Μετά από σχεδόν δύο μήνες, ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες εκλογής της Νομαρχιακής Επιτροπής και της Γραμματείας στην Α΄ Αθήνας. Ήταν μια πλούσια διαδικασία από την οποία φυσικά δεν έλειψαν τα προβλήματα και απασχόλησε περίπου 15 τοπικές συνελεύσεις.
Τη διαδικασία στις τοπικές άνοιξε ένα εισηγητικό κείμενο το οποίο ήταν προϊόν σύνθεσης και κοπιώδους δουλειάς μιας επιτροπής συντρόφων από όλες τις τοπικές οργανώσεις που αντιπροσώπευαν όλες τις απόψεις και τάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Το εισηγητικό κείμενο ήταν ένα από τα πιο ολοκληρωμένα και αριστερόστροφα κείμενα που έχουν κυκλοφορήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τη σαφή αναφορά σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, το καθήκον ανατροπής της κυβέρνησης, αλλά και απεύθυνσης στην υπόλοιπη Αριστερά, καθώς και μια λεπτομερή ανάλυση των μετώπων με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, την πάλη ενάντια στο φασισμό, την υπεράσπιση των νοσοκομείων, τη στήριξη όλων των εργατικών κινητοποιήσεων κλπ.
Η εισήγηση συζητήθηκε σε όλες τις τοπικές, αποσπώντας θετικά σχόλια από την πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα κατατέθηκαν μαζί με την εισήγηση και δύο τροπολογίες της Αριστερής Πλατφόρμας, που έθεταν το ζήτημα μιας σαφούς δέσμευσης για ρήξη με την Ευρωζώνη ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο.
Μετά την ολοκλήρωση των εκλογών που ανέδειξαν 224 αντιπροσώπους στην Α΄ Αθήνας πραγματοποιήθηκε η νομαρχιακή συνδιάσκεψη στις 20 και 21 Απρίλη, με φόντο το σύνθημα «Μαζί ξαναχτίζουμε την Ελλάδα» που σχολιάστηκε αρνητικά από αρκετούς συντρόφους.
Δυστυχώς στη συνδιάσκεψη το καλό κλίμα, που επικράτησε στις τοπικές, ανατράπηκε, αφού με πρωτοβουλία της πλειοψηφίας της επιτροπής κειμένου κατατέθηκε διαφορετικό κείμενο από το εισηγητικό προς ψήφιση. Ένα διαφορετικό κείμενο που πολιτικά δεν απαντούσε με τον ίδιο ξεκάθαρο τρόπο στα καυτά ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως όμως ήταν ένα κείμενο που δεν είχε συζητηθεί πουθενά, ούτε καν στην ίδια τη νομαρχιακή συνδιάσκεψη.
Τελικά προς ψήφιση κατατέθηκε ένα τρίτο κείμενο με καλύτερες εκφράσεις, αλλά επίσης χωρίς αιχμές (όσον αφορά το ζήτημα του ευρώ και της ευρωζώνης η διατύπωση «Ο στόχος μας είναι να σώσουμε τη χώρα μέσα στην ευρωζώνη, χωρίς όμως να αποδεχόμαστε το ρεαλισμό του πάση θυσία στο ευρώ...» είναι πολύ πίσω από την παλιότερη και πιο ξεκάθαρη θέση του ΣΥΡΙΖΑ καμιά θυσία για το ευρώ) και κυρίως χωρίς καμία νομιμοποίηση.
Τέτοιες κινήσεις υποσκάπτουν το κλίμα εμπιστοσύνης που με τόσο κόπο κτίζεται στις τοπικές συνελεύσεις και επιπλέον δεν αποτελούν παράδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας. Το ζήτημα της δημοκρατίας είναι κομβικό, αφού έχουν υπάρξει κρούσματα και σε τοπικές συνελεύσεις, όταν γίνεται προσπάθεια απομόνωσης όσων διαφωνούν με την κεντρική γραμμή ή εκφράζουν διαφορετική άποψη για επιμέρους θέματα.
