Φεμινιστικό Φεστιβάλ 2024: Με τη σωστή πλευρά της ιστορίας

Ακόμα αγωνιούμε, ακόμα αναμένουμε, ακόμα επεξεργαζόμαστε τις στιγμές που ζήσαμε στον φιλόξενο κήπο του Παντείου. Τι είδαμε, τι νιώσαμε, τι πετύχαμε, τι θα αλλάζαμε, τι μας έκανε περήφανες και μας γέμισε συντροφικότητα και σιγουριά για την πλευρά που επιλέξαμε και επιλέγουμε κάθε μέρα. Πολιτικά κρίναμε ότι φέτος το Πάντειο έπρεπε να είναι μωβ και ταυτόχρονα λευκό, πράσινο, μαύρο και κόκκινο, ταυτόχρονα φεμινισμός και Παλαιστίνη, γυναίκες που παλεύουν για ελευθερία, από την «δυτική» πλευρά της γης μέχρι την Μέση Ανατολή. Η παλαιστινιακή σημαία κάλυψε την κορυφή του κεντρικού κτιρίου, ανέμισε ξανά και ξανά στις συναυλίες και τις εκδηλώσεις μας, εκτυπώθηκε σε μπλούζες και ζωγραφίστηκε από παιδιά στο γρασίδι με μπογιές. Αυτό ήταν το τοπίο μέσα στο οποίο κινηθήκαμε τις μέρες 28 και 29 Φεβρουαρίου, τις μέρες του Φεστιβάλ μας.
Γυναίκες, θηλυκότητες, άτομα όλων των ηλικιών, άνθρωποι των κινημάτων αλλά και άτομα που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τις φεμινιστικές ιδέες, άνθρωποι κεφάτοι η βαθιά επηρεασμένοι, σκεπτικοί και παθιασμένοι να συζητήσουν μεταξύ τους αυτά που άκουσαν, είδαν, διάβασαν, τέτοιοι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται στο Πάντειο από νωρίς τα απογεύματα του Σαββάτου και της Κυριακής. Οι καρέκλες για το workshop που συνδιοργανώθηκε με τη φεμινιστική συλλογικότητα κιουρί@τ: Πέρα από τη δυαδικότητα: έμφυλες ταυτότητες, τάξη, φεμινιστικές και λοατκι διεκδικήσεις στήθηκαν απέναντι από ένα κίτρινο πανό με τις σημαίες της Παλαιστίνης και της λοατκι+ κοινότητας αντικριστά. Από το πρώτο κιόλας workshop φάνηκε το μεγάλο ενδιαφέρον και η ανάγκη για συζήτηση και μοίρασμα. Σε αυτή την πρώτη συζήτηση αυτό που απασχόλησε τα συμμετέχοντα άτομα ήταν η κατανόηση του φάσματος φύλου και η απομάκρυνση από το έμφυλο δίπολο. Πως η διαθεματικότητα γίνεται εργαλείο κατανόησης και ταυτόχρονα αλλαγής της πατριαρχικής καταπίεσης; 

Για την φεμινιστική υπεράσπιση της ζωής
Την ίδια ώρα το workshop Σωματεία και συλλογικότητες στη μάχη για ζωή και εργασία χωρίς έμφυλη βία και σεξισμό: Στρογγυλό τραπέζι με μέλη εργατικών σωματείων και συνδικαλιστικών συλλογικοτήτων, συσπείρωσε πλήθος εργαζόμενων γυναικών που μοιράστηκαν εμπειρίες και προβληματισμούς και που κυρίως συντονίστηκαν προκειμένου να σχεδιάσουν από κοινού πρωτοβουλίες ενδυνάμωσης, ευαισθητοποίησης και φεμινιστικών αγώνων στους χώρους εργασίας τους. 
