Καμία σχέση με το κράτος-δολοφόνο

Ο ι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου, οι εκκλήσεις της ειδικής εισηγήτριας του ΟΗΕ για τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, Φραντσέσκα Αλμπανέζε, η πολύχρονη δουλειά του διεθνούς κινήματος BDS και οι διεθνείς κινητοποιήσεις των τελευταίων 10 μηνών συνεχίζουν να παράγουν αποτελέσματα απομόνωσης του Κράτους του Ισραήλ.
Η Υπηρεσία Εσόδων του Καναδά αποχαρακτήρισε το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο Καναδά από φιλανθρωπική οργάνωση, καθώς τμήμα των πόρων που συνέλεγε κατευθύνεται σε υποδομές των IDF. Η πολυετής καμπάνια STOP AXA Assistance to Israeli Apartheid οδήγησε την πολυεθνική ασφαλιστική εταιρεία να ανακοινώσει ότι πλέον «έχει μηδενικές επενδύσεις σε ισραηλινές τράπεζες, έμμεσες ή άμεσες» (ισχυρισμό που επιβεβαιώνει και ανεξάρτητος ερευνητικός οργανισμός που κλήθηκε από την καμπάνια να πιστοποιήσει αν ισχύει η ανακοίνωση). Εξήντα διεθνείς οργανώσεις για την ελευθερία του Τύπου και για τα ανθρώπινα δικαιώματα καλούν την ΕΕ να αναστείλει την ισχύ της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ, επικαλούμενες τις πράξεις του σιωνιστικού κράτους (δολοφονίες δημοσιογράφων, απαγόρευση πρόσβασης σε ανεξάρτητα ΜΜΕ κ.ο.κ.). Η πιο σημαντική είδηση όμως ήρθε από τη Λατινική Αμερική. Απαντώντας στην εδώ και μήνες έκκληση των παλαιστινιακών συνδικάτων, το μεγαλύτερο συνδικάτο εργαζομένων στα ορυχεία της Κολομβίας ζήτησε την διακοπή εξαγωγών άνθρακα προς το Ισραήλ. Ο πρόεδρος Γκουστάβο Πέτρο ανταποκρίθηκε τον Ιούνη, ανακοινώνοντας ότι διακόπτονται οι εξαγωγές και υπέγραψε το σχετικό προεδρικό διάταγμα τον Αύγουστο. Πρόκειται για σημαντική υλική πίεση, καθώς από την Κολομβία προέρχεται το 60% των ισραηλινών εισαγωγών άνθρακα. Με αφετηρία αυτή την επιτυχία έχει ξεκινήσει και μια πρωτοβουλία για παγκόσμιο ενεργειακό εμπάργκο στο Ισραήλ. 
Το κίνημα στην Ελλάδα οφείλει να επιχειρήσει να συνδεθεί με αυτές τις διεθνείς διεργασίες. Στα πλαίσια της διεθνούς κινητικότητας για ενεργειακό εμπάργκο συστάθηκε μέσα στο καλοκαίρι και η καμπάνια No harbour for genozie (όχι λιμάνι για τη γενοκτονία), ενάντια στα δύο πλοία της αμερικανικής OSG που σε σύμπραξη με το αμερικανικό κράτος έχει αναλάβει την τροφοδοσία του Ισραηλινού στρατού με καύσιμα. Κινητοποιήσεις και δημόσιες αντιδράσεις σε Ισπανία, Γιβραλτάρ, Ιταλία, Μάλτα, Κύπρο και Γαλλία, υποχρέωσαν τα πλοία να «χαθούν» επί 11 ημέρες στη Μεσόγειο, πριν εμφανιστούν στο Πειραιά (το Overseas Santorini) και στο Ηράκλειο Κρήτης (το Overseas Sun Coast). Παρά τις συστάσεις νομικών διεθνών και παρά την παράσταση διαμαρτυρίας που οργανώθηκε από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, σωματεία και συλλογικότητες έξω από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, το ελληνικό κράτος υπήρξε το πλέον (ίσως και το μοναδικό…) «φιλόξενο» για τα ένοχα τάνκερ στη Μεσόγειο.  
