Με κόκκινο μελάνι

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου 2025 αναμένονται σημαντικοί σταθμοί, που θα καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις και προκαλούν σοβαρή ανησυχία στο Μαξίμου. Το σημαντικότερο ορόσημο, υπό την έννοια ότι έχει ειδικό βάρος λόγω συμβολισμού, είναι η προεδρική εκλογή. Ο Μητσοτάκης δεν έχει ανοίξει ακόμα τα χαρτιά του, ωστόσο οι εσωκομματικές πιέσεις και οι απώλειες στα ποσοστά της ΝΔ, δεν θα αργήσουν πολύ τις ανακοινώσεις για τον εκλεκτό/τη του, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οπωσδήποτε η προεδρική εκλογή θα αποτελέσει δύσκολο γρίφο. Αφενός υπάρχει η επιδίωξη Μητσοτάκη να πετύχει εσωκομματική ηρεμία (με την αντιπολίτευση εντός ΝΔ να διαμηνύει ότι δεν είναι καθόλου «δεδομένη», αν δεν δει δεξιό υποψήφιο). Αφετέρου η επιδίωξη για ευρύτερη συναίνεση, όπως με την υπερψήφιση της Κ. Σακελλαροπούλου το 2020 και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρουλάκης πάντως, αν δεν υπάρξει πρόσωπο κοινής αποδοχής, θα πιέσει με δική του επιλογή από την «δημοκρατική» παράταξη. Από τον πρόεδρο της βουλής Τασούλα, μέχρι τη Δαμανάκη και τον Στουρνάρα τα ονόματα δίνουν και παίρνουν. Άντε να βγάλουν άκρη βέβαια, όταν οι διαφωνούντες της ΝΔ θα ήθελαν να δουν στο προεδρικό μέγαρο έναν εκ των Σαμαρά (αδύνατο πλέον) ή Καραμανλή και στη Χ. Τρικούπη τον Β. Βενιζέλο (που δεν τον κρατάς και «σιωπηλό» εύκολα). 
ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ
«Το ζήτημα των επανορθώσεων και ειδικά το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο είναι ακόμα πολύ ζωντανά και ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα τα επιλύσουμε», είπε ο πρωθυπουργός μιλώντας με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Γερμανίας, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα. Ο Μητσοτάκης, για να φρενάρει τις διαρροές της ΝΔ προς τα ακροδεξιά μορφώματα και να αποκρούσει τις κατηγορίες του Α. Σαμαρά για υποχωρητικότητα στα «εθνικά δίκαια», κατέφυγε σε μια εύκολη κορώνα «πατριωτισμού» που δεν κοστίζει και τίποτα. Οι οφειλές αυτές μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διακρατικών διαπραγματεύσεων-συμφωνιών. Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο, οι νικήτριες χώρες κατέβαλαν μικρές αποζημιώσεις στις χώρες που είχαν υποστεί τα δεινά του ναζισμού. Βέβαια η συμφωνία του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον Αντενάουερ (δημόσια και μυστική -κάποια νέα δάνεια προς την Ελλάδα, με αντάλλαγμα την παραίτηση από τη δίωξη των ναζί εγκληματιών πολέμου και τις στρατιές των Ελλήνων «γκασταρμπάιστερ»), στα τέλη της δεκαετίας του ‹50, θεωρεί το θέμα «λήξαν» για το γερμανικό κράτος. Για αυτό και ο Γερμανός πρόεδρος δεν είπε λέξη επί του θέματος κατά τη διάρκεια των δηλώσεων του. Διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, βρίσκουν διάφορα προσκόμματα για να μην προχωρήσουν σε πρακτικές ενέργειες διεκδίκησης των οφειλών, στο όνομα της μη διατάραξης  των ελληνογερμανικών σχέσεων. Δεν υπάρχει περίπτωση ο Μητσοτάκης να κάνει κάτι διαφορετικό. 
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΗΣ
Με τη μαζική συμμετοχή και τον παλμό της, η συναυλία στο Καλλιμάρμαρο για τα θύματα στα Τέμπη, που διοργάνωσε ο σύλλογος των συγγενών τους, ήταν ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός. Οι χιλιάδες που γέμισαν το Καλλιμάρμαρο άκουσαν τους στίχους του Φοίβου Δεληβοριά που μιλούσαν για το κέρδος που σκοτώνει αλλά και για τη Νέμεση που έρχεται. Η επανεμφάνιση της κοινωνικής αντιπολίτευσης (η παρουσία των απεργών της Wolt και της efood ενίσχυσε αυτή την εικόνα συλλογικής ανάτασης), προκάλεσε μεγάλο εκνευρισμό στην κυβέρνηση. Οι επιθέσεις του Π. Μαρινάκη, που είδε ξέπλυμα…της Χαμάς στο παναθηναϊκό στάδιο και η επίθεση Βόζενμπεργκ στην Μ. Καρυστιανού, είναι ενδεικτικά του φόβου που προκαλεί στο Μαξίμου η υπόθεση των Τεμπών. Γιατί υπενθυμίζει το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων και την κατάσταση στον σιδηρόδρομο που παραμένει ακόμα ίδια. Γιατί τινάζει στον αέρα την δήθεν αποτελεσματικότητα του «επιτελικού κράτους», που αδιαφορεί για τις ζωές μας. Γιατί αποδεικνύει ότι η απόπειρα συγκάλυψης, ευθυνών και παραλείψεων της εταιρείας και κρατικών αξιωματούχων, δεν γίνεται ανεκτή από την κοινωνία. Αντίθετα την εξοργίζει και απαιτεί την αποκατάσταση της δικαιοσύνης για τους νεκρούς και την τιμωρία των ενόχων.