ΝΔ:
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν και συνεχίζει να ζητά επίμονα την προσφυγή στις κάλπες, ουσιαστικά επενδύει στην τακτική του «ώριμου φρούτου», ποντάροντας στην ακόμα μεγαλύτερη φθορά της κυβέρνησης Τσίπρα. Συγχρόνως, σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις του, υπενθυμίζει την πολιτική του πρόταση που συμπυκνώνεται σε έναν και μόνο άξονα: «όλα για το κεφάλαιο». Στο όνομα της στήριξης της «υγιούς επιχειρηματικότητας» (όπως λέει και ο Γ. Δραγασάκης...), προαναγγέλλει μειώσεις φόρων και άλλα «δώρα» για τις επιχειρήσεις, αδειοδοτήσεις χωρίς όρια και συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε κάθε οικονομική δραστηριότητα. Για τον εργατικό-λαϊκό κόσμο, που στενάζει από την πολυετή μνημονιακή λεηλασία, ούτε κουβέντα φυσικά. Όταν και εφόσον οι ιδιωτικές επενδύσεις έρθουν (όπως υποστηρίζει και ο Γ. Σταθάκης) και παραχθεί –κάποια στιγμή– νέος πλούτος, θα αντιμετωπιστούν η φτώχεια και η ανεργία. Οι γνωστές νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες δηλαδή, που πανευρωπαϊκά έχουν μετατρέψει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε «φτωχοποιημένους εργαζόμενους» (όπως διαπιστώνει υποκριτικά και η Ε. Αχτσιόγλου). Εδώ, παρά την «γκρίνια» των καραμανλικών και το αντίστοιχο «κοινωνικό μέρισμα» Σαμαρά το 2014, η ΝΔ δεν ψήφισε τα «ψίχουλα» Τσίπρα προς τους χαμηλοσυνταξιούχους, χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματα των δανειστών. Υπάρχει περίπτωση να εφαρμόσει το παραμικρό φιλολαϊκό μέτρο, σε περίπτωση που βρεθεί στην κυβέρνηση;
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΕΑ
Το 5ο Συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο (16-18/12), αποφασίζοντας τις γενικές κατευθύνσεις του για την επόμενη τριετία και εκλέγοντας νέα ηγεσία. Νέος πρόεδρος του κόμματος εκλέχθηκε ο μέχρι το 2015 ηγέτης του Die Linke, Γκρέγκορ Γκίζι, που διαδέχεται τον Πιερ Λοράν, ο οποίος στο εξής θα είναι ένας από τους τέσσερις αντιπροέδρους. Στο κέντρο των εργασιών του Συνεδρίου βρέθηκαν οι συμμαχίες του χώρου με τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και των πρασίνων, μπροστά στην άνοδο των ξενοφοβικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Οι δεκάρικοι του Α. Τσίπρα και της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ «για την Αριστερά που δεν κάνει πίσω»(!) και «τιμά τη λαϊκή εντολή»(!) φυσικά έδωσαν και πήραν. Κριτική στην ευρωλιτότητα υπήρξε φυσικά, αλλά ζήτημα σύγκρουσης με την ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού και του ρατσισμού δεν υφίσταται για το ΚΕΑ. Όπως σημείωσε και ο Γκίζι «δεν μπορούμε να την εγκαταλείψουμε», υποστηρίζοντας «την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», ενάντια στον εθνικισμό. Ουδέν νεότερο με άλλα λόγια από το ΚΕΑ. Αυτές είναι οι χρεοκοπημένες μεταρρυθμιστικές αυταπάτες του «ευρωπαϊσμού», που έδειξε τα όριά του στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και που οδηγεί την ευρωπαϊκή Αριστερά στο να συμπλέει με τους σοσιαλφιλελεύθερους εκφραστές του ευρωπαϊκού κατεστημένου.
ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ
Ενώ οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης και «θεσμών» συνεχίζονται, η Βουλή συνεχίζει κι αυτή κανονικά το έργο της, ψηφίζοντας τις διατάξεις για την υποχρεωτική χρήση «πλαστικού χρήματος» από 1/1/2017, με στόχο την «καταπολέμηση της φοροδιαφυγής» και την αύξηση των δημοσίων εσόδων. Σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα πρέπει να έχουν δαπανήσει ένα ορισμένο ποσό με τραπεζικό μέσο πληρωμής, όπως είναι οι πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες ή τα ηλεκτρονικά πορτοφόλια, για να «χτίζουν» το αφορολόγητο όριό τους, διαφορετικά καλούνται να πληρώνουν πρόσθετο φόρο. Ακόμα, οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή υπερβαίνει τα 500 ευρώ θα πρέπει υποχρεωτικά να γίνεται με ηλεκτρονική πληρωμή, δηλ. μέσω τραπεζικού συστήματος. Πίσω από την εκσυγχρονιστική εναρμόνιση με τις «προηγμένες» καπιταλιστικές χώρες (και την ολοφάνερη καταγραφή προσωπικών δεδομένων) κρύβεται ακόμα μια επιλογή ενίσχυσης των χρεοκοπημένων τραπεζών και της ανάγκης τους για ρευστότητα: η τράπεζα μεσολαβεί σε κάθε συναλλαγή μεταξύ ιδιωτών ή με το κράτος, κερδίζοντας τόσο από τις χρεώσεις όσο και από την υπερεκμετάλλευση του επιτοκίου μιας μέρας. Παράλληλα, το κράτος πετυχαίνει τον απόλυτο έλεγχο του (συρρικνωμένου) εισοδήματος των εργαζομένων, την ώρα που διατηρεί εκατοντάδες «παραθυράκια» φοροαπαλλαγών και ελαχιστοποιεί τους ελέγχους για τα νομικά πρόσωπα. Στον ίδιο νόμο άλλωστε συμπεριλήφθηκε η νομιμοποίηση αδήλωτων εισοδημάτων που φυγαδεύτηκαν σε τράπεζες του εξωτερικού και σε φορολογικούς παραδείσους. Γιατί, όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυρίαρχη προπαγάνδα, το χρέος εκτινάχθηκε επειδή το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς δεν έκοβε αποδείξεις και όχι γιατί οι επιχειρήσεις και τα εύπορα κοινωνικά στρώματα αποφεύγουν συστηματικά να καταβάλλουν τις υποχρεώσεις τους.