Ιδιωτικοποιήσεις: Το πλιάτσικο συνεχίζεται αμείωτο

Έπειτα από τις τελευταίες τηλεδιασκέψεις κουαρτέτου και κυβέρνησης, δείχνει να υπάρχει συμφωνία στη διαδικασία μεταφοράς περιουσιακών στοιχείων του ΤΑΙΠΕΔ στο νέο υπερ-Ταμείο και σε διάφορα διαδικαστικά ζητήματα που αφορούν τη διοίκηση και τις αρμοδιότητες του «αμαρτωλού» ΤΑΙΠΕΔ (3ετή παράταση, αν και με βάση τον ιδρυτικό του νόμο η διάρκεια ζωής του λήγει στις 30/6/17).
Παρά τις υπουργικές διαβεβαιώσεις ότι όλες οι συμμετοχές κρατικών εταιρειών του ΤΑΙΠΕΔ θα γλιτώσουν την πώληση και θα μεταβιβαστούν στην υπό ίδρυση Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ) του υπερ-Ταμείου προς «αξιοποίηση», καμία από τις λεγόμενες «στρατηγικές» ιδιωτικοποιήσεις δεν φαίνεται να μένουν έξω από τα σχέδια του ΤΑΙΠΕΔ: Το 17% της ΔΕΗ, το 65% της ΔΕΠΑ, το 35% των ΕΛΠΕ, το 6% του ΟΤΕ, το 30% του Αερολιμένα Αθηνών (ΔΑΑ), το 11% της ΕΥΔΑΠ και το 23% της ΕΥΑΘ. 
Στο ίδιο πρόγραμμα βέβαια περιλαμβάνονται και οι «κλειδωμένες» εκποιήσεις (ΟΛΠ, 14 περιφερειακά αεροδρόμια), ώστε να επιτευχθεί ο μνημονιακός στόχος των 5,8 δισ. ευρώ (που θα καταλήξουν στη «μαύρη τρύπα» του χρέους και θα χαρίσουν μοναδικές ευκαιρίες κερδοφορίας στα αρπακτικά του κεφαλαίου) για τα έτη 2016-2018.
Ήδη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε το πράσινο φως για την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη Fraport και εκκρεμεί η σύμβαση με το ΕΚΑΒ που θα παρέχει υπηρεσίες πρώτων βοηθειών στα αεροδρόμια, για να ολοκληρωθεί η παραχώρηση. 
Την Παρασκευή 24 Μάρτη πρόκειται να κατατεθούν οι δεσμευτικές προσφορές για το 67% του ΟΛΘ. Εντός του μήνα αναμένεται να υπογραφεί η παράταση της παραχώρησης του ΔΑΑ για 20 ακόμη χρόνια και να εκκινήσουν οι ενέργειες για την πώληση του 30% που κατέχει το Δημόσιο στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». 
Με αρκετά εμπόδια προχωρούν και οι υπόλοιπες «μπίζνες» που αφορούν κυρίως το Ελληνικό, αλλά και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τις ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ, την Εγνατία Οδό, την Αφάντου στη Ρόδο κ.ά.
Ενέργεια
Το βασικό «μενού» στο πλιάτσικο που οργανώνουν το κυβερνητικό επιτελείο και οι απεσταλμένοι των «θεσμών» είναι η ΔΕΗ και γενικότερα η αγορά ενέργειας.
Εντός του Μαρτίου αναμένεται να προκηρυχτεί εκ νέου ο διαγωνισμός για την πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ, καθώς η διαδικασία έλαβε προ ημερών έγκριση από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής, ενώ στο απυρόβλητο δεν θα μείνουν τα κρατικά μερίδια σε ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ.
Στα διαβόητα μέτρα για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης στην πρόταση των δανειστών παραμένει η πώληση του 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ μέσω ενός σφιχτού χρονοδιαγράμματος (ολοκλήρωση της διαδικασίας μέχρι τον Ιούλιο του 2018), αναδιατάσσοντας τα δεδομένα στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με πρόσχημα και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (Δεκέμβρης 2016) για το «μονοπώλιο» της ΔΕΗ στα λιγνιτικά αποθέματα. 
Η σκληρή αυτή επιλογή προτείνεται ως εναλλακτική λύση, αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι στις δημοπρασίες ισχύος (ΝΟΜΕ) που προτιμά ο Σταθάκης, με τις οποίες η ΔΕΗ υποχρεώνεται να χάνει μερίδια έναντι των ανταγωνιστών της κάθε χρόνο: μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ κάτω από το 50% μέχρι το 2019. Σήμερα η ΔΕΗ κατέχει το 54% της παραγωγής ενέργειας και το 87,5% στη λιανική. 
Σε ό,τι αφορά το 17% της ΔΕΗ, οι δανειστές διαφωνούν με την κυβερνητική πρόταση για τη μεταφορά του ποσοστού που βρίσκεται στο ΤΑΙΠΕΔ στο νέο υπερ-Ταμείο και προκρίνουν την άμεση προκήρυξη διαγωνισμού για την πώλησή του. Την ίδια ώρα, τα «παπαγαλάκια» του Μαξίμου ισχυρίζονται ότι συζήτηση για πώληση του 17% της ΔΕΗ «ούτε υπάρχει, ούτε υπήρξε»!
Η ΔΕΗ, αφού οδηγήθηκε σταδιακά στην απαξίωση (κακή συντήρηση υποδομών, ελλείψεις προσωπικού, ενίσχυση εργολαβιών, απόσχιση ΑΔΜΗΕ κλπ.) , κινείται πια μεταξύ της απειλής χρεοκοπίας λόγω έλλειψης ρευστότητας (ανεξόφλητες οφειλές ύψους 2,65 δισ. ευρώ κυρίως λόγω «μπαταχτσήδων» καπιταλιστών, αλλά και νοικοκυριών που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα αυξημένα τιμολόγια), που απειλεί ακόμα και την ομαλή καταβολή της μισθοδοσίας, ή στο να χαρίσει τα «φιλέτα» του παραγωγικού δυναμικού της σε εξευτελιστικές τιμές. 
Συγχρόνως, δεν έχει ολοκληρωθεί και η έρευνα της DGcomp στις Βρυξέλλες, που ξεκίνησε μετά από την αιφνιδιαστική είσοδο προ τριών εβδομάδων του Σώματος Επιθεωρητών Ελέγχου στα γραφεία της ΔΕΗ, με φόντο τον αδυσώπητο ανταγωνισμό με τους ιδιώτες προμηθευτές στον κλάδο της ενέργειας. Έρευνα που μπορεί να καταλήξει σε επιβολή προστίμου ύψους ακόμα και 100 εκατ. ευρώ, μετά από καταγγελία που έγινε το 2009 για χειραγώγηση των τιμών. 
Μπροστά στο σχέδιο τεμαχισμού και διάλυσης της ΔΕΗ, η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ, αντί να ετοιμάζει την αντίσταση των εργαζομένων και τον αγωνιστικό συντονισμό με τα υπόλοιπα συνδικάτα των ΔΕΚΟ, φαίνεται να βρίσκεται σε παρατεταμένο «λήθαργο». Αντί μαχητικών κινητοποιήσεων προκρίνει σαν αίτημα την ένταξη στο υπερ-Ταμείο του 17% των μετοχών της ΔΕΗ, αναμασώντας τα κυβερνητικά επιχειρήματα που λογοδοτούν στην κυρίαρχη λογική της ιδιωτικής κερδοφορίας. 
Τα συνδικάτα όλων των υπό ιδιωτικοποίηση οργανισμών, με αφετηρία τη συντονισμένη δράση τους και τη συμπόρευση με κινηματικές και πολιτικές συλλογικότητες που υπερασπίζονται τη δημόσια περιουσία και το περιβάλλον, μπορούν και χρειάζεται να δημιουργήσουν ένα μαζικό μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Καθήκον απαιτητικό, αλλά απολύτως απαραίτητο, που αναγκαστικά προϋποθέτει σχεδιασμένες πρωτοβουλίες και συστηματική παρέμβαση από την Αριστερά, η οποία καλείται να δώσει παράλληλα και τη μάχη των ιδεών μέσα στον κόσμο.