Μέτωπο διαρκείας για τη δημόσια υγεία!

Στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης κλείσανε τα χειρουργεία το τελευταίο πενθήμερο του Οκτώβρη λόγω της έλλειψης αναισθησιολόγων. Ταυτόχρονα ήταν αδύνατο να καλυφθούν και όλες οι εφημερίες στο Καρδιοαναισθησιολογικό Τμήμα. Υπάρχουν συνολικά μόνο 7 αναισθησιολόγοι για 27 οργανικές θέσεις. Αυτό όπως και οι τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλεύτριες-τες και σε άλλες ιατρικές ειδικότητες έχει οδηγήσει στο να λειτουργούν μόνο 4 από τις 11 υπάρχουσες χειρουργικές αίθουσες. Η αναμονή για επείγοντα χειρουργεία φτάνει ως και τους δύο μήνες. 
Σε αυτή την κατάσταση έχει οδηγήσει η υποστελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων και η υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας. Η κυβέρνηση προτιμά να αγοράζει ραφάλ και φρεγάτες προετοιμάζοντας πολέμους αντί να προσλάβει προσωπικό στα νοσοκομεία και να σώσει ζωές. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τα ψέματα που έχουν αραδιάσει κατά καιρούς ο Πλεύρης και ο Χρυσοχοΐδης ακόμη δεν έχουν γίνει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία τα τελευταία 4,5 χρόνια που κυβερνά η ΝΔ. Κάποιες ελάχιστες θέσεις γιατρών και τίποτα άλλο. Ακόμη και οι 3.700 θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού που υποτίθεται ότι έγιναν στην πρώτη τετραετία δεν έχουν κληθεί οι επιτυχόντες του διαγωνισμού αυτού ούτε τα χαρτιά τους να καταθέσουν. Δεν έχουν μπει δηλαδή ακόμη στα νοσοκομεία και δεν προβλέπεται να γίνει αυτό σύντομα. 
Ότι σώζεται αυτή τη στιγμή στα νοσοκομεία σώζεται από το προσωπικό τους. Από τις νοσηλεύτριες που βγάζει η καθεμιά δουλειά για τέσσερις και πέντε νοσηλεύτριες και από τους γιατρούς. Στο Παπανικολάου οι 7 αναισθησιολόγοι αναγκάζονται το μισό μήνα να μένουν όλο το 24ωρο στο νοσοκομείο καθώς κάνουν 13 και 14 εφημερίες το μήνα.
Γιατροί πολλών ταχυτήτων
Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ικανοποιήσει πάγια αιτήματα των εργαζομένων στη δημόσια υγεία και τις δομές της. Το μόνο αίτημα που έσπευσε να ικανοποιήσει ήταν η κατάργηση του αγροτικού γιατρού. Μόνο που αυτό που χρόνια φώναζε το κίνημα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των γιατρών ήταν η κατάργηση αυτού του θεσμού να συμπληρώνεται από μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων στις δημόσιες δομές Υγείας.  
Αυτό δεν έγινε. Ο αγροτικός γιατρός μετατρέπεται σε προσωπικό γιατρό με τα εξής καθήκοντα: να καλύπτει την τακτική πρωινή λειτουργία των Περιφερειακών Ιατρείων και των Κέντρων Υγείας, να καλύπτει τα επείγοντα του Κέντρου Υγείας, να μετακινείται συνεχώς για να εφημερεύσει στα επείγοντα του νοσοκομείου, να του αναθέτουν να διακομίσει βαρέως πάσχοντες, διασωληνωμένους ασθενείς και να έχει ταυτόχρονα στην ευθύνη του 2.000 ασθενείς. Αποκλείεται να τους δει όλους έστω και μία φορά. Είναι αδύνατο.