Ο κύκλος των συζητήσεων της πρώτης μέρας έκλεισε με την κεντρική εκδήλωση: Για την Φεμινιστική υπεράσπιση της ζωής: πέρα από τη νομική κατοχύρωση της γυναικοκτονίας την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου. Την συζήτηση άνοιξε το μέλος της Συνέλευσης 8 Μάρτη, Χρύσα Τσικαλουδάκη, παρουσιάζοντας τις θέσεις της συνέλευσης και την σημασία που έχει η υπεράσπιση της ζωής για το φεμινιστικό κίνημα. Η καλεσμένη μας από την φεμινιστική πλατφόρμα της Άγκυρας στην Τουρκία Ετσεχάν Μπαλτά παρουσίασε την ένταση και την έκταση της έμφυλης βίας που υφίστανται οι γυναίκες και οι θηλυκότητες στην Τουρκία και ανέλυσε τις επιπτώσεις που προκάλεσε η απόσυρση της Τουρκίας από την σύμβαση της Κων/πολης. Η Μπαλτά παρουσίασε τον πλούτο των φεμινιστικών κινημάτων στην Τουρκία και μίλησε εμπνευστικά για τον φεμινιστικό ορίζοντα που ξεπροβάλει όταν αντιστεκόμαστε στην ετεροπατριαρχία και τον καπιταλισμό. Η κοινωνική λειτουργός και ακτιβίστρια Φατίμα Μίσιμου με καταγωγή από το Μπαγκλαντές που ζει και εργάζεται στην Κύπρο, σε απευθείας σύνδεση μίλησε για την συστημική έμφυλη βία που δέχονται οι οικιακές εργάτριες και για την διαθεματική καταπίεση που βιώνουν λόγω καταγωγής και τάξης. 
Η Άννα Βουγιούκα υπεύθυνη συνηγορίας του Κέντρου Διοτίμα μίλησε για τον φεμινιστικό θυμό και έθεσε κρίσιμα ερωτήματα για μια μη τιμωρητική δικαιοσύνη που αναγνωρίζει τις διαφορετικές θέσεις των επιζωσών ενώ έκανε μια αναλυτική παρουσίαση του νομικού, πολιτικού και κοινωνικού πλαισίου των γυναικοκτονιών. Άννα Κουρουπού από την οργάνωση Red Umbrella παρουσίασε τις διαφορετικές μορφές έμφυλης βίας που υφίστανται τα σεξεργαζόμενα άτομα και διερωτήθηκε “τι γίνεται με τις γυναίκες που δεν καταγράφηκαν ως τέτοιες στο ληξιαρχείο;” φέρνοντας στη συζήτηση το τρανς βίωμα και ενός φεμινισμού που υπερασπίζεται κάθε γυναίκα και θηλυκότητα. Η Ιωάννα Στεντούμη, δικηγόρος παρουσίασε όψεις ενός μαχητικού ακτιβισμού στις αίθουσες δικαστηρίων και στους δρόμους υπερασπιζόμενη έναν φεμινισμό ριζοσπαστικό και συμπεριληπτικό. Η βραδιά έκλεισε με την μουσική των Sci-fi River & Dj Pitsouni, Ms. Morris
Λόλα Γιαννοπούλου, Μάγδα Βαρούχα & Δημήτρη Μπασδάνη, Δημήτρη Μητσοτάκης & οι «112»
Ρίτα Αντωνοπούλου & Ρεβάνς και Dury Dava με τον κόσμο να έχει γεμίσει τον κήπο της Παντείου χορεύοντας και ανεμίζοντας σημαίες. 
Με την Παλαιστίνη 
ως τη λευτεριά
Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ άνοιξε με δύο workshop για την Παλαιστίνη, το ένα συζητώντας για το pinkwashing του Ισραήλ και το άλλο συσπειρώντας καλλιτέχνιδες ενάντια στη γενοκτονία. Και στις δύο συζητήσεις δόθηκε υπόσχεση για συνέχιση του αγώνα και συντονισμό των δυνάμεων μας. 
Μεγάλη επιτυχία είχε και η κεντρική εκδήλωση της Κυριακής με τίτλο: Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά: Πράξεις φεμινιστικής αντίστασης και αλληλεγγύης που συντόνισε το μέλος της Συνέλευσης 8 Μάρτη Ντίνα Σωτηριάδη. Με εμφανή τον σεβασμό και το δέος μπροστά στις παλαιστίνιες συντρόφισσες, αλλά και το ίδιο το θέμα συζήτησης, ο μαζεμένος κόσμος σχεδόν δεν κουνιόταν, μόνο έγνεφε καταφατικά και ενθαρρυντικά. Η Κάρολ Σανσούρ, παλαιστίνια ποιήτρια και διευθύντρια του Παλαιστινιακού κινηματογράφου στην Αθήνα τόνισε την αναγκαιότητα εφαρμογής κάθε δυνατού μποϊκοτάζ στο Ισραήλ, διπλωματικού, ακαδημαϊκού, καλλιτεχνικού αλλά, κυρίως, οικονομικού. Η ερευνήτρια Άλκηστη Πρέπη εστίασε στον εδαφικό αποκλεισμό των Παλαιστινίων και στην κομβική σχέση της πολιτικής με την γεωγραφία. Η Μαρία Μπόλαρη πρώην βουλεύτρια και μέλος της ΔΕΑ εστίασε με τον πολιτικό και συγκινητικό της λόγο, στις σχέσεις του ελληνικού κράτους με το δολοφονικό Ισραήλ, παρουσιάζοντας τα καθήκοντα που αντιστοιχούν σε κάθε χώρα, και μίλησε για έναν αγώνα που είναι ταυτόχρονα φεμινιστικός, αντικαπιταλιστικός, αντιαποικιοκρατικός και αντιμπεριαλιστικός, αναδεικνύοντας σημαντικές πρωτοβουλίες, όπως η απεργιακή κινητοποίηση στην “Motor Oil”. Η εκδήλωση έκλεισε με την φράση «Είμαστε όλες Παλαιστίνιες» , συνθήματα και παλαιστινιακές σημαίες. 
