Αποχαιρετισμός στον Αντρέα Κριτσωτάκη

Ο Αντρέας πάλεψε μέσα στο κίνημα και τις γραμμές της Επαναστατικής Αριστεράς για πάνω από 50 χρόνια.
Η πολιτική ζωή του άρχισε με τον αγώνα των εργατών του Καπνεργοστάσιου της Αθήνας, στο μεταίχμιο της πτώσης της δικτατορίας και του ξεσπάσματος της μεγάλης εργατικής Μεταπολίτευσης. Μέσα από αυτήν και άλλες πολλές κινηματικές εμπειρίες που ακολούθησαν, η στράτευσή του αποδείχθηκε οριστική. 
Από την αρχή έκανε την επιλογή να οργανωθεί. Υπήρξε μέλος της ΣΕΠ και σύντομα πέρασε στην ΟΣΕ και στη συνέχεια στο ΣΕΚ, όπου έδρασε για περίπου 30 χρόνια. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΔΕΑ και στις γραμμές της έμεινε σταθερά μέχρι το τέλος της ζωής του. 
Ο Αντρέας υπήρξε ένας από τους ανθρώπους του κινήματος και των οργανώσεων της Αριστεράς που μπορούσε να κολυμπά σαν το ψάρι στο νερό, μέσα στον κόσμο. Έδειξε σε πολλούς νεότερους αγωνιστές και αγωνίστριες πως γίνεται η δουλειά της αλληλεγγύης στους εργατικούς αγώνες, της τοπικής δράσης, της συστηματικής προπαγάνδας, της διαρκούς και συγκροτημένης παρέμβασης,  
Έχοντας μπολιαστεί από το ριζοσπαστισμό της δεκαετίας του ‹70, έζησε τη ζωή του στα γεμάτα. Στις φιλίες, στα νησιά, στα γλέντια και στις ζεστές σχέσεις με τους ανθρώπους, αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ. 
Προς τους πιο κοντινούς του ανθρώπους, εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.
Η ΔΕΑ έχασε έναν πολύτιμο, αγαπημένο σύντροφο.
 

---

Πριν λίγες ώρες έφτασε και στ’αφτιά μου η σοκαριστική είδηση ότι χάσαμε τον Αντρέα.
Ο Αντρέας ήταν ένας άνθρωπος που υπερέβαινε διαχωριστικές γραμμές τασσόμενος πάντα με την προσπάθεια από τα κάτω. Σε όποιο κίνημα πόλης ή στέκι κι αν βρισκόμουν πάντα θα υπήρχε κάποια μικρή η μεγάλη συσχέτιση/συμμετοχή του Αντρέα. Ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που δε νιώθουν «σημαντικοί» ώστε να διεκδικήσουν θέσεις ή να «εξαργυρώσουν» κινηματικούς πόντους. Σίγουρα δεν είχε ιδέα πόσους ανθρώπους τελικά άγγιξε με την παρουσία, τη στάση και το ήθος του.
Ποσο λυπηρό να φεύγουν άνθρωποι σαν τον Αντρέα. Ακόμα πιο λυπηρό, με την αριστερά στη σημερινή της κατάσταση, να φεύγουν άνθρωποι τόσο ενωτικοί που αγωνίστηκαν τόσο πολύ για την αριστερά και τα Κοινά.
Τον Αντρέα δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Κι εγώ θα κρατήσω το χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό του κάθε φορά που συναντιομασταν σε άλλη μια κινηματική προσπάθεια τυχαία, ή κάθε φορά που τελείωνε ένα φανταστικό πανό για τη δημοτική μας κίνηση ή απλά γιατί συναντηθήκαμε και αυτή η τεράστια καρδιά είχε λίγη χαρά ακόμα να μοιραστεί.
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στην Πόπη και τη Μυρτώ και στην ακόμα μεγαλύτερη πολιτική του οικογένεια στους συντρόφους και τις συντρόφισσές του στη ΔΕΑ.
Πώς λες αντίο σε τέτοιους ανθρώπους; Τα Εξάρχεια έχασαν ένα κομμάτι από την ψυχή τους σήμερα.

Όλγα Κλείτσα (Ανυπότακτη Αθήνα)