Σε σφαγιασμό των συντάξεων και σε νέα φοροεπιδρομή κατά των λαϊκών στρωμάτων φαίνεται πως οδηγούν οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης και δανειστών, στο πλαίσιο της υλοποίησης του 3ου Μνημονίου.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι διαβόητες «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από τη θνησιγενή προσπάθεια επικοινωνιακής συγκάλυψης των επερχόμενων αντιδραστικών ανατροπών στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι περικοπές κύριων και επικουρικών συντάξεων, παλιών και νέων συνταξιούχων, η μικρότερη «εθνική σύνταξη» (στα 180 ευρώ επιθυμεί το ΔΝΤ), οι δραματικές μειώσεις στα εφάπαξ και η λεηλασία των μικρών εισοδημάτων είναι το «τίμημα» για να προσπεραστεί ο κρισιμότερος κάβος της «αξιολόγησης» και να ανοίξει η κουβέντα για την παράταση αποπληρωμής του κρατικού χρέους, κάπου προς το τέλος της άνοιξης.
Όπως ελπίζουν οι αισιόδοξοι του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, αμέσως μετά την 25η Μαρτίου, το πολυνομοσχέδιο διάλυσης της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και άγριας διεύρυνσης της φορολογικής βάσης προς τα κάτω μπορεί να έρθει προς ψήφιση στη βουλή. Το περιεχόμενό του όμως θα είναι οδυνηρό για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Οι θεσμοί ζητούν τα ψίχουλα της βασικής σύνταξης (320 από 384 ευρώ) να δίνονται μόνο σε όσους-ες έχουν συμπληρώσει 20 έτη ασφάλισης (6.000 μέρες ασφάλισης, αντί των 4.500 που προέβλεπε η κυβερνητική πρόταση) και στα 67 τους.
Κάθε κυβερνητική δημαγωγία περί «προστασίας των καταβαλλόμενων συντάξεων» ηχεί πλέον μόνο ως κακόγουστο αστείο. Οι συντάξεις (άθροισμα κύριας και επικουρικής) άνω των 1.000 ευρώ, σύμφωνα με τις δηλώσεις των Κατρούγκαλου-Πετρόπουλου, δεν θα γλιτώσουν το τσεκούρι. Στους παλιούς συνταξιούχους, η παράταση της κάλυψης μέσω της «προσωπικής διαφοράς» μέχρι το 2018 δεν είναι πλέον καθόλου δεδομένη.
Οι δήθεν «βελτιωτικές» προτάσεις της κυβέρνησης, που στόχευαν στην αποδυνάμωση των κινητοποιήσεων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, αποτελούν ήδη μια… ωραία ανάμνηση, εφόσον οι δανειστές δεν δέχονται εξαιρέσεις για καμία κατηγορία.
Στο Φορολογικό, οι θεσμοί εμμένουν στην πρότασή τους για «κούρεμα» του σημερινού αφορολογήτου των 9.545 ευρώ, ενώ είναι εξαιρετικά πιθανό ο πρώτος φορολογικός συντελεστής 22% να αφορά εισοδήματα έως 22.000 ευρώ, από τα 25.000 ευρώ σήμερα. Χαμηλότερο αφορολόγητο στα επίπεδα του 7.000 σημαίνει μικρότερη έκπτωση φόρου για εκατομμύρια φορολογούμενους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα για εισόδημα 7.500 ευρώ ο φόρος είναι μηδενικός, ενώ με το σχέδιο του κουαρτέτου ο εν λόγω φορολογούμενος θα πρέπει να πληρώσει 150 ευρώ. Εισόδημα 9.000 ευρώ σήμερα καλύπτεται από το αφορολόγητο, αλλά με το σχέδιο των δανειστών θα επιβαρυνθεί με 380 ευρώ.
«Δημοσιονομικό κενό»
Με τις παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό και το Φορολογικό η κυβέρνηση ελπίζει να καλύψει το λεγόμενο «δημοσιονομικό κενό» την τριετία 2016-2018. Κομισιόν και ΔΝΤ εξακολουθούν να μη συμφωνούν μεταξύ τους στο ύψος των μέτρων που απαιτούνται. Προκειμένου να προχωρήσει η συζήτηση, έχει τεθεί ένας ενδεικτικός κοινός στόχος γύρω στα 5,5 δισ. πρόσθετης λιτότητας.