Από το φεστιβάλ δεν έλειπε το θέατρο και η κωμωδία, το παιχνίδι και ο αυτοσχεδιασμός. Η πολιτική και φεμινιστική τέχνη πήρε πολλές μορφές το διήμερο στο Πάντειο: το φεμινιστικό Stand Up Comedy μας έφερε κοντά σε μία κωμωδία που απαγκιστρώνεται από πατριαρχικά και στερεοτυπικά κατάλοιπα επαναορίζοντας την έννοια του χιούμορ. Αλλά και το συμμετοχικό θέατρο για την έμφυλη βία καθώς και το θέατρο μονολόγων από το Freedom Theater της Παλαιστίνης που υποστηρίχτηκαν από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση μας έκαναν να σκεφτούμε και να νιώσουμε τι σημαίνει να παίρνουμε θέση. Η δεύτερη βραδιά έκλεισε με την μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη με μια δυνατή ομάδα καλλιτέχνιδων που τραγούδησαν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Είχαμε την χαρά να ακούσουμε την Τυνήσια Γκάλια Μπεναλί επί σκηνής να τραγουδά στα αραβικά για τα αδέρφια της στην Παλαιστίνη, ενώ ακούσαμε έκπληκτες την Μποφίλιου να φωνάζει “Φωτιά στην Πατριαρχία είπαμε;”. Είδαμε επίσης τις μοναδικές Μάρθα Φριντζήλα και Φωτεινή Βελεσιώτου να τραγουδούν αγκαλιά Σωτηρία Μπέλλου. Η Μάρθα Φριντζήλα μάλιστα που υποστήριξε το φεστιβάλ με πολλούς τρόπους αφιέρωσε πολλά από τα τραγούδια της στους αγώνες ενάντια στις γυναικοκτονίες. Πολλές και δυνατές οι στιγμές που δεν άφησαν ασυγκίνητο κανέναν και καμία. 

Αποσπάσματα ομιλιών από την εκδήλωση της δεύτερης ημέρας του Φεστιβάλ
«Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά: Πράξεις φεμινιστικής αντίστασης και αλληλεγγύης»

Ντιάνα Σάμπρι
Η επίθεση της 7 Οκτώβρη, μόνο ξαφνική δεν ήταν... Είναι 76 χρόνια Σιωνιστικής κατοχής. Η Σιωνιστική κατοχή, ένα εγχείρημα έχει: Να εξαφανίσει έναν ολόκληρο λαό. Το 1948 ξερίζωσε 700.000 Παλαιστίνιους οι οποίοι έως σήμερα, δεν έχουν δικαίωμα επιστροφής στην πατρίδα τους. Η επίθεση της 7 Οκτώβρη, η πλημμύρα της Αλ-Άκσα, είχε και έχει στόχο να σπάσει την πολιορκία της Γάζας που επικρατεί σχεδόν 17 χρόνια τώρα, απαγάγοντας Ισραηλινούς στρατιώτες και πολίτες ως μέσο διαπραγμάτευσης με το Σιωνιστικό καθεστώς. Μέσα από την μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, οπού ζουν 2 εκατομμύρια άνθρωποι στην λωρίδα της Γάζας, κατάφεραν οι μαχητές της ελευθερίας, να ξεκινήσουν έναν αγώνα ενάντια στην βία που -από την ίδρυση του Ισραήλ το ’48- απειλεί περισσότερο από ποτέ την ύπαρξη των Παλαιστίνιων ... και θα ήθελα να δηλώσω πόσο περήφανη νιώθω και νιώθει ο κάθε Παλαιστίνιος εντός και εκτός Παλαιστίνης για αυτό τον αγώνα. 
