Και όμως γυρίζει...

ΗΠΑ
Παλεύοντας να σημάνει εκλογικό συναγερμό, η Χίλαρι Κλίντον έγραψε στο τουίτερ: «Τι κρίνεται στις ερχόμενες εκλογές όσον αφορά το κλίμα; Τα πάντα!». Για να στηρίξει τον ισχυρισμό, ανέβασε ένα γράφημα που έδειχνε μια κίτρινη γραμμή που αποτυπώνει την αναγκαία μείωση εκπομπών αερίων προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αποτροπής της κλιματικής καταστροφής. Δύο άλλες γραμμές αποτελούσαν «προβολή» των μειώσεων που θα υπάρξουν με βάση το πρόγραμμα του Τραμπ και με βάση το πρόγραμμα του Μπάιντεν. Απέχουν κι οι δυο θηριωδώς από τον στόχο, αλλά του Μπάιντεν κινείται ελαφρώς εγγύτερα προς τους στόχους σε σχέση με του Τραμπ. Ένας χρήστης του τουίτερ της απάντησε στο ποστ: «Ευχαριστούμε για την ενημέρωση Χίλαρι, πώς ακριβώς ψηφίζουμε την κίτρινη γραμμή;». Ένα μικρό σοσιαλμιντιακό περιστατικό που μέσα σε λίγες λέξεις συμπυκνώνει και τον χαρακτήρα των εκλογών στις ΗΠΑ γενικότερα αλλά και τις όχι-τόσο-διαφορετικές «επιλογές» που προσφέρουν τα αστικά κόμματα στην αντιμετώπιση της κορυφαίας απειλής για το ανθρώπινο είδος. Μένοντας στις ΗΠΑ, αλλά έξω από το φάσμα της εκλογικής πολιτικής, πρόκειται για την χώρα όπου (συνεχίζουν να) συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα. Οι εργάτες σε μονάδα της Volkswagen στο Τενεσί ψήφισαν υπέρ της δημιουργίας σωματείου και ένταξης στους United Auto Workers (με 2.628 ψήφους εναντίον 985). Η τελευταία απόπειρα συνδικαλισμού το 2019 είχε ηττηθεί στην ψηφοφορία (με 833 εναντίον με 776). Τι μεσολάβησε; Η μεγάλη νικηφόρα απεργία των United Auto Workers πριν λίγους μήνες. Είναι μια υπενθύμιση ότι ο συνδικαλισμός δυναμώνει όταν αποδεικνύεται χρήσιμος, πετυχαίνοντας νίκες για τα μέλη του. Η σημασία της «μικρής, τοπικής» είδησης γίνεται αντιληπτή μόνο αν πάρουμε υπόψη ότι συνέβη στον αμερικανικό Νότο, που διαχρονικά διαφημίζεται από τους τοπικούς πολιτευτές (και είναι όντως) ως «ασυνδικάλιστη ζώνη» για να προσελκύει τους επενδυτές. Πριν τη ψηφοφορία, μια κοινή ανακοίνωση των κυβερνητών της Αλαμπάμα, της Τζόρτζια, του Τενεσί και του Τέξας κατήγγειλε τα «ειδικά συμφέροντα» που «θέλουν να έρθουν στις Πολιτείες μας» για να απειλήσουν «τις αξίες με τις οποίες ζούμε». Φαίνεται ότι αυτές οι συντηρητικές «αξίες» μπαίνουν υπό αμφισβήτηση στο φόντο της ανόδου της εργατικής μαχητικότητας και οργάνωσης…

