Από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων 20 ετών συγκλονίζεται η Βραζιλία.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας σημειώθηκαν συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία. Το πρώτο κύμα διαδηλώσεων ξέσπασε την περασμένη βδομάδα, μετά την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, και διογκώθηκε μετά τη βίαιη καταστολή των πρώτων διαδηλώσεων.
Στη διαδήλωση του Ρίο συμμετείχαν 100.000 άνθρωποι, οι οποίοι, πέρα από την αντίδραση για την αύξηση των εισιτηρίων, διαμαρτύρονται και για τις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες για την οργάνωση του Μουντιάλ 2014.
Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας πήραν άλλη τροπή, όταν οι διαδηλωτές επιτέθηκαν κατά του κοινοβουλίου της πολιτείας του Ρίο. Ειδικές δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας διέλυσαν το πλήθος, κάνοντας χρήση δακρυγόνων και σφαιρών από καουτσούκ και προχώρησαν σε μεγάλο αριθμό συλλήψεων.
Τα χαρακτηριστικά της μαζικής παρουσίας νεολαίων χωρίς προηγούμενες εμπειρίες πολιτικοποίησης, η παρουσία στο δρόμο τόσο των δυνάμεων της Αριστεράς, όσο και συντηρητικών κομματιών που έχουμε δει πρόσφατα και στην Τουρκία, είναι και εκεί εμφανή.
Το κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας εκδηλώνεται τη στιγμή που η Βραζιλία, έπειτα από αρκετά χρόνια οικονομικής ανάπτυξης, περνά μια δύσκολη περίοδο ύφεσης, με αύξηση του πληθωρισμού και των τιμών των ειδών διατροφής.
Οι φιέστες για τη διοργάνωση του Μουντιάλ το επόμενο καλοκαίρι και οι αγώνες του Κυπέλλου των Συνομοσπονδιών, που άρχισε το περασμένο Σάββατο και αποτελεί την πρόβα τζενεράλε της διοργάνωσης, δεν μπορούν να κρύψουν τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες σε μια από τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη.
«Είναι το πρώτο βήμα για να δείξουμε ότι δεν είμαστε νεκροί. Νόμιζαν ότι θα σταματούσαμε για να δούμε ποδόσφαιρο, αλλά η Βραζιλία δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο», δήλωσε ένας 24χρονος φοιτητής, μέσα στις ταραχές.
Η δημοφιλία της κυβέρνησης έπεσε κατά οκτώ μονάδες τον Ιούνιο, για πρώτη φορά από την εκλογή της Ντίλμα Ρουσέφ στην προεδρία το 2011. Το μέγεθος της παγκόσμιας κρίσης δεν αφήνει κανέναν και τίποτα ανεπηρέαστο. Οι εξεγέρσεις για ψωμί, δουλειά και δικαιώματα ξεσπούν πλέον στις χώρες «πρότυπα» του καπιταλισμού. Από τη Στοκχόλμη μέχρι την Ιστανμπουλ και το Ρίο, τα όποια «κοινωνικά συμβόλαια» δεν έχουν πια κανένα αντίκρισμα.