματικές διεργασίες μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, εξελίξεις όπως η ένωση κινηματικών δυνάμεων πάνω σε βάσεις που χτίζονται χρόνια μέσα από την κοινή δράση, αποτελεί τον μοναδικό τρόπο να βγούμε πιο δυνατοί/ες/α την επόμενη ημέρα. Καλώντας παράλληλα όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς για κοινή συμπόρευση, μένοντας πιστά στη λογική ενός σχήματος ανά κοινωνικό χώρο, ελπίζουμε η προσπάθεια αυτή να αποτελεί μόνο την αρχή σε νέους μαζικούς αγώνες που θα μπορέσουν να ανατρέψουν τις αντιδραστικές πολιτικές των από πάνω .