Η 2η πανελλαδική συνέλευση της ΜΑΧΗς (9/12) γίνεται σε ένα κλίμα εργατικών κινητοποιήσεων που δείχνει σημάδια επανέναρξης των διεκδικήσεων και ανθεκτικότητας των εργαζομένων, μη παραιτούμενες-οι από τα «κλασσικά» εργαλεία των απεργιών (όσο κι αν οι…mainstream συστημικές παρατάξεις προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά είναι ξεπερασμένα και με τον Χατζηδάκη και τον Άδωνι μπροστά, θα κατακτήσουμε την…ηλεκτρονική συμμετοχή στα σωματεία και τη συλλογικότητα)!
Ημερ.Δημοσίευσης
Η πρόσφατη απεργία των νοσοκομειακών εργαζομένων (γιατρών – νοσηλευτών) θύμιζε πιο παλιές εποχές, με μαζικότητα, δυναμική, πολλά μπλοκ σωματείων κι επανασυσπείρωση εργαζομένων. Εξάλλου, οι κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών, με έμφαση την Κρήτη, για την υπεράσπιση των νοσοκομείων τους είναι ένα ισχυρό δείγμα της ταξικής αλληλεγγύης της εργαζόμενης κοινωνίας.
Η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση στους χώρους της εκπαίδευσης αντέχει πολύ περισσότερο από όσο φανταζόταν η Κεραμέως, αλλά κι ο διάδοχός της, Πιερρακάκης. Όσο αποφασισμένοι κι εμπαθείς φάνηκαν οι υπουργοί της ΝΔ, σε όσα δικαστήρια κι αν έσυραν τα πιο μαχητικά σωματεία, υπάρχει ένας σοβαρός αριθμός συλλόγων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και ΕΛΜΕ που οργανώνουν την αντίσταση, δεν το βάζουν κάτω και δίνουν τον τόνο ότι η αξιολόγηση δεν περνάει καθόλου εύκολα στην εκπαίδευση. Και μάλιστα, αυτά τα σωματεία μαζικοποιούνται, παρά τα εμπόδια της μη παροχής διευκολύνσεων πλέον για τις συνελεύσεις και τις εκλογές των εκπαιδευτικών.
Είναι ενδεικτικό ότι σε ΣΕΠΕ όπως ο «Αριστοτέλης» και «Κ. Σωτηρίου», οι αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις που τραβάνε μπροστά στους αγώνες, στις πολύ πρόσφατες εκλογικές τους διαδικασίες, ανεβάζουν τη συμμετοχή, τα ποσοστά και τις έδρες τους! Αποδεικνύοντας, εκτός των άλλων, ότι δεν χρειάζονται οι αποξενωτικές ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για να φέρεις τον κόσμο στα σωματεία…
Ο κόσμος μας δεν έχει σε καμία περίπτωση παραδώσει τα όπλα του και η ΜΑΧΗ, από την πλευρά της, έχοντας συνυπολογίσει αυτόν τον παράγοντα είναι σε θέση να στηρίξει μάχες που δίνονται καλά οργανωμένες, χωρίς ηττοπάθεια και με την πρόθεση να συμπεριλάβουν όλο τον κόσμο του κινήματος, χωρίς περιχαρακώσεις και αυτοαναφορικότητα.
Αγώνες μικρότερων ή μεγαλύτερων κλάδων του ιδιωτικού τομέα, όπως των οικοδόμων και του κατασκευαστικού τομέα, επίσης δείχνουν μαζικότητα και περιθώρια για πιο επίμονες διεκδικήσεις.
Αφήγημα αντίστασης
Η φετινή πανελλαδική σύσκεψη της ΜΑΧΗς έχει πολλή δουλειά μπροστά της κι ευκαιρίες να «στερεωθεί» και να εμπεδώσει τα δικά της χαρακτηριστικά, σε μια ενδιαφέρουσα περίοδο για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους της χώρας, σε μια περίοδο με σημάδια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, με νέους και παλιότερους εργαζόμενους να βγαίνουν στους δρόμους του αγώνα.