Όσον αφορά τις λεγόμενες βαρβαρότητες της επίθεσης της 7 /10, όπου αποκεφάλισαν μωρά, βίασαν γυναίκες κτλ. Να ξέρετε ότι παγκόσμιες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζήτησαν πρόσβαση για ερεύνα στα Kibbutz, τα οποία βρίσκονται γύρω από την αποκλεισμένη Γάζα... και οι ίδιοι Ισραηλινοί δεν τους επέτρεψαν την πρόσβαση. Πρόσφατα διέρρευσε, από τους ίδιους τους λοχαγούς του Ισραηλινού στρατού, πως υπήρχε η απόλυτη εντολή “Hanibbal” όπου διάταζαν τους στρατιώτες να σκοτώσουν έστω και δικούς τους (Ισραηλινούς), προκειμένου να σκοτώσουν και τους μαχητές και να υπάρχουν λιγότεροι όμηροι. 
Επίσης, έχει διαρρεύσει μια σημαντική πληροφορία από ερεύνα, όπου για τις καταστροφές των Kibbutz αποκλείουν ότι η Χαμάς και οι υπόλοιποι μαχητές της Παλαιστινιακής αντίστασης τις έκαναν. Διότι δεν ήταν από χρήση οπλών που κατέχει η αντίσταση, είναι ξεκάθαρα από εκρηκτικά και όπλα που κατέχει ο Ισραηλινός στρατός. 
Σας καλώ να κάνετε μια ανάγνωση για τον Αραβικό πολιτισμό ενάντια στο ψέμα, την προπαγάνδα και ρατσισμό που μας απανθρωποιεί εξευτελιστικά στις ειδήσεις, στον κινηματογράφο και άλλα Μέσα -αποτυπώνοντας μοναχά την εικόνα ότι είμαστε απολίτιστοι, βάρβαροι και βρώμικοι. 
Να αναφέρω ένα απλό παράδειγμα, τη Σαουδική Αραβία, που έχει καταπνίξει τις γυναίκες δεκαετίες τώρα. Ακούσαμε ποτέ για καταδίκες της βίας αυτού του βασιλείου ενάντια στις γυναίκες του από Δυτικές χώρες; Σε βαθμό που να γίνει μεγάλο θέμα στα ΜΜΕ; Σε βαθμό που να χρειαστεί η Δύση να καταλάβει στρατιωτικά την Σαουδική Αραβία και να την «μορφώσει» και να γίνει πιο «ελεύθερη»; 
Όχι σε τέτοιο βαθμό. Διότι, δεκαετίες τώρα η Σαουδική Αραβία είναι ένα αγκάθι στην ένωση των Αραβικών λαών -μαζί και με αλλά Αραβικά κράτη- στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Έχοντας συμμαχήσει με την Σιωνιστική οντότητα, με το κράτος του Ισραήλ, και με την στήριξη της Αμερικής και της Ευρώπης για οικονομικά συμφέροντα, από τα πετρέλαια που παράγουν. Αυτή είναι η υποκρισία της Δύσης και οφείλει το δυτικό φεμινιστικό κίνημα να είναι προσεκτικό σε αυτή την προπαγάνδα που κυριαρχεί στις ατζέντες των φεμινιστικών οργανώσεων και δράσεων. 
Η Παλαιστίνια προστατεύει και φροντίζει την γη της και τους συνανθρώπους της. 
Η Παλαιστίνια βάζει το φαγητό πάνω στο τραπέζι και τρώει το τελευταίο γεύμα που θα μοιραστεί με τον γιο της, πριν γίνει μάρτυρας από το Σιωνιστικό στρατό. Γνωρίζοντας ή μη γνωρίζοντας  για τις ενέργειές του, και με την βαθιά πίστη στην μυστικότητα που απαιτείται για να μην προδώσει τον αγώνα μας. 
Η Παλαιστίνια, φοράει μαντήλα, ναι, και φοράει σταυρό στο λαιμό της. 
Η Παλαιστίνια καταπιέζεται από αυτή την Ισραηλινή κατοχή διότι η κατοχή καταπιέζει τους συνανθρώπους της. 
Αγωνίζεται κάθε μέρα και δεν παραδίδεται σε κανέναν εχθρό, όσο και να πέφτουν οι βόμβες και όσο και να μαζεύει τα κομμάτια του σώματος του παιδιού της από τις Ισραηλινές βόμβες στην Γάζα. 
