Η γυναικοκτονία της Κυριακής υπογράμμισε για μια ακόμη φορά με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο την πλήρη ένδεια του κράτους να προστατέψει τα θύματα έμφυλης βίας, ακόμα κι όταν από τη μεριά τους «τα έκαναν όλα σωστά».
Ημερ.Δημοσίευσης
Η κοινωνική οργή ήταν τέτοια, που καμιά προσπάθεια συγκάλυψης δεν μπορούσε να ανακόψει το κύμα κατακραυγής απέναντι στην αστυνομία και την προκλητική αδιαφορία που επέδειξε στην υπόθεση της Κυριακής. Αξίζει να σημειωθεί πως οι αστυνομικοί στους οποίους απευθύνθηκε η ίδια -πριν τη διώξουν από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων λέγοντάς της να καλέσει η ίδια το 100 ώστε να βρει περιπολικό (…και όχι ταξί) που θα την συνοδέψει σπίτι της- δεν κατέγραψαν καν το περιστατικό, θεωρώντας το πιθανόν ανάξιο λόγου και περαιτέρω ανησυχίας…
Η συσσωρευμένη οργή εκφράστηκε με μαζικό τρόπο σε μια σειρά κινητοποιήσεων, που ξεκινώντας από τις αντανακλαστικές παρεμβάσεις έξω από το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων, κορυφώθηκε στην κεντρική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας στις 10 Απριλίου. Η Συνέλευση 8 Μάρτη βρέθηκε εκεί από κοινού με άλλες φεμινιστικές συλλογικότητες, εργαζόμενες, μετανάστριες και νεολαία προκειμένου να εκφραστεί ηχηρά στο δρόμο η αγανάκτησή μας απέναντι σε ένα κράτος που οι καπιταλιστικές και πατριαρχικές του δομές δεν συγκαταλέγουν τις ζωές μας ανάμεσα σε αυτές που έχουν αξία. Η έντονη παρουσία της αστυνομίας κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, οι τραμπούκικες παρεμβάσεις της στο σώμα της πορείας, με αποτέλεσμα των τραυματισμό τριών φεμινιστριών, αλλά και η γενικότερη καταστολή την οποία επέδειξαν οι δυνάμεις των ΜΑΤ καταγγέλθηκαν από την πρώτη στιγμή και μέσω φωτογραφικού υλικού από τη σελίδα της Συνέλευσης 8 Μάρτη. Όπως χαρακτηριστικά γράφεται: «Από ό,τι φαίνεται η αστυνομία μπορεί να μην είχε διαθέσιμο περιπολικό να συνοδεύσει την Κυριακή σε ασφαλές μέρος γιατί η αστυνομία «δεν είναι ταξί» αλλά έχει άφθονους αστυνομικούς έτοιμους να μας τραμπουκίζουν και να μας τρομοκρατούν την ώρα που διαδηλώνουμε και πενθούμε μια ακόμη δολοφονημένη.»
Την Κυριακή 14 Απριλίου πραγματοποιήθηκε ανοιχτή συνέλευση προκειμένου να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματα της Σ8Μ. Παρά το βαρύ κλίμα που κυριαρχεί μετά τη γυναικοκτονία της Κυριακής, αλλά και την καταστολή που δεχτήκαμε στη διαδήλωση της 10ης Απριλίου, η συζήτηση που έγινε ήταν αρκετά πλούσια και με μεγάλη συμμετοχή. Εκφράστηκε σε διάφορους τόνους και τοποθετήσεις η ανάγκη να αναδείξουμε ως Συνέλευση 8 Μάρτη τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας από το κράτος όσον αφορά στα ζητήματα έμφυλης βίας. Η νομική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία», καθώς και η ίδρυση και ενίσχυση δομών που θα στηρίζουν άμεσα και αποτελεσματικά τα θύματα, είναι μερικά μόνο από τα όσα ειπώθηκαν. Στην κατεύθυνση αυτή αποφασίστηκε ο προγραμματισμός παρεμβάσεων της Σ8Μ στα δημοτικά συμβούλια, τα εργατικά σωματεία, τις γειτονιές, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, όπου θα βάζουμε ακριβώς στην ατζέντα των διεκδικήσεων και τα ζητήματα του φεμινιστικού κινήματος. Τέλος, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μάη η Συνέλευση 8 Μάρτη οργανώνει πολιτική – πολιτιστική ημερίδα με θέμα τις γυναικοκτονίες. Εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε, να προβληματιστούμε, αλλά και να σχεδιάσουμε από κοινού τις δράσεις μας απέναντι σε ένα πατριαρχικό και καπιταλιστικό σύστημα, που δεν σταματά να μας εκμεταλλεύεται, να μας καταπιέζει και να μας δολοφονεί.