Η ταυτότητα-το προφίλ της ΜΑΧΗς, με μόλις ένα χρόνο λειτουργίας, χρειάζεται να αποκτήσει μόνιμα και αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά στον κόσμο της δουλειάς, αλλά και στα ίδια της τα μέλη.
Το αφήγημα των εργατικών διεκδικήσεων από πλευράς της ΜΑΧΗς και όχι μια απλή λίστα παράθεσης αιτημάτων, όπως εκφράζεται και στην εισήγηση για τη 2Η πανελλαδική συνέλευση, δίνει τις κατευθύνσεις. Στο απόσπασμα καταγράφεται αυτό: «Στο πνεύμα της ιδρυτικής μας διακήρυξης και με την εμπειρία του πρόσφατου πυκνού πολιτικά και συνδικαλιστικά χρόνου να βάλουμε στην αγωνιστική ημερήσια διάταξη αιτήματα συνεκτικά σε ένα αφήγημα όχι με τη μορφή καταλόγου/λίστας».
Το αφήγημα αντίστασης αποτελείται από αιτήματα που μπορούν να ομαδοποιηθούν και να αποτελέσουν θέματα καμπανιών, που θα ενοποιούν και θα συγκεντρώνουν την κοινή δράση των μελών, θα δημιουργούν συντροφικότητα παλεύοντας για κοινούς στόχους, θα δίνουν εξωστρεφώς το στίγμα της ΜΑΧΗς, καταστώντας σαφή την χρησιμότητά της στο εργατικό κίνημα, θα θέτουν μια ατζέντα που θεωρούμε αναγκαία, μπορεί να είναι καλά προετοιμασμένη και δεν τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, αλλά δημιουργεί παρεμβάσεις.
Οι ιδιωτικοποιήσεις αγαθών και υπηρεσιών, με την υπεράσπιση του Δημοσίου και το αίτημα για ‘Δημόσιο ισχυρό-στήριγμα για το λαό’ είναι μια ομάδα αιτημάτων που αφορά όχι απλά την εργασιακή κατάσταση των Δημοσίων Υπαλλήλων, αλλά και τις κοινωνικές ανάγκες που καλύπτουν οι Δημόσιες υπηρεσίες. Μια τέτοια καμπάνια περιλαμβάνει την ασφάλεια της κοινωνίας, την επάρκεια κοινωνικών υπηρεσιών, την προστασία του περιβάλλοντος και εκτείνεται από την Υγεία και την Παιδεία, μέχρι τις υπηρεσίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τις γεωτεχνικές υπηρεσίες για την αγροτική παραγωγή, τα δάση, τα νερά και τα τρόφιμα.
Η αντιμετώπιση κάθε είδους διακρίσεων, παρενόχλησης και βίας σε βάρος εργαζόμενων στον κόσμο της δουλειάς, σίγουρα αποτελεί μια θεματολογία καμπάνιας, που τόσο λείπει στο περιβάλλον των σωματείων και του συνδικαλισμού. Συνήθως αυτά τα θέματα θεωρούνται «πολυτέλειες» ή «λυμένα» και πάντως «άσχετα» με τον εργασιακό μας βίο. Λάθος! Στην εισήγηση για τη 2η πανελλαδική συνέλευση της ΜΑΧΗς γράφουμε: «Οι έμφυλες διακρίσεις και ο θεσμικός σεξισμός, που τελευταία παρουσιάζει όξυνση, γυρνώντας τις γυναίκες πολλά χρόνια πίσω, για την εξασφάλιση της δωρεάν αναπαραγωγής της εργατικής τάξης (δημιουργία Υπουργείου Οικογένειας, κατάργηση του βασικού ρόλου της Γραμματείας Ισότητας των Φύλων κ.ά.), μεγαλώνει την ανάγκη της ενασχόλησης των σωματείων με τα θέματα της ισότητας των γυναικών και της προβολής και διεκδίκησης συγκεκριμένων αιτημάτων για να καλυφθούν και να προληφθούν τα προβλήματα κάθε μορφής και επιπέδου σεξισμού. Οι ΣΣΕ αποτελούν ένα μέσο σε αυτήν την κατεύθυνση. Οι μετανάστριες-ες αντιμετωπίζονται ως μέσον ‘λύσης’ της κάλυψης εργασιακών κενών, λόγω των άθλιων συνθηκών και δικαιωμάτων που προσφέρουν οι εργοδότες και απαιτείται αντιμετώπιση από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα σωματεία, των νέων φαινομένων ‘εισαγωγής’ ανθρώπων με αδιευκρίνιστους και θολούς όρους εργασίας».