Ξέρει ότι όλοι είναι μάρτυρες αυτής της θυσίας για τον αγώνα της απελευθέρωσης και ονειρεύεται για την ημέρα που δεν θα υπάρχουν άλλοι μάρτυρες πια! Και πιστεύει σε μια Ελεύθερη Παλαιστίνη. 
Η Παλαιστίνια για να σβήσει τον φόβο της χαμογελά στο παιδί της λέγοντας «Μην φοβάσαι τον Σιωνιστή παιδί μου». 
Αυτές είναι οι αξίες και οι πράξεις φεμινισμού για αυτήν, χωρίς να βάζει ονομασία, αν και την βάζουν έτσι οι Δυτικοί. 
Η Παλαιστίνια δεν είναι μόνη της. Έχει γυναίκες, αδελφές, συντρόφισσες και όλη την Παλαιστίνη στους ωμούς της. Κλαίει, ουρλιάζει αλλά κρατάει γερά και με υπομονή, είτε στην Δυτική Όχθη, είτε σε Ισραηλινές φυλακές, είτε στην Γάζα. Οι γυναίκες και τα παιδιά τους είναι οι άμαχοι στην Γάζα σήμερα, αλλά είναι οπλισμένες με δύναμη να αντιστέκονται και να μην λυγίζουν. 
Η Παλαιστίνια ζητάει από κάθε δυτική γυναίκα να στηρίξει τον Παλαιστινιακό αγώνα της, χωρίς προκαταλήψεις και κηρύγματα για το πώς και τι θα πρέπει να είναι. 
Ζήτω οι μαχητές και οι μαχήτριες της Αντίστασης και της Ελευθερίας!
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Μήνυμα της Νάντα Τουαΐρ, από την Ένωση Επιτροπών Δράσης Παλαιστινίων Γυναικών
Αγαπητές μου συντρόφισσες.
Συγνώμη για την δυσκολία επικοινωνίας μαζί σας λόγω της δύσκολης κατάστασης που ζει η χώρα μου.
Αυτό που γίνεται στην περιοχή μας είναι ένας πόλεμος γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης, με στόχο την υπαρξιακή εκκαθάριση του παλαιστινιακού μας λαού, οδηγώντας στην κατάργηση και εκκαθάριση των εθνικών του δικαιωμάτων, με πιο σημαντικά από αυτά την επιστροφή των προσφύγων, την αυτοδιάθεση και την ίδρυση εθνικού κράτους στην πατρίδα του. 
Εύχομαι σε σας και σε όλες τις συντρόφισσες και επίσης σε όλους που συμμετέχουν στο ετήσιο φεστιβάλ σας καλή επιτυχία.
Η αλληλεγγύη σας μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε τον αγώνα μας για τα θέματα της γυναίκας και της πατρίδας. 
Η νίκη θα είναι για μας!

Κάρολ Σανσούρ
Πώς μετράμε το βάθος της προσβολής, του πόνου, του πένθους ή της οργής; Δεν το μετράμε. Απλά ζούμε γνωρίζοντας ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι δίκαιος. Είτε αγωνιζόμαστε για δικαιοσύνη είτε πεθαίνουμε. Και αφού γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε έτσι κι αλλιώς, προτείνω να πολεμήσουμε.
Αυτό είναι που όλοι πρέπει να κάνουμε:
Μποϊκοτάρετε και αποσύρετε επενδύσεις: Σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, μποϊκοτάρετε ισραηλινά προϊόντα, αρνηθείτε να χρησιμοποιήσετε εφαρμογές και τεχνολογίες που υποστηρίζουν την κατοχή και αποσύρετε επενδύσεις από επιχειρήσεις που κερδίζουν από το ισραηλινό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Κάθε αγορά και κάθε πλατφόρμα μετράει -οι επιλογές σας είναι ισχυρές πράξεις αντίστασης.
Αμφισβητήστε τους δεσμούς και τις ηθικές παραβάσεις του Ισραήλ στον ακαδημαϊκό χώρο, την Ιατρική και τον Πολιτισμό: Οι τομείς της ακαδημίας, της ιατρικής και του πολιτισμού δεν είναι ουδέτεροι –είναι πεδία μάχης ηθικής και εξουσίας. 
Τα ελληνικά ιδρύματα και τα άτομα στους τομείς αυτούς πρέπει να αρνηθούν συνεργασίες με ισραηλινές οντότητες που εμπλέκονται σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνούς δικαίου.
Τα ακαδημαϊκά ιδρύματα πρέπει να απορρίψουν συνεργασίες με ισραηλινά πανεπιστήμια που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με κρατικές πολιτικές κατοχής.
