Η μόνη λογική και δίκαιη λύση είναι η κρατικοποίηση των τραπεζών που έγιναν αποδέκτες στήριξης από το ελληνικό Δημόσιο, δηλ. όλων των ιδιωτικών τραπεζών, χωρίς αποζημίωση.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
O όρος «ανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών είναι μία ακόμη εφεύρεση των απολογητών του συστήματος προκειμένου να εξωραΐσουν αυτό που περιγράφει: την παροχή χρημάτων στους τραπεζίτες οι οποίοι φαλήρισαν τα μαγαζιά τους αλλά τους οποίους, σε αντίθεση με ολόκληρη την υπόλοιπη κοινωνία, το κράτος έρχεται να βοηθήσει.
Αιτίες της κρίσης
Δύο είναι οι αιτίες της τωρινής κρίσης: Α) Οι τραπεζίτες τζογάρισαν και θυσαύρισαν για χρόνια παίζοντας με τοξικά «προϊόντα» (παράγωγα κ.λπ.) τα οποία όμως στη συνέχεια μετατράπηκαν σε «σκουπίδια» και δίνοντας αφειδώς επισφαλή δάνεια (με τερατώδη επιτόκια βεβαίως). Β) Το «κούρεμα» του PSI που απομείωσε το ενεργητικό τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας υποχωρούν ραγδαία και αν σήμερα όλοι οι καταθέτες γύρευαν πίσω τα λεφτά τους, οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να τους δώσουν παρά μόνο το… 2%!
Στις 20/4 δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα των ισολογισμών των τραπεζών για το 2011. Οι ζημιές ξεπερνούν τα 35 δισ. και περίπου 25 δισ. από αυτά αφορούν τους τέσσερις «γίγαντες» του τραπεζικού συστήματος: Εθνική, Πειραιώς, Eurobank και Alpha Βank. Ειδικά οι ζημιές των δύο τελευταίων (9,3 δισ. ευρώ αθροιστικά) είναι δέκα φορές μεγαλύτερες από τη χρηματιστηριακή τους αξία!
Ωστόσο το κράτος ήταν πάντα εδώ: Μετά τα 100 και πλέον δισ. ευρώ που έδωσαν οι κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου-Παπαδήμα, τώρα έρχονται νέα κονδύλια. Την ώρα που το «κούρεμα» του PSI εξόντωσε ασφαλιστικά ταμεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία και πιθανώς τις δημόσιες τράπεζες (Αγροτική και Ταμιευτήριο), οι ιδιωτικές τράπεζες θα ξαναπάρουν λεφτά. Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί αλλά επειδή είναι τόσο προκλητικές, οι επίσημες ανακοινώσεις αναβλήθηκαν για μετά τις εκλογές.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, προβλέπεται ότι το Δημόσιο (το ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το ΤΧΣ) θα ξοδέψει 50 δισ. ευρώ για αυτή την ανακεφαλαιοποίηση. Αντάλλαγμα θα είναι η απόκτηση από το Δημόσιο κάποιων κοινών μετοχών, αλλά (φρόντισαν να ξεπεράσουν τη νομοθεσία στο σημείο αυτό) χωρίς δικαίωμα ψήφου μη τυχόν και πάρει το Δημόσιο τον έλεγχο από τους αποτυχημένους επιχειρηματίες. Εξάλλου, όπως έχει δεσμευτεί από το μνημόνιο, το κράτος θα πρέπει να προσφέρει κίνητρα (!) στους υφιστάμενους ιδιώτες μετόχους να αγοράσουν μετά την παρέλευση τριετίας τις μετοχές από το ΤΧΣ.
Ο Α. Τσίπρας έστειλε επιστολή ζητώντας εξηγήσεις από την κυβέρνηση καθώς, σύμφωνα με το ΔΝΤ, από τα 50 δισ. που θα ξοδέψει το κράτος, θα πάρει πίσω μόνο 16 δισ., όταν και αν οι μέτοχοι επαναγοράσουν τις μετοχές τους. Τα υπόλοιπα 34 δισ. θα τα βάλουμε εμείς (παρεμπιπτόντως αυτό το ποσό είναι μιάμιση φορά πάνω από όσα ξοδεύει το κράτος για μισθούς ετησίως).
Κριτήρια
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι, η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία βαρύνεται ήδη με εγκληματικές ενέργειες σε βάρος της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, θα αποφασίσει ποιες τράπεζες θα ενισχυθούν από το ΤΧΣ, δηλ. ποιες τράπεζες θα θεωρηθούν βιώσιμες.
Μήπως τάχα η όλη διαδικασία γίνεται για να περισωθούν οι μισθοί και οι θέσεις εργασίας των τραπεζοϋπαλλήλων; Κάθε άλλο. Η όλη αναδιάταξη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η οποία γίνεται μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, θα φέρει πετσόκομμα μισθών και μαζικές απολύσεις σε χιλιάδες εργαζομένους, με πρώτα θύματα όσους εργάζονται στις λεγόμενες μη βιώσιμες τράπεζες.
Η μόνη λογική και δίκαιη λύση είναι η κρατικοποίηση των τραπεζών που έγιναν αποδέκτες στήριξης από το ελληνικό Δημόσιο, δηλ. όλων των ιδιωτικών τραπεζών, χωρίς αποζημίωση. Οι τραπεζίτες χρεοκόπησαν τα μαγαζιά τους και εκείνο που τους προσφέρει η τρόικα και η κυβέρνηση είναι ατέλειωτες ευκαιρίες να τις ξαναχρεοκοπήσουν με λεφτά βγαλμένα από τις τσέπες μας. Το πρόσχημα είναι η ανάγκη παροχής ρευστότητας στην αγορά, λες και χρειάζεται ενδιάμεσο νταβατζή αυτή η ιστορία. Εκείνο που απαιτείται άμεσα είναι η κρατικοποίηση των τραπεζών, όχι –φυσικά– από ένα κράτος που θα το ελέγχει το μεγάλο κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, αλλά από ένα κράτος όπου το λόγο θα έχει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού.