Θυμόμαστε την «επιτυχία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μην υλοποιήσει την περικοπή 400 εκ. ευρώ από το Υπ. Άμυνας που ζητούσε πέρσι η τρόικα. Τώρα, καθώς ξεβράζονται τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών προγραμμάτων της περιόδου Σημίτη, η ίδια κυβέρνηση περηφανεύεται για νέες αγορές όπλων, με ποσά που προσεγγίζουν συνολικά τα 4 δισ. στη δεκαετία. Οι λόγοι που επικαλείται είναι οι κίνδυνοι από την ανατολή αλλά και από τον... βορρά! Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Ημερ.Δημοσίευσης
Εξάλλου η ίδια είχε παραδεχτεί ότι δαπάνες 500 εκ. ευρώ το 2015, για επισκευές αεροσκαφών, εξυπηρετούσαν ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι «αμυντικές». Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο τέτοιες εξόφθαλμες περιπτώσεις ή οι πατροπαράδοτες μίζες.
Καταρχήν, η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι φύσει επιθετική, όπως και της Τουρκίας. Οι προχτεσινές δηλώσεις της ιταλικής πετρελαϊκής ΕΝΙ για την επικείμενη εξόρυξη αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και του Κοτζιά ότι κατάφερε να υπερασπιστεί τον αιμοσταγή Σίσι απέναντι στους «δικαιωματικούς» της ΕΕ, υπενθυμίζουν ότι απ’το 2010, Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ διαγκωνίζονται με την Τουρκία για κοιτάσματα υδρογονανθράκων αξίας πολλών δισ. Σε αυτή τη νέα «μεγάλη ιδέα» των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών λογοδοτεί η εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Από τις απειλές Σαμαρά για μονομερή ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ ή τα σχέδια της σημερινής κυβέρνησης για εποικισμό βραχονησίδων, ως την εμβάθυνση της ανίερης συμμαχίας Ελλάδας-Κύπρου με το ισραηλινό απαρτχάιντ και την αιγυπτιακή χούντα.
Η προπαγανδιστική μεθόδευση έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες: από τις δηλώσεις Βίτσα για πιθανό «ατύχημα» στο Αιγαίο, την προκλητικότητα Καμμένου και την σύγκρουση για τα μάτια των οχτώ χουντικών∙ μέχρι τα ΜΜΕ που υπερτονίζουν την αυταρχικότητα του «σουλτάνου» (αλλά όχι σε σχέση με την τούρκικη Αριστερά και τους πρόσφυγες!) κι απ’την άλλη τρομοκρατούν με δήθεν «παραβιάσεις» του ελληνικού εναέριου χώρου. Χώρου που η Ελλάδα έχει ανακηρύξει μονομερώς, κατά παράβαση οποιωνδήποτε διακρατικών συμφωνιών, πρωτοτυπώντας παγκόσμια: ο εναέριος χώρος των 10 μιλίων προεξέχει των χωρικών υδάτων των 6 μιλίων και στο μεσοδιάστημα, που δεν αναγνώρισε ποτέ η Τουρκία, γίνονται οι περισσότερες «παραβιάσεις»! Η αντιτουρκική υστερία άγγιξε μέχρι και την κοινή εμφάνιση Βίτσα-Κασιδιάρη στη νήσο Ρω...
Οι συνέπειες δεν περιορίζονται σε ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο. Ενώ η πρόταση του ΓΕΕΘΑ για τον αμυντικό σχεδιασμό 2011-25 έφτανε τα 1,2 δισ. ετησίως, γίνονται θέμα τα 150 εκ. ευρώ που χρωστούν οι ανασφάλιστοι στα νοσοκομεία. Ενώ όλη κι όλη η «εξοικονόμηση» απ’το τσεκούρι στο ΕΚΑΣ είναι 430 εκ., το έλλειμμα του ΕΦΚΑ ξεκίνησε στα 750 εκ. και ο προϋπολογισμός του ’17 στόχευε σε ασφαλιστική λιτότητα 840 εκ.∙ ενώ όλα τα επιδόματα ανεργίας κοστίζουν κάτω από 900 εκ. ετησίως, η παρούσα κυβέρνηση επιλέγει να δαπανώνται για το στρατό σχεδόν 4,5 δισ., ή 2,5% του ΑΕΠ, δεύτερη στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ (που έχουν βάσεις ανά την υφήλιο), ισοδύναμη με το Ιράν που έχει να ανταγωνιστεί όχι μόνο την Τουρκία αλλά τις ίδιες τις ΗΠΑ και τον σαουδαραβικό «αστακό»!
Μάλιστα, οι εξοπλισμοί αφορούν μόνο το 20% των διαχρονικών δαπανών. Το 70% το καταναλώνει ένα στρατιωτικό γραφειοκρατικό τέρας που απασχολεί σχεδόν το 1% του πληθυσμού, 90.000 μισθοδοτούμενους, πιο πολλούς από ότι οι δάσκαλοι! Το ελληνικό ναυτικό έχει πιο πολλούς «καραβανάδες» από ό,τι η Τουρκία με επταπλάσιο πληθυσμό!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις συμμετοχές στις διεθνείς ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, από το Αφγανιστάν και το Μάλι μέχρι την πολιορκία της Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Στις 29 παλιές και 12 τρέχουσες συμμετοχές του ελληνικού στρατού που αναφέρει το ΓΕΕΘΑ, δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ κάθε μέρα, αν σκεφτούμε ότι μια ώρα πτήσης κοστίζει ως και 30.000 ευρώ και μια φρεγάτα που προστατεύει τους έλληνες εφοπλιστές απ’τους πεινασμένους σομαλούς πειρατές, ένα εκατομμύριο το μήνα.
Άλλωστε, ο αντιλαϊκός ρόλος του ελληνικού στρατού είναι διαχρονικός. Στα τελευταία 120 χρόνια, η δράση του αναλώθηκε σε επεκτατικούς πολέμους που κήρυξε (π.χ. 1921-22) ή συμμετείχε (π.χ. Κορέα 1950-55) και σε πραξικοπήματα (π.χ. Πάγκαλος, Μεταξάς) ή εσωτερική καταστολή (π.χ. Εμφύλιος). Τη μια φορά που οι στρατηγοί κλήθηκαν να παίξουν αμυντικό ρόλο, το 1940, τελικά αντί να δώσουν τα όπλα στο λαό για να συνεχίσει την αντίσταση, τα έδωσαν στους Γερμανούς και μπήκαν στις κατοχικές κυβερνήσεις ή λιποτάκτησαν στο εξωτερικό. Διαχρονική είναι κι η σχέση του στρατού με την ακροδεξιά, απ’τον ΙΔΕΑ ως την ΧΑ...
Επειδή ένα F16 κοστίζει όσο περίπου 1300 σχολικές αίθουσες και 160 νέες νοσοκομειακές κλίνες, αν θέλουμε κοινωνικό κράτος αντί για «θυσίες», ειρήνη αντί για πόλεμο στην Μ.Ανατολή, δημοκρατία μέσα κι έξω από τη χώρα, είναι αναγκαία η δραστική περικοπή των εξοπλισμών, η ανάκληση όλων των εκτός συνόρων τμημάτων και η συρρίκνωση της στρατιωτικής γραφειοκρατίας.