Με κόκκινο μελάνι

ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ 
Η εκ νέου επιτάχυνση του πληθωρισμού τον Ιούλιο (3%-Eurostat), αποτύπωσε και στατιστικά ότι η ακρίβεια συνεχίζει να πλήττει τα λαϊκά νοικοκυριά, μειώνοντας όλο και περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα. Τα τρόφιμα καταγράφουν και πάλι τις μεγαλύτερες ετήσιες μεταβολές, ενώ οι εξωφρενικές ανατιμήσεις σε τουριστικές υπηρεσίες και ακτοπλοϊκά εισιτήρια, μετέτρεψαν σε άπιαστο όνειρο το δικαίωμα στις καλοκαιρινές διακοπές. Όποιος/α κατάφερε να δραπετεύσει -έστω και για λίγες  μέρες- από την αφόρητη ζέστη των μεγαλουπόλεων, φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται προνομιούχος. Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία στις τιμές των ενοικίων συνεχίζεται επίσης αμείωτη, οξύνοντας την στεγαστική κρίση. Συγκριτικά με τις χώρες της ΕΕ των 27, οι Έλληνες εργαζόμενοι κατέχουν πλέον την τελευταία θέση του μέσου μισθού ανά δεδουλευμένη ώρα εργασίας, υπολογισμένου σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης (ΚΕΠΕ). Η επιδείνωση οφείλεται στο ότι κατά τα δύο πρώτα χρόνια οικονομικής ανάκαμψης μετά την πανδημία, οι εργοδότες επέβαλαν επιμήκυνση των ωρών εργασίας χωρίς αντίστοιχη αύξηση αμοιβών, επιτυγχάνοντας έτσι σημαντική κερδοφορία. Σε αυτό το γενικευμένο μοτίβο δυσφορίας και άδειας τσέπης, ξεδιπλώνεται η ταξική πολιτική εκμετάλλευσης, φτωχοποίησης και αποκλεισμού των «από κάτω». Το αίτημα «κάτω οι τιμές και τα κέρδη – πάνω οι μισθοί και οι συντάξεις», χρειάζεται να γίνει η βασική αιχμή του μαζικού κινήματος και της Αριστεράς. 
ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Κρίσιμη παράμετρος για την επιτάχυνση του πληθωρισμού τον Ιούλιο ήταν επίσης η ενέργεια, λόγω της σημαντικής αύξησης στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Η συνεχής άνοδος της χονδρεμπορικής τιμής ρεύματος, έχει οδηγήσει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις των χωρών με τις υψηλότερες χρεώσεις, πανευρωπαϊκά. Υπό τον φόβο νέων αυξήσεων στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος από το καρτέλ των παρόχων ενέργειας, η κυβέρνηση προχώρησε στα γνωστά και ανεπαρκή (από τα προηγούμενα χρόνια) μέτρα για τη συγκράτηση των τιμών. Μέτρα που ουσιαστικά αποτελούν επιδότηση των καπιταλιστών του κλάδου, προκειμένου να μην παρέμβει στο ληστρικό παιχνίδι του ρεύματος. Δηλαδή, στο κερδοσκοπικό τζογάρισμα σε ένα δημόσιο αγαθό, που είναι η βασική αιτία των «φουσκωμένων» λογαριασμών. Η πρώτη μεγάλη απάτη γίνεται στο «Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας». Οι πέντε καθετοποιημένοι παραγωγοί (ΔΕΗ, Elpedison, Motor Oil, Protergia, ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και Ήρων), χειραγωγούν την τιμή χονδρικής και βγάζουν τεράστια κέρδη. Όλοι τους είναι και «πάροχοι» ενέργειας και μέσω των τιμολογίων της λιανικής (ξανά)κλέβουν τους καταναλωτές ενέργειας, με την κάλυψη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στη μάχη ενάντια στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, μαζί με τις αυξήσεις μισθών και συντάξεων, χρειάζεται να εντάξουμε στις διεκδικήσεις μας την κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας και των κερδοσκοπικών τιμολογίων. Την εθνικοποίηση του συστήματος παραγωγής, μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, για ρεύμα φθηνό προς όφελος των κοινωνικών αναγκών και του περιβάλλοντος. 
ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Στη Χαλκιδική, την πιο τουριστική περιοχή της Β. Ελλάδας -όταν η βαλκανική μαφία δε λύνει τις διαφορές της με όπλα, σε γεμάτα από κόσμο εστιατόρια- μπορεί ένα παιδί να χάσει άδικα τη ζωή του, αποδεικνύοντας (για άλλη μια φορά) ότι τα επιχειρηματικά κέρδη είναι πάνω από όλα και όλους/ες. Ο θάνατος μιας οχτάχρονης σε πισίνα κατασκήνωσης και ενός  δεκαεννιάχρονου σε λούνα πάρκ, αποκάλυψαν ότι σε χώρους που υποδέχονται εκατοντάδες άτομα, δεν τηρούνταν στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας και απουσίαζε κάθε έλεγχος στους κανόνες λειτουργίας από το κράτος. Ενώ είναι εξίσου προβληματικό ότι βασικοί υπεύθυνοι και στις δύο περιπτώσεις, θεωρούνται δύο ανεκπαίδευτα νεαρά παιδιά. Για την κυβέρνηση των επενδυτών, οι «ευσυνείδητοι» επιχειρηματίες λειτουργούν -τάχα- με γνώμονα την κοινωνική ευθύνη και όχι τον περιορισμό του λειτουργικού κόστους και τις παρατυπίες, ώστε να βγάλουν παραπάνω χρήματα. Σε κάθε «αδιανόητη τραγωδία» συζητάμε για την απουσία μέτρων προστασίας και την κρατική αδιαφορία. Το «ζούμε από τύχη» που ακούστηκε μετά το έγκλημα των Τεμπών και επανέρχεται σε κάθε φωτιά, σε κάθε πλημμύρα, σε κάθε παράλειψη κρατικού αξιωματούχου και άπληστου επιχειρηματία, δεν γίνεται να μετατραπεί σε παγιωμένη κανονικότητα. Η συνθήκη γενικευμένης αδιαφορίας και μόνιμης απειλής για τις ζωές μας, πρέπει να πάψει να μετασχηματίζεται σε ένα απλό αίσθημα θυμού ή ακόμα χειρότερα σε ψυχικές διαταραχές. Ο θυμός χρειάζεται να γίνει συλλογική δράση, με ανατρεπτικό πολιτικό προσανατολισμό.