Μιανμάρ
Η στρατιωτική χούντα της Μιανμάρ συνεχίζει να καταγράφει απώλειες στον εμφύλιο πόλεμο. Η ένοπλη αντίσταση πλέον ελέγχει πάνω από τα μισά εδάφη της χώρας -κυρίως στην ύπαιθρο, τα βουνά και τα δάση, αλλά και σε αρκετές πόλεις οι Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας μάχονται με το στρατό στους δρόμους. Τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν εκ νέου στην παρατεταμένη κρίση της δικτατορίας μετά από την πιο πρόσφατη επιτυχία των ανταρτών. Κατέλαβαν την Μιαγουάντι, μια συνοριακή πόλη που αποτελεί σημαντικό κόμβο εμπορίου-εφοδιασμού με την Ταϊλάνδη. Η απόπειρα ανακατάληψης αυτής της σημαντικής πόλης υπέστη με μια στρατιωτική συντριβή. Η άγρια καταστολή που εξαπέλυσαν οι πραξικοπηματίες το 2021 ενάντια στο μαζικό-απεργιακό κίνημα που είχε παραλύσει τη χώρα εξώθησε χιλιάδες ακτιβιστές στην ασφάλεια της υπαίθρου. Αυτοί αποτελούν την πλέον την κοινωνική βάση του κινήματος των Δυνάμεων Λαϊκής Άμυνας, έχοντας εκπαιδευτεί και συνεργαζόμενοι πλέον με τις Ένοπλες Εθνοτικές Οργανώσεις που δρούσαν ιστορικά στις περιφέρειες της χώρας. Το κρατικό μονοπώλιο στην αεροπορία και στα βαριά όπλα κάνει ασφαλώς δύσκολη μια καθαρή στρατιωτική επικράτηση της αντιπολίτευσης. Αλλά ο συνδυασμός του νέου κοινωνικού δυναμικού που προέρχεται από τη δράση στις πόλεις με την εμπειρία αντιστασιακών/αντάρτικων οργανώσεων που λειτουργούν δεκαετίες έχει φέρει το κράτος των στρατιωτικών στα όριά του. Μια πιθανή στρατιωτική κατάρρευση της δικτατορίας θα είναι σπουδαία νίκη. Αλλά το αν αυτή θα τη διαδεχθεί μια καλύτερη μέρα ή μια χαοτική σύγκρουση «όλων με όλους» (η τακτική/επιχειρησιακή ενότητα δεν έχει εξαφανίσει τους υπαρκτούς εθνοτικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των Εθνοτικών Οργανώσεων), εξαρτάται από τον πολιτικό αγώνα και από την επιτυχία των προσπαθειών να προωθηθεί μια δημοκρατική/δι-εθνοτική ενότητα, στηριγμένη στα κοινά συμφέροντα των εργαζομένων και των φτωχών, είτε ανήκουν στην κυρίαρχη εθνότητα των Μπαμάρ, είτε στις διάφορες μειονότητες, είτε στους βασανισμένους Ροχίνγκια… 

Αίγυπτος

Στις 200 μέρες από την έναρξη της Σιωνιστικής επίθεσης στη Γάζα, Αιγύπτιες φεμινίστριες ακτιβίστριες συγκεντρώθηκαν έξω από τα τοπικά γραφεία του οργανισμού του ΟΗΕ για τις γυναίκες (UN Women) στο Κάιρο, για να διαδηλώσουν την αλληλεγγύη τους στις γυναίκες στην Παλαιστίνη και στο Σουδάν και να απαιτήσουν τον τερματισμό της σφαγής στη Γάζα. Ούτε αυτό δεν «αντέχει» η αιγυπτιακή χούντα, με τις δυνάμεις ασφαλείας να τις συλλαμβάνουν -ανάμεσά τους και την αριστερή δικηγόρο Μαχιενούρ ελ-Μάσρι, η οποία έχει υποστεί διαδοχικές διώξεις και φυλακίσεις όλα τα χρόνια μετά την άνοδο του Σίσι στην εξουσία. Οι συλληφθείσες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για «παράνομη συγκέντρωση» και για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση». Ένα κείμενο κοινωνικών οργανώσεων από τη Βρετανία καλεί τις αιγυπτιακές Αρχές να απελευθερώσουν τις κρατούμενες και να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες, το UN Women να καταδικάζει τις συλλήψεις και τις κυβερνήσεις να τερματίσουν τις πωλήσεις όπλων και την διπλωματική υποστήριξη στο καθεστώς Σίσι. Ο οποίος Σίσι -σύμφωνα με τον «Βηματοδότη»- θα έρθει στην Αθήνα τον Μάη με σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο, στα πλαίσια του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Αιγύπτου.