Θέλουμε τοπικές που μέσα από τις δικές τους διαδικασίες θα αναδεικνύουν καινούρια ζητήματα, θα ασκούν πίεση και θα διορθώνουν τη γραμμή όπου χρειάζεται. Θέλουμε εκλογικές διαδικασίες όπου το κριτήριο θα είναι, πρώτο, να εκλέγονται οι δραστήριοι σύντροφοι και, δεύτερο, να εκφράζονται όλες οι απόψεις. Και όπου οι αποφάσεις δεν θα παίρνονται με το 51%.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες, ως αριστερή πλατφόρμα επιλέξαμε σε αυτή τη φάση να συμμετέχουμε σε ενιαίο ψηφοδέλτιο με τους υπόλοιπους συντρόφους, με τον ίδιο τρόπο δηλαδή που εκλεγήκαμε και μέσα στις τοπικές μας συνελεύσεις. Στο τέλος της διαδικασίας η Αριστερή Πλατφόρμα κατέγραψε ένα 24%, εκλέγοντας 13 μέλη στη Νομαρχιακή Επιτροπή.
Η διαδικασία ολοκληρώθηκε στις 29 Απρίλη με τη συγκρότηση της Νομαρχιακής Επιτροπής. Ο αριθμός της ορίστηκε στα 55 άτομα (παρά τους ισοψηφίσαντες) και της συντονιστικής γραμματείας στα 17 άτομα. Πρόκειται για υπερβολικά μεγάλα όργανα. Η πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας ήταν για πιο μικρά και ευέλικτα όργανα που θα αποφασίζουν και θα συντονίζουν όντως και δεν θα επικυρώνουν απλά αποφάσεις.
Έχοντας τελειώσει από ένα μπαράζ εσωτερικών διαδικασιών, ψηφοφοριών κλπ και πηγαίνοντας σε νέες διαδικασίες εν όψει συνεδρίου, είναι απαραίτητο να επικεντρωθούμε στο πώς θα οργανώσουμε αποτελεσματικές και ενδιαφέρουσες τοπικές συνελεύσεις. Στη νομαρχιακή συνδιάσκεψη υπήρξαν πολλές τοποθετήσεις και προβληματισμοί που αξίζει να λάβουμε υπόψη.
Αρκετοί σύντροφοι αναφέρθηκαν στη σημασία που έχει η ενασχόληση με τους εργασιακούς χώρους στις γειτονιές, η στήριξη των κινητοποιήσεων, η σχέση με τα σωματεία κλπ. Ιδιαίτερα για το θέμα της υπεράσπισης της δημόσιας υγείας, ο ΣΥΡΙΖΑ 7ου Διαμερίσματος, μέσα από το δίκτυο αντίστασης και αλληλεγγύης, έχει ανοίξει μια ολόκληρη καμπάνια, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ Πατησίων με την καμπάνια ενάντια στο κλείσιμο του Γενικού Νοσοκομείου Πατησίων.
Στη συνδιάσκεψη επίσης τονίστηκε η ανάγκη για εξωστρεφείς τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπου τα μέλη τους θα είναι ορατά στη γειτονιά, θα συζητάνε με τον κόσμο, θα παίρνουν πρωτοβουλίες. Άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες ζήτησαν περισσότερη δουλειά στα σχολεία, συμμετοχή της νεολαίας στις τοπικές και άλλοι επεσήμαναν ότι η Μανωλάδα πρέπει να μας αναγκάσει επιτέλους να ασχοληθούμε πιο σοβαρά με το θέμα του φασισμού και όχι να φοβόμαστε να μιλήσουμε.
Αρκετοί στάθηκαν στο ζήτημα τι μορφή πρέπει να έχει η αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας κριτική σε κινήσεις φιλανθρωπίας που δεν καταφέρνουν τελικά να βγάλουν τον κόσμο και ιδιαίτερα τους ανέργους στο δρόμο.
Το επόμενο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ θα δοκιμαστεί σε δύσκολες συνθήκες και η αποτελεσματικότητά του δεν θα κριθεί σε κλειστά γραφεία, αλλά στις γειτονιές και τους εργασιακούς χώρους, εκεί όπου ο κόσμος υποφέρει και απαιτεί να γίνουμε καλύτεροι.
Ταυτόχρονα όμως χρειάζεται να βρούμε τους τρόπους να συζητάμε με ζωντάνια και δημοκρατία στο εσωτερικό μας, διαφυλάσσοντας την πολυφωνία και τη διαφορετικότητα σαν κόρη οφθαλμού.