Ο χρόνος που κέρδισε η κυβέρνηση –με τη συνδρομή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στον ανούσιο «διάλογο» και την έλλειψη συνέχειας και κλιμάκωσης των μαζικών κινητοποιήσεων– αποθράσυνε τα αστικά επιτελεία, ντόπια και διεθνή, που θέλουν να μετατρέψουν τη δημόσια ασφάλιση σε «κρατική φιλανθρωπία» (ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την επέλαση των ασφαλιστικών εταιρειών) και να εντείνουν τη φοροληστεία της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Κάθε αναμονή ή υποχώρηση στην παραλυτική αδράνεια που προσπαθούν να επιβάλουν η κυβέρνηση, η ΕΕ και οι γραφειοκρατικές πλειοψηφίες των συνδικάτων (δυστυχώς και με τη λανθασμένη-συμβιβαστική τακτική του ΠΑΜΕ), δεν δίνει καμία προοπτική νίκης στο κίνημα.
Ο μόνος δρόμος για να μπλοκάρουμε την επιχειρούμενη κατεδάφιση του δημόσιου χαρακτήρα της ασφάλισης και τα χαράτσια στη φορολογία είναι οι συντονισμένοι, ενωτικοί και μαχητικοί αγώνες του κόσμου της εργασίας, της νεολαίας, των συνταξιούχων, των χαμηλόμισθων των επιστημονικών κλάδων, των αγροτών. Όλων εκείνων που το τελευταίο διάστημα βγήκαν στους δρόμους και συμμετείχαν στη μεγάλη απεργία στις 4 Φλεβάρη, βρέθηκαν στις καταλήψεις και τα μπλόκα, οργάνωσαν και οργανώνουν εκδηλώσεις σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, ενημερώνοντας τον κόσμο για τις δραματικές αλλαγές που προδιαγράφονται. Οι αιτίες που έβαλαν σε κίνηση δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και αγρότες είναι ακόμα εδώ.
Μέτωπο
Ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο έχει τη δύναμη να τινάξει στον αέρα τα σχέδια κυβέρνησης-κουαρτέτου, διεκδικώντας να πληρώσουν για την ασφάλιση το κράτος και οι εργοδότες, αποκαθιστώντας τα αποθεματικά από τη διαχρονική ληστεία των Ταμείων, απαιτώντας παράλληλα μέτρα μείωσης της ανεργίας, αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μόνιμες και σταθερές δουλειές. Απαιτώντας τη βαριά φορολογία του κεφαλαίου και όχι των νοικοκυριών που έχουν «ματώσει» στα χρόνια της κρίσης.
Η 48ωρη απεργία στις μέρες κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή είναι η ευκαιρία για να ξαναπιάσουμε το νήμα των πρόσφατων μαζικών εργατικών-λαϊκών αντιστάσεων. Το καθήκον της σοβαρής προετοιμασίας «από τα κάτω» πέφτει στους αγωνιστές συνδικαλιστές στους εργασιακούς χώρους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, στις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των σωματείων. Στη δημιουργία κλίματος ξεσηκωμού στις γειτονιές με συντονισμούς κατοίκων και φορέων, ακτιβισμούς, εξορμήσεις και ανοιχτές συζητήσεις ενημέρωσης σε κάθε πόλη.
Βέβαια, στο μεσοδιάστημα μέχρι την προκήρυξη της απεργίας, κρίσιμος παράγοντας θα είναι η στήριξη των μικρότερων εστιών αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική και φυσικά η ολόπλευρη εμπλοκή των δυνάμεων της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην επερχόμενη μάχη, πολιτικοποιώντας τα αιτήματα και συνδέοντας την πάλη για να μην περάσει το Ασφαλιστικό-Φορολογικό, με την αναγκαία αντιμνημονιακή ανατροπή. Για να μην εφαρμοστεί ούτε ένα μέτρο από την αντεργατική καταιγίδα που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακόμη κι αν τελικά ψηφιστεί.