Διεθνείς ΜΚΟ ερεύνησαν την τροφοδοσία του Ισραήλ σε καύσιμα, τα στοιχεία τους δημοσιεύτηκαν στο βρετανικό Guardian και παρουσιάστηκαν σε ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών («οι αχθοφόροι μιας γενοκτονίας»). Οι Έλληνες εφοπλιστές, για τα συμφέροντα των οποίων έχει σταλεί και φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα, αναδεικνύονται για άλλη μια φορά συνένοχοι. Από τις 20 Οκτωβρίου του περασμένου έτους ως τις 15 Ιουλίου φέτος, οι περισσότερες από τις 65 αποστολές πετρελαίου και καυσίμων προς το Ισραήλ εξυπηρετήθηκαν από πλοία ελληνικής ιδιοκτησίας ή διαχείρισης. Παρεμπιπτόντως η αμερικανική OSG έχει έδρα και στη Γλυφάδα, έχοντας εξαγοράσει την ελληνική Stelmar, με την ΠΕΝΕΝ να αναφέρει ότι σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες Έλληνας παραμένει ο διαχειριστής των δεξαμενόπλοιων που μπήκαν στο στόχαστρο της διεθνούς καμπάνιας…
Ο βρόμικος ρόλος του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι ένας από τους κόμβους ενάντια στους οποίους έχει να αγωνιστεί το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Αντίστοιχες συνένοχες συνεργασίες υπάρχουν πολλές. Η Παλαιστινιακή Εκστρατεία για το Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) έχει καλέσει σε μποϊκοτάζ στο συνέδριο που οργανώνει στο Ηράκλειο το Ισραηλινό πανεπιστήμιο Technion στις 4-6 Σεπτέμβρη και το κάλεσμα υποστηρίζει το BDS Greece και η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Ηρακλείου Κρήτης. Το συνέδριο μοιάζει αθώο (έρευνα στην τεχνητή νοημοσύνη και τον τηλεχειρισμό οχημάτων), αλλά το Technion διαθέτει τη σχετική τεχνογνωσία σε… τεθωρακισμένες μπουλντόζες που γκρεμίζουν σπίτια Παλαιστινίων, στα drones της Elbit και σε πυραύλους της Rafael (εταιρίες όπλων), στα bot που αναπαράγουν την σιωνιστική προπαγάνδα στο ίντερνετ κλπ. Πέρα από το συνέδριο, με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, το φοιτητικό κίνημα θα χρειαστεί να εντοπίσει και να στοχοποιήσει συνεργασίες με τέτοια ισραηλινά ιδρύματα, να επιχειρήσει πιο συστηματικά να μεταφέρει το «Κολούμπια» στα ελληνικά κάμπους, σε μια συγκυρία που σε διάφορα πανεπιστήμια της Αυστραλίας γίνονται οι μεγαλύτερες γενικές συνελεύσεις στην ιστορία τους και αποφασίζουν υπέρ της διακοπής των σχέσεων με το κράτος-δολοφόνο. 
Ασφαλώς θα χρειαστεί να κλιμακωθεί η πίεση και πάνω στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την κυβέρνηση που εποπτεύει όλες τις πτυχές της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας και που τηρεί ένοχη σιωπή για τη γενοκτονία. Από τις 7 Σεπτέμβρη, επανέρχεται το ραντεβού «Σάββατο στο Σύνταγμα για την Παλαιστίνη», με συγκέντρωση απέναντι από τη Βουλή στις 7 μ.μ.  
Μετά από 10 μήνες καταστροφής στη Γάζα και με τη σιωνιστική ηγεσία να μη δείχνει καμιά διάθεση να σταματήσει, δεν υπάρχει περιθώριο επανάπαυσης, εξακολουθεί να ισχύει ότι «δεν σταματάμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη» και να δρούμε για την στήριξή της. Χρειάζεται οι οργανώσεις και συλλογικότητες να συνδεθούν με τον κόσμο που εκφράστηκε ακόμα και στις συναυλίες του καλοκαιριού (με σημαίες, με συνθήματα), εκεί που ζει, εκεί που σπουδάζει, εκεί που δουλεύει, για να οργανώσουν τη δράση του. 
Με πολλές «μικρές» δράσεις αλλά και μεγάλα γεγονότα. Ένα τέτοιο γεγονός θέλει να είναι το φετινό Φεμινιστικό Φεστιβάλ που έχει ψηλά στις θεματικές του την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη (βλ. σελ. 15-17). Αλλά ένα μεγάλο κινηματικό γεγονός μπορεί να γίνει η φετινή 7η Οκτώβρη, η πρώτη επέτειος της ιστορικής ένοπλης επιχείρησης της Παλαιστινιακής Αντίστασης, που πρέπει να γίνει ευκαιρία να παρουσιαστούν από κοινού στο δρόμο όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που στέκονται σε αλληλεγγύη με τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για απελευθέρωση.