Για τη συγκρότηση θεματικής Νεολαίας της ΛΑΕ

Ύστερα από ομολογουμένως αρκετή καθυστέρηση, η συζήτηση για τη συγκρότηση τμήματος Νεολαίας της ΛΑΕ έχει προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό και πρόκειται να ολοκληρωθεί εντός του Ιανουαρίου του 2017, μέσα από μια πανελλαδική διαδικασία.
Η επανάληψη –για πολλοστή φορά– των συνθηκών που διαμορφώνουν μια ασφυκτική κοινωνική πραγματικότητα για τους νέους και τις νέες έπειτα από τρία μνημόνια και κάμποσους εφαρμοστικούς νόμους θεωρούμε ότι δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Όχι γιατί υποτιμάμε την ανάλυση, αλλά γιατί βιώνουμε καθημερινά την ανασφάλεια, την εργοδοτική τρομοκρατία, την έλλειψη προοπτικής, την ανεργία, τη μετανάστευση των φίλων μας. Συνεπώς, το κομβικό ερώτημα είναι με ποιον τρόπο και ποια εργαλεία μπορούν οι νέοι και οι νέες της ΛΑΕ να μπουν σφήνα σε αυτό το σκηνικό, να διαταράξουν τη διαφαινόμενη απάθεια και τον ατομικό δρόμο. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με συνθηματολογία αλλά ούτε και με έναν εφησυχασμό σε «εύκολες» λύσεις.
Εργασιακά
Την προηγούμενη χρονιά ξεκίνησε –για πρώτη φορά– μια προσπάθεια από ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς για να δημιουργηθεί μια μετωπική νεολαιίστικη πρωτοβουλία ενάντια στο ασφαλιστικό, το «block it». Παρά το αρκετά ελπιδοφόρο ξεκίνημα, η πρωτοβουλία αυτή αναλώθηκε στην αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών οργανώσεων, ενώ απέτυχε στο «μεγάλο στοίχημα» της μαζικής κινητοποίησης νέων, κεντρικά αλλά και τοπικά, απέναντι στο νέο ασφαλιστικό. Ιδιαίτερα μετά την αντιστροφή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος –στο οποίο η νεολαία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο– τα γενικά καλέσματα σε ακτιβισμούς και η διαδικτυακή παρουσία στα social media έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή για τη συγκέντρωση δυνάμεων. Με δεδομένο τον κοινωνικό κατακερματισμό και τη γενικευμένη εργασιακή επισφάλεια, χρειάζεται να σχεδιάσουμε –και να υλοποιήσουμε!– μια παρέμβαση με επιμονή και συστηματική προσπάθεια γύρω από τα νεολαιίστικα ζητήματα, προσπαθώντας αφενός να δώσουμε πολιτικές απαντήσεις και αφετέρου να δημιουργήσουμε εργαλεία πάλης. Αυτό θα μπορούσε να αποτελεί μια μετωπική πρωτοβουλία ενάντια στην επερχόμενη εργασιακή αναδιάρθρωση με έμφαση στους χώρους της επισφάλειας, ή η προσπάθεια τοπικής οργάνωσης των νέων ανέργων, που αποτελούν και την πλειοψηφία της γενιάς μας. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη μετωπική πολιτική-κοινωνική απεύθυνση  και μια συστηματικότητα-επιμονή, καθώς πλέον απαιτείται πολύς κόπος για να αποδειχθεί η αναγκαιότητα γενικά των κινητοποιήσεων.
Σχολές
Ωστόσο, υπάρχει και ένα πιο «εύκολο» πεδίο στο οποίο οι νέοι και οι νέες της ΛΑΕ έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε και είναι η παρέμβαση στους φοιτητικούς συλλόγους, όπου οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχουν σημαντικές δυνάμεις αλλά και σημαντικές πολιτικές-κινηματικές εμπειρίες. Το βασικό πρόβλημα μέχρι στιγμής είναι η έλλειψη κοινού σχεδιασμού και συντονισμού των δυνάμεών μας, οι οποίες παρεμβαίνουν μέσα από τα σχήματα της ΑΡΕΝ, της ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ. Το κοινό εκλογικό κατέβασμα στις περσινές φοιτητικές εκλογές ήταν ένα πρώτο σημαντικό βήμα σε μια διαδικασία που είναι στοίχημα το τέλος της να βρει στα πανεπιστήμια έναν πόλο (δηλαδή ένα σχήμα σε κάθε σχολή) της ριζοσπαστικής Αριστεράς, υπερβαίνοντας τους υπάρχοντες συσχετισμούς. Ωστόσο δεν έχουν γίνει σοβαρά βήματα μέσα από την περαιτέρω πολιτική συζήτηση αλλά και μια κοινή δράση σε αναβαθμισμένο πλέον επίπεδο, με την οργάνωση κοινών πρωτοβουλιών κτλ. Μόνο έτσι –και ενάντια στην εσωστρέφεια και τους ηγεμονισμούς– η Αριστερά θα μπορέσει να ανατρέψει το σκηνικό αδράνειας που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των φοιτητικών συλλόγων.
Σίγουρα το περιεχόμενο δουλειάς του τμήματος Νεολαίας δεν θα εξαντληθεί στα παραπάνω, αλλά αυτά αποτελούν μια καλή βάση συζήτησης για τη συγκρότησή μας. Ο χειρότερος εχθρός είναι, πέρα από τον «κακό εαυτό» μας, η αδράνεια και η εσωστρέφεια. Έχει έρθει επιτέλους η ώρα ως ΛΑΕ να επιχειρήσουμε μια αναβαθμισμένη νεολαιίστικη παρέμβαση και να αφήσουμε στην άκρη τις «ηρωικές» επικλήσεις που δεν συγκινούν κανέναν και καμία.