Οι απολύσεις στο δημόσιο ψηφίστηκαν, αλλά μπορούμε να τις σταματήσουμε

Οι 2.000 απολύσεις θα γίνουν μέσα στον Ιούνιο, όπως και η διαθεσιμότητα-κινητικότητα 12.500 εργαζομένων στο δημόσιο. Μέχρι το τέλος του 2013 θα γίνουν ακόμα 2.000 απολύσεις, ενώ οι υπόλοιπες 11.000 απολύσεις και 12.500 διαθεσιμότητες μέσα στο 2014.

Το σχέδιο είναι να φτάσουν τις 182.000 οι απολύσεις ΔΥ μέχρι το 2015, τότε που θέλουν να έχει διαλυθεί πλήρως το δημόσιο και να έχει πέσει στα χέρια των… κοινωνικά ευαίσθητων επιχειρηματιών, που θα θησαυρίζουν χωρίς να έχουν πληρώσει το στοιχειώδες αντίτιμο για τα δώρα των δημοσίων υπηρεσιών, ενώ οι υπόλοιποι θα έχουμε μετατραπεί σε πελάτες τους.

Πειθαρχικά
Τα πειθαρχικά αναλαμβάνουν την υποχρέωση να κατασκευάσουν όσο περισσότερους «επίορκους» μπορούν, με διαδικασίες-εξπρές για τις υποθέσεις που εκκρεμούν.

Επιπλέον, στο εξής οι αποφάσεις πειθαρχικών, που επιβάλλουν τις ποινές του υποβιβασμού και της οριστικής παύσης, δεν θα υπόκεινται σε ένσταση ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου, αλλά σε απευθείας προσφυγή στο ΣτΕ, ενώ ο χρόνος ολοκλήρωσης εξέτασης των υποθέσεων από τα πρωτοβάθμια πειθαρχικά περιορίζεται στους δύο μήνες από τέσσερις που ήταν μέχρι σήμερα.

Η  προθεσμία υποβολής ένστασης κατά πειθαρχικών αποφάσεων γίνεται σε 20 αντί 30 ημέρες, ενώ για πρώτη φορά τίθεται προθεσμία τεσσάρων μηνών για την ολοκλήρωση εξέτασης των υποθέσεων από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό.

Τα «τεχνικά σημεία» της διαδικασίας, που θα συγκεκριμενοποιούν τους τρόπους απόλυσης, μπαίνουν σε νομοσχέδιο που τώρα βρίσκεται σε διαβούλευση και θα πρέπει να έχει οριστικοποιηθεί και ψηφιστεί μέχρι το τέλος Μαΐου.

Με Προεδρικά Διατάγματα και Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις (δύο ή τριών υπουργών) θα απολύεται σωρηδόν κόσμος.

«Αξιολογήσεις»
Τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) δεν αντιμετωπίζονται ως στενό δημόσιο και, αφού «αξιολογηθούν», αρκετά από αυτά που δεν θα «περάσουν», θα μπορούν να μετατραπούν σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) και να συγχωνευθούν ή και να καταργηθούν, με ταυτόχρονα απόλυση των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου θα αλλάζουν σχέση εργασίας και θα μπορούν να τους απολύουν, χωρίς καν την ψευτιά της διαθεσιμότητας-κινητικότητας.

Ακόμα και οι αορίστου χρόνου στο στενό δημόσιο, μόλις καταργούνται οργανικές θέσεις, θα τοποθετούνται ως εποχικοί ή συμβασιούχοι!  

Τα νέα οργανογράμματα των υπουργείων, που έχουν ήδη εγκριθεί από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης, με την περιγραφή των θέσεων, των αντικειμένων και της στοχοθεσίας και με μειώσεις δομών και προσωπικού κατά τουλάχιστον 50%, θα χρησιμοποιηθούν αμέσως, για να εφαρμοστεί η κατακρεούργηση του δημοσίου.

Η «αξιολόγηση» όλων των «οντοτήτων» του δημοσίου, όπως και των φορέων, θα φέρει τις πρώτες απολύσεις.
Η διαρκής (κάθε τρίμηνο) εξέταση της επίτευξης των «στόχων» υπηρεσιών και εργαζομένων θα αποτελεί μόνιμη δεξαμενή απολύσεων, αλλά και πίεση προς τους υπαλλήλους που θα θέλουν να τηρούν τους νόμους, τους κανονισμούς και να διατηρούν την αξιοπρέπειά τους, μη δουλεύοντας προσδεμένοι σε κάποιο κόμμα εξουσίας.

Οι πρώτοι που θα πληγούν, θα είναι οι ΑΕ των δήμων, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ, εποπτευόμενοι φορείς υπουργείων, λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες, ακόμα και μεγάλες ΔΕΚΟ (τύπου ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ), οργανισμοί όπως ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ.

Συνδικάτα
Η επιθετικότητα της κυβέρνησης των μεγάλων αφεντικών είναι δεδομένη και εκφρασμένη ίσαμε εκεί που δεν παίρνει. Οι κόκκινες γραμμές της ΔΗΜΑΡ αποτελούνται πλέον μόνο από το αίμα των εργαζομένων-ανέργων-συνταξιούχων και αφορούν τη δική μας τάξη και όχι αυτήν που εξυπηρετεί η «Αριστερά του ρεαλισμού».

Η γραφειοκρατική και κυβερνητική ηγεσία των σωματείων και ομοσπονδιών, μετά την άθλια και προδοτική στάση της στα τρία χρόνια των μνημονίων εμφανίζει σημάδια χειροτέρευσης.

Έτσι, στην κρισιμότατη στιγμή που βρισκόμαστε, αρχίζει να «παίζει το χαρτί» των διαχωρισμών, του μεγαλύτερου συντεχνιασμού, να τοποθετεί τη μια κατηγορία υπαλλήλων απέναντι στην άλλη, για να γλιτώσουν δήθεν κάποιοι, «αφού δεν γίνεται να σωθούν όλοι»! Και εξακολουθεί να μη στηρίζει ενεργητικά τις κινητοποιήσεις που γίνονται σε κλάδους, με τελευταίο παράδειγμα τις κινητοποιήσεις στην υγεία.

Παρ’ όλα αυτά η ύπαρξη μαχητικών μειοψηφιών σε πάρα πολλούς χώρους και η οργή της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων στο δημόσιο μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα και, με κινητοποιήσεις διαρκείας, να σταματήσει τις απολύσεις.

Η Αριστερά είναι επείγον να σταθεί στο ύψος της συγκυρίας, να στηριχθεί σε αυτό τον κόσμο και να τον στηρίξει. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να κερδίσουμε και δεν έχουμε μεγάλη άνεση χρόνου!