Το τυράκι για να δεχθούν οι νέοι γιατροί να ακολουθήσουν την ειδικότητα της Παθολογίας ή της Γενικής Ιατρικής είναι η υπόσχεση ότι θα έχουν επιπλέον 30.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα. Και επειδή και αυτό το τυράκι είναι πιθανό να μην αποδειχθεί αρκετό η κυβέρνηση τάζει 100.000 έως 150.000 επιπλέον εισόδημα και με μειωμένη φορολόγηση σε όσους γιατρούς αποφασίσουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να δουλέψουν στο δημόσιο σύστημα υγείας. Δημιουργεί έτσι γιατρούς πολλών ταχυτήτων μέσα στο δημόσιο σύστημα υγείας αδικώντας ταυτόχρονα κατάφωρα τους γιατρούς και τους υπόλοιπους εργαζόμενους των νοσοκομείων που δούλευαν ασταμάτητα στην περίοδο της πανδημίας και συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς σταματημό. Αυτό που θέλει η κυβέρνηση είναι να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των γιατρών που θα δυσκολέψουν την πρόσβαση των ασθενών σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Αυτό που θέλει η κυβέρνηση είναι να μειωθεί κι άλλο το κόστος σε εξετάσεις και φάρμακα, να μειωθεί το κόστος στις δαπάνες και τις παροχές από το κράτος και τον ΕΟΠΥΥ.  Ακολουθώντας πιστά τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ.
Αυτό το σχέδιο της κυβέρνησης απαιτεί και πρόθυμες διοικήσεις. Για αυτό το λόγο ο Χρυσοχοΐδης έκανε άμεσα αποδεκτή την παραίτηση του για μόλις μία εβδομάδα διοικητή του Βενιζέλειου Νοσοκομείου της Κρήτης. Ο διοικητής εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί καθώς αρνήθηκε να υποδείξει όνομα γιατρού του νοσηλευτικού ιδρύματος στο Ηράκλειο προκειμένου για να μετακινηθεί στο Ρέθυμνο. Μάλιστα το υπουργείο Υγείας απάντησε ότι «δεν θα διστάσει να λάβει μέτρα στο πλαίσιο του Νόμου προκειμένου όλοι να εκτελούν τα νόμιμα καθήκοντά τους», στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι η πολιτική μη προσλήψεων της κυβέρνησης είναι πάνω από τις ζωές των ασθενών και των εργαζομένων.
Κινητοποιήσεις
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση απαιτείται να φτιαχτεί ένα μέτωπο αντίστασης για τη δημόσια υγεία. Από τα σωματεία των δημόσιων δομών υγείας αλλά και από όλους όσους βάζουμε τις ανθρώπινες ζωές πάνω από τα κέρδη των λίγων, πάνω από τα μνημόνια διαρκείας και τις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων στην ΕΕ. Ευκαιρίες κινητοποίησης υπάρχουν το επόμενο διάστημα.
Την Πέμπτη 2 Νοέμβρη υπάρχει η κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Εργαζόμενων στα Δημόσια Νοσοκομεία και πάλι σε πανελλαδική συγκέντρωση στην πλατεία Μαβίλη και πορεία στο Υπουργείο Υγείας. Όμως ο κύριος όγκος των εργαζομένων που μπορεί να συμμετέχει στην κινητοποίηση καλείται να το κάνει αυτό με 8ωρη στάση εργασίας (8-16.00 ούτε καν στο ωράριο βάρδιας στα περισσότερα νοσοκομεία που είναι 7-15.00 και άρα με μειωμένες πιθανότητες να απαεργήσει όποιος πάει στις 7 στη δουλειά του) και όχι με 24ωρη απεργία (που κυρήσσεται για την υπόλοιπη χώρα). Για μια ακόμη φορά η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ κάνει αγωνιστική γυμναστική αλλά χωρίς να οργανώσει στην πραγματικότητα την απεργία. Μάλιστα δεν έλαβε καν υπόψη της τον σχεδιασμό που υπήρχε με πρωτοβουλίες του ΚΚΕ σε νησιά του Αιγαίου και την Παναιγιακή κινητοποίηση για την υγεία που θα γίνει 4 μέρες αργότερα, στις 6 Νοέμβρη, στην Αθήνα.
Μια πρωτοβουλία στην οποία συμμετέχουν και φορείς και σωματεία από άλλους χώρους των νησιών και ήδη έχει καλέσματα τοπικά και στις 2 Νοέμβρη, στη Χίο, τη Μυτιλήνη, την Κω, την Ικαρία, τη Λήμνο και τη Σάμο. Προφανώς και εδώ η πρωτοβουλία μπορεί να πάρει ακόμη πιο ανοιχτά και πανελλαδικά χαρακτηριστικά και να οδηγήσει σε ακόμα πιο μαζικές κινητοποιήσεις απέναντι στα κοινά αιτήματα. Λεφτά για την υγεία όχι για εξοπλισμούς, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μονιμοποίηση επικουρικών, συμβασιούχων και εργολαβικών εργαζόμενων, δωρεάν πρόσβαση στις δομές υγείας για όλους.