Οι κινητοποιήσεις για τη σωτηρία της ΕΡΤ στηρίχθηκαν σε έναν προφανή «κορμό»: την ενότητα στη δράση της Αριστεράς. Στην παρέμβαση των αγωνιστών-στριών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Έτσι συγκροτήθηκε η βάση που έκανε εφικτή τη συσπείρωση των ευρύτερων εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, που έχτισαν την ασπίδα προστασίας γύρω από το ραδιομέγαρο και σήμερα απειλούν να βυθίσουν σε κρίση την τρικομματική. Αυτή η εξέλιξη επιβεβαίωσε τις προτάσεις της Αριστερής Πλατφόρμας στον ΣΥΡΙΖΑ, που πάγια υποστηρίζει την αναγκαιότητα μιας συμμαχίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και άλλων δυνάμεων της Αριστεράς.
Η διαπίστωση αυτή δεν σημαίνει ότι δεν εκδηλώθηκαν προβλήματα, από την πλευρά κυρίως των ηγεσιών.
Στο ΚΚΕ, με την απαράδεκτη έκδοση του «Ριζοσπάστη» ως, τάχα, απεργιακού φύλλου, αλλά και τη λειτουργία της Τυποεκδοτικής όπου τυπώθηκαν τα απεργοσπαστικά φύλλα του «Επενδυτή», του «Ελεύθερου Τύπου» και του «Γαύρου».
Με την επίσης απαράδεκτη απόπειρα –μέσω αρθρογραφίας και προπαγάνδας– να εξισωθεί η ΝΔ με τον… ΣΥΡΙΖΑ!
Στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ τα προβλήματα εκφράστηκαν κυρίως με τις ταλαντεύσεις στη στήριξη των κινητοποιήσεων, που έφτασαν στην ανοιχτή διαφοροποίηση των συνδικαλιστών της Συσπείρωσης στην ΕΣΗΕΑ.
Αντίστοιχα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκφράστηκε, ξανά, ο αυτάρεσκος μικρομεγαλισμός και η βερμπαλιστική αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων (π.χ. προτάσεις αντιμετώπισης της απεργοσπασίας στις εφημερίδες με κάποιες υποθετικές «περιφρουρήσεις» στις ερημιές των μεγάλων τυπογραφείων).
Όμως όλα αυτά δεν αρκούν για να υποβαθμίσουν το γεγονός ότι ο κόσμος της Αριστεράς πάλεψε πλάτη με πλάτη για εφτά ημέρες. Και η νίκη στην ΕΡΤ –που πλέον φαίνεται εφικτή– θα φέρει την υπογραφή κυρίως αυτού του κόσμου.
Για μια φορά ακόμη αποδείχθηκε ότι η μαρξιστική παράδοση του Ενιαίου Μετώπου, ειδικά όταν αυτή αναπτύσσεται «από τα κάτω», δικαίως συγκινεί τον κόσμο μας και δικαίως προκαλεί φόβο στους αντιπάλους μας.
Γιατί χτίζει τις δυνατότητες να εκφραστεί η γενικότερη εργατική και λαϊκή αντίσταση. Γιατί χτίζει τη βάση για να δοθούν πραγματικά και όχι συμβολικά οι αναγκαίοι μαζικοί αγώνες. Γιατί είναι η προϋπόθεση για τις νίκες που χρειαζόμαστε όλοι.
Την ώρα που η ορχήστρα της ΕΡΤ έπαιζε το «απάντηση θα πάρουν, ενότητα κι αγώνα», ακούσαμε το θερμό χειροκρότημα και είδαμε δακρυσμένα μάτια σε πολλές πλευρές… Είναι ένα συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουμε για τις κρίσιμες ημέρες που έρχονται…