Οι μισθοί, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, η ασυδοσία των αγορών με τον πληθωρισμό της απληστίας των υπερκερδών, η ακραία υπερφορολόγηση της εργατικής τάξης με την ταυτόχρονη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου, αποτελούν ακόμα μια ενότητα αιτημάτων που μπορεί να βρεθεί στο επίκεντρο μιας καμπάνιας, η οποία θα αναδεικνύει τη σύνδεση όλων αυτών των ζητημάτων στο καπιταλιστικό σύστημα και θα βαθαίνει τις αναζητήσεις των εργαζομένων, προεκτείνοντας τη σκέψη τους σε θέματα που το σύστημα θέλει να μας παρουσιάζει ως άσχετα μεταξύ τους.
Έχοντας δουλέψει μαζί ο κόσμος της ΜΑΧΗς σε αυτές τις καμπάνιες, θα κατακτήσουμε την έννοια του μέλους προς τα μέσα και θα προσδίδουμε ταυτοτικά χαρακτηριστικά της ΜΑΧΗς προς τα έξω.
Στα σωματεία μας θα φέρνουμε επεξεργασίες χρήσιμες για τους εργατικούς χώρους, ενώ θα συνδέουμε το Δημόσιο με τον Ιδιωτικό τομέα και τις ανάγκες της κοινωνίας, σπάζοντας τους διαχωρισμούς και τις συντεχνιακές και ανταγωνιστικές αντιλήψεις.
Η αντιμετώπιση των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων και ιδίως του ΠΑΜΕ, τόσο σε επίπεδο ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ κλπ, όσο και σε επίπεδο μικρότερων χώρων, προφανώς μας απασχολεί και αποτελεί θέμα σε μια πανελλαδική συνέλευση συνδικαλιστικού-εργατικού σχήματος. Η διατήρηση της ορθολογικής στάσης, που δεν καταφεύγει σε καταγγελιολογίες, ούτε υποτάσσεται στους σχεδιασμούς της ηγεσίας του ΠΑΜΕ, μπορεί να δημιουργεί ένα κλίμα συσπείρωσης και διευκόλυνσης των δυνάμεών μας, που αξιοποιούν όποιες πρωτοβουλίες είναι ικανές να αποφέρουν μαζικότητα κι αυτοπεποίθηση στο εργατικό κίνημα, χτίζοντας, παράλληλα έναν απαραίτητο ενωτικό συνδικαλιστικό πόλο, ικανό να πιέζει προς κινήσεις για αποτελεσματικούς και νικηφόρους αγώνες.
Η λειτουργία της ΜΑΧΗς στηρίχτηκε στη Γραμματεία της τον 1ο χρόνο λειτουργίας της και μπορούμε να πούμε πως σε αυτό το επίπεδο υπήρξε προχώρημα ενιαιοποίησης.
Το στοίχημα για το επόμενο διάστημα είναι η μεγαλύτερη ομογενοποίηση σε ευρύτερο επίπεδο και η σταδιακή και ομαλή κατάργηση των διαχωρισμών σε παρατάξεις των χώρων όπου βρισκόμαστε, ερχόμενες-οι από διαφορετικές διαδρομές κι εντάξεις.