Στην ιατρική, οι ελληνικοί οργανισμοί υγείας πρέπει να μποϊκοτάρουν συνεργασίες με ισραηλινές εταιρείες που συμβάλλουν στην καταπίεση των Παλαιστινίων, αμφισβητώντας τη συνενοχή που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα της υγειονομικής περίθαλψης.
Ομοίως, οι πολιτιστικές ανταλλαγές δεν εξαιρούνται από τον κριτικό έλεγχο. Τα πολιτιστικά μποϊκοτάζ είναι κρίσιμα στην αντίσταση κατά της νομιμοποίησης των ισραηλινών πολιτικών που παραβιάζουν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. 
Καλλιτέχνιδες/ες, κινηματογραφίστριες/ες και πολιτιστικοί παράγοντες πρέπει να αναγνωρίσουν τον ρόλο τους στην τήρηση προτύπων ηθικής, αρνούμενες να συμμετέχουν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις που ξεπλένουν την αποικιοκρατία των εποίκων.
Εδώ είναι που οι φεμινίστριες/ες, οι απο-αποικιοποιητές και εργαζόμενες/α/οι στον πολιτισμό μπορούν να αντιπαρατεθούν ενεργά στο κακό και να προστατεύσουν τις ζωές των Παλαιστινίων, αξιοποιώντας τις πλατφόρμες τους για να αμφισβητήσουν τη συνενοχή που συχνά κρύβεται πίσω από αυτές τις φαινομενικά αθώες συνεργασίες.
Αυτές οι συλλογικές ενέργειες υπογραμμίζουν τη σημασία των μποϊκοτάζ ως στρατηγικό, μη βίαιο μέσο υπεράσπισης της δικαιοσύνης και ενίσχυσης των φωνών των Παλαιστινίων στον αγώνα για απελευθέρωση.
Υποστηρίξτε την Παλαιστινιακή Τέχνη και Πολιτισμό: Η φεμινιστική αλληλεγγύη πρέπει να ενισχύσει τις φωνές που οι αποικιοκρατικές αφηγήσεις προσπαθούν να σβήσουν. Οργανώστε πολιτιστικές εκδηλώσεις, προωθήστε Παλαιστίνιους καλλιτέχνες και μετατρέψτε δημόσιους χώρους σε πλατφόρμες για τις ιστορίες τους. Ο πολιτισμός μας είναι αντίσταση: Aς ακουστεί αυτό.
Συμμετέχετε σε Άμεσες Δράσεις και Διαμαρτυρίες. Οι άμεσες δράσεις και οι διαμαρτυρίες αναγκάζουν τις δομές να επανεξετάσουν τις λειτουργίες τους. Βάλτε στο στόχαστρο επιχειρήσεις που έχουν κέρδος από την κατοχή. Εμφανιστείτε, διαταράξτε και καταστήστε σαφές ότι η κερδοσκοπία από την κατοχή είναι απαράδεκτη.
Απορρίψτε κάθε μορφή αποικιοκρατίας και απαρτχάιντ. Ο αγώνας κατά της πατριαρχίας απαιτεί την καταπολέμηση της αποικιοκρατίας.
Να είστε δημιουργικές: βρείτε πού μπορείτε να επηρεάσετε.
Κατανοήστε και πιστέψτε βαθιά ότι η απελευθέρωσή μας είναι αλληλένδετη.
Το φεμινιστικό κίνημα, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, δεν στερείται πληροφόρησης —στερείται δράσης. Βλέπουμε τη δυστυχία, κατανοούμε τις διασταυρώσεις/διατομές και γνωρίζουμε τα γεγονότα. Τώρα πρέπει να δράσουμε. Η αποικιοκρατική και πατριαρχική βία δεν καταπιέζει μόνο τον λαό της Παλαιστίνης: μας αγγίζει όλες/ους/α. 
Οι κυβερνήσεις δεν θα μας σώσουν. Το καθήκον μας είναι σαφές: να οργανωθούμε, να δράσουμε, να αντισταθούμε. 
Οι καθημερινές σας αποφάσεις μπορούν να μετατραπούν σε πράξεις αντίστασης. Κάθε πράξη αντίστασης μετράει.
Μπορεί να αποτύχουμε στο να χτίσουμε έναν κόσμο που να προάγει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία όλων των ανθρώπων, ξεκινώντας με την απελευθέρωση της Παλαιστίνης—αλλά ας πει η ιστορία ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε.