Η σημασία των βουλευτικών εκλογών και οι αντιφάσεις της NUPES

Το 2017, ο Μακρόν κέρδισε μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία για ένα «κόμμα»-κουρελού που έστησε μέσα σε λίγες εβδομάδες, αξιοποιώντας την παραδοσιακή «γενναιοδωρία» του εκλογικού σώματος απέναντι στον νικητή των προεδρικών. Πόσο εύκολα θα το επαναλάβει,  τώρα που δεν είναι «νέος κι άφθαρτος» αλλά γίνεται πλατιά αντιληπτός ως φθαρμένος «Βοναπάρτης»; 
Θα αποτύχει και πάλι το FN/RN να εκλέξει έναν αξιόλογο αριθμό βουλευτών ή η εδραίωση της Λεπέν ως διεκδικήτρια της εξουσίας θα ενισχύσει το κόμμα της ακροδεξιάς; Παρόμοιο ερώτημα εμφανιζόταν πλέον και στα αριστερά, όπου οι υψηλές πτήσεις του Μελανσόν μετουσιώνονταν μέχρι σήμερα σε πολύ μικρά κέρδη για την Ανυπότακτη Γαλλία στην Εθνοσυνέλευση. 
Ωστόσο, με τη συγκρότηση της πλατιάς αριστερής συμμαχίας «NUPES» (βλ. δίπλα), οι φετινές κοινοβουλευτικές εκλογές απέκτησαν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η NUPES έχει ως διακηρυγμένο στόχο την εκλογή του Ζαν Λυκ Μελανσόν στη θέση του πρωθυπουργού και τη δημιουργία συνθήκης «συγκατοίκησης» με τον πρόεδρο Μακρόν. Οι πιθανότητες να το πετύχει είναι πολύ λίγες. 
Αλλά σε κάθε περίπτωση, η πλατιά ενότητα που επιτεύχθηκε δείχνει ότι ο Μελανσόν όντως βάζει τον πήχη ψηλά: επιδιώκει είτε κατ’ ελάχιστον να αναδειχθεί δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη, είτε να αποκτήσει δύναμη που θα στερεί από τον Μακρόν την απόλυτη πλειοψηφία εδρών, είτε και να πετύχει το απόλυτο θαύμα της κατάκτησης της πλειοψηφίας από την NUPES. 
Αυτή η εξέλιξη έχει αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον και τη συζήτηση για τις βουλευτικές. Πέρα από την τελική κατανομή εδρών (που είναι πολύ διαφορετική υπόθεση με δεδομένη την ύπαρξη δεύτερου γύρου), είναι πιθανό στον πρώτο γύρο και σε επίπεδο λαϊκής-πανεθνικής ψήφου, να καταγραφεί ένας «χάρτης» που θα κονταίνει πολιτικά τον Μακρόν και θα ενισχύει την καταγραφή «εξ αριστερών» αμφισβήτησής του εις βάρος της ακροδεξιάς. 
Ωστόσο, για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες ενός τέτοιου αποτελέσματος, η ηγεσία της Ανυπότακτης Γαλλίας έκανε στροφή προς την «ρεάλ πολιτίκ» (βλ. δίπλα για τις παραχωρήσεις σε Σοσιαλιστές και Πράσινους και το σκεπτικό που τις έκανε «αναγκαίες» στο σχεδιασμό του Μελανσόν). Αυτό ρίχνει πλέον «σκιές» στο πολιτικό σχέδιο της NUPES, παρά τη σημασία που διατηρεί όσον αφορά μια πιθανή  «αποσταθεροποίηση» του καταθλιπτικού διπόλου Μακρόν-Λεπέν.  
Το πρόβλημα της «ρεάλ πολιτίκ» είναι ότι αποτελεί προσαρμογή σε μια πραγματικότητα που ζητούμενο είναι να αλλάξει συθέμελα. Με τη συγκρότηση της NUPES, αυτή η υπόκλιση στην πραγματικότητα (του σημερινού συσχετισμού, της λειτουργίας των γαλλικών θεσμών) κινείται στον αντίποδα του μηνύματος «ρήξης» που χαρακτήριζε το ρεύμα της Ανυπότακτης Γαλλίας. 
Στα εργατικά προάστια του Παρισιού, η γενική συνέλευση της συλλογικότητας «On s’ en melle» («Ας Εμπλακούμε»), αποτύπωσε τέτοιους προβληματισμούς αλλά και πικρίες για τον περιορισμένο ρόλο που της επιφυλάχθηκε στη NUPES. Η «On s’ en melle» συγκροτήθηκε μετά από κείμενο-έκκληση εκατοντάδων ανθρώπων και ακτιβιστών-στριών των προαστίων. Δίνει έμφαση στην αυτό-οργάνωση, στηριγμένη στη διάγνωση ότι τα κόμματα της Αριστεράς δεν δείχνουν ειδικό ενδιαφέρον στα προβλήματα αυτών των εργατογειτονιών. Αλλά διαφοροποιείται από την επιλογή άλλων «ακάλυπτων» από την κομματική Αριστερά κινηματικών υποκειμένων να αποδεχτούν αυτό το «διαζύγιο», καθώς δηλώνει προθυμία να συνεργαστεί με την πολιτική Αριστερά. Το ίδιο το «Ας Εμπλακούμε», αφορούσε και την καθημερινή δράση αλλά και ένα κάλεσμα σε συμμετοχή στις εκλογές -και σύμφωνα με αρκετούς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο εντυπωσιακό σκορ του Μελανσόν στον εργατικό, μουσουλμανικό, μη-λευκό πληθυσμό αυτών των γειτονιών της παλιάς «Κόκκινης Ζώνης». Η επιλογή Μελανσόν έγινε με βάση δύο κριτήρια: Η Ανυπότακτη Γαλλία ήταν το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που στήριξε θαρρετά τη «διαδήλωση ενάντια στην Ισλαμοφοβία» και το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που δεν στήριξε τις κινητοποιήσεις των αστυνομικών συνδικάτων. 
Είναι τέτοιες επιλογές που αναδεικνύουν αυτό που έχει περιγραφεί ως «η πολιτική σημασία των εκλογικών εκστρατειών του Μελανσόν». Αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μια εκλογική εκστρατεία κι ένα πολιτικό σχέδιο. Στη γενική συνέλευση των εργατογειτονιών, μια ηγετική ακτιβίστρια περιέγραψε αυτήν τη σχέση με τις καμπάνιες της Ανυπότακτης Γαλλίας, με το φαινομενικά αντιφατικό αλλά πολύ εύστοχο «Δεν ψηφίσαμε τον Μελανσόν για να εκλεγεί». Συμπληρώνει ότι «ήταν το εργαλείο για να εκφραστεί εκλογικά η διάθεση ρήξης».  
Απέναντι σε αυτές τις αντιφάσεις επιχειρούν να διαμορφώσουν τακτική και οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του NPA. Η επιλογή που περιγράφει δίπλα ο σ. Κρεμιέ, προσπαθεί να πάρει υπόψη τις «δύο ψυχές» αυτού του εγχειρήματος. 
Τα δύο πιο «ακραία» παραδείγματα υποψηφιοτήτων της NUPES αποτυπώνουν αυτές τις «δύο ψυχές». 
Μια από τις περιφέρειες όπου το NPA εμπλέκεται ενεργά και με θέρμη είναι ένα προάστιο στο Παρίσι, όπου η NUPES παρουσίασε ως υποψήφια την Ντανιέλ Σιμονέ. Εκτός από καλή αγωνίστρια, η Σιμονέ είχε γίνει σύμβολο της ρήξης με το Σοσιαλιστικό Κόμμα παλιότερα, όταν κατέβηκε (με το τότε «Αριστερό Κόμμα» του Μελανσόν και τη στήριξη δυνάμεων της άκρας Αριστεράς) απέναντι στην κοινή-κεντροαριστερή υποψηφιότητα Σοσιαλιστικού και Κομμουνιστικού Κόμματος, που τορπίλισε το -τότε- Μέτωπο της Αριστεράς. Όχι τυχαία, στη συγκεκριμένη περιφέρεια παρουσιάζεται «αντάρτικο» ψηφοδέλτιο των Σοσιαλιστών. Η εκεί εκλεγμένη κι απερχόμενη βουλευτής των Σοσιαλιστών, δηλώνει «αδικημένη», υπενθυμίζοντας (χωρίς ιδιαίτερο τακτ…) ότι -σε αντίθεση με την ίδια- η Σιμονέ δεν έχει καταφέρει να εκλεγεί σε 3 αναμετρήσεις. Η καμπάνια της Ντανιέλ Σιμονέ αποτελεί μια μικρογραφία των δυνατοτήτων που δημιουργεί το «κλίμα» στις γραμμές των αριστερών ακτιβιστών της NUPES: Συνελεύσεις σε γειτονιές, διαβουλεύσεις με κατοίκους και κοινή δράση ακτιβιστών της Α.Γ., του NPA, του ΚΚΓ σε πολιτικά γεγονότα. 
Σε μια άλλη εκλογική περιφέρεια, την Κρουά-Πετί, απορρίφθηκε η υποψηφιότητα της Σάνα Σαϊτούλι, μια από τις ακτιβίστριες των εργατογειτονιών. Στη θέση της προκρίθηκε ο Ορελιάν Τασέ: Ένας επαγγελματίας πολιτικός, πρώην Σοσιαλιστικό Κόμμα, εκλεγμένος με το… κόμμα του Μακρόν το 2017 (ενάντια τότε στην υποψηφιότητα της Ανυπότακτης Γαλλίας), από το οποίο αποχώρησε τελικά το 2020, έχοντας στηρίξει εν τω μεταξύ όλα όσα προώθησε ο «πρόεδρος των πλουσίων» στα πρώτα 3 χρόνια της θητείας του. Η Σαϊτούλι αποφάσισε να κατέβει χωρίς το χρίσμα της NUPES και αποτυπώνει τη διάθεση και άλλων σαν αυτήν σε συνέντευξή της: «Είναι ντροπή [που επέλεξαν τον  Τασέ], αλλά δεν πειράζει: Θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε από πάντα, δηλαδή να δρούμε χωρίς αυτούς»…