Ολοκληρώθηκαν οι εκλογές για τη συγκρότηση των διοικητικών συμβουλίων των 44 από τις 87 ΕΛΜΕ της χώρας. Η μελέτη των συγκεντρωτικών στοιχείων δίνει κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Ημερ.Δημοσίευσης
Τα εκλογικά αποτελέσματα
Με βάση τη μελέτη που έκανε ο καλός συνάδελφος Πάνος Ντούλας, και αφορά τις 43 από τις 87 ΕΛΜΕ που υπάρχουν πανελλαδικά η συμμετοχή πέφτει από τις 16655 σε 16344 ψήφους (-311ψ.). [...]
Σε ότι αφορά τη δύναμη των παρατάξεων έχουμε από τη μια μεριά, τάση ενίσχυσης της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών (ΠΑΜΕ) και των σχημάτων που υποστηρίζουν οι Παρεμβάσεις. Από την άλλη έχουμε πτώση των ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ. Η εικόνα βέβαια θα ολοκληρωθεί όταν γίνουν οι εκλογές και στις υπόλοιπες ΕΛΜΕ, αλλά ο αριθμός των 43 ΕΛΜΕ είναι αρκετά μεγάλος ώστε μπορούν να βγουν κάποια συμπεράσματα.
Η εκλογική δύναμη των παρατάξεων
Ένα πρώτο καθαρό συμπέρασμα είναι η σαφής ενίσχυση της ΑΣΕ τόσο σε ποσοστά όσο και σε έδρες. Με 378 επιπλέον ψήφους (από 3969 το 2023 σε 4347) είναι ενισχυμένη τόσο σε ποσοστά (+2,8%) όσο και σε έδρες (+18). Μικρότερη άνοδο έχουν οι Παρεμβάσεις που με 31 επιπλέον ψήφους (από 3949 το 2023 σε 3980) κερδίζουν ένα επιπλέον ποσοστό +0,7% και 2 έδρες. Η ΔΑΚΕ από τη μεριά της με 3388ψ. από 3470ψ. το 2023, παρουσιάζει μικρή πτώση, τόσο σε ψήφους (-82ψ.) όσο και σε ποσοστά (-0,1%). Χάνει επίσης και 1 έδρα. Οι ΣΥΝΕΚ, με 2430ψ. από 2823ψ. το 2023 (-393ψ.) έχουν τη μεγαλύτερη πτώση τόσο σε ψήφους όσο και σε ποσοστά από όλες τις παρατάξεις (-2,1%) και χάνουν 11 έδρες. Η ΠΕΚ έχει και αυτή πτώση, καθώς οι ψήφοι της από 1148 το 2023 μειώθηκαν σε 986 (-162ψ.) ενώ σε ποσοστό έχει μείωση 0,9% και χάνει 6 έδρες. Τέλος μικρή πτώση (-41ψ.) παρουσιάζουν τα άλλα αριστερά σχήματα που έχουν κατέβει στις εκλογές (από 790 σε 749 ψήφους) κάτι που αποτυπώνεται στα ποσοστά (-0,2%) και στις έδρες (-2 έδρες).
Κάποια πρώτα συμπεράσματα
Ως ένα πρώτο συμπέρασμα πρέπει να πούμε ότι, από τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα, ο βασικός κερδισμένος των εκλογών είναι η ΑΣΕ ενώ οι Παρεμβάσεις έχουν και αυτές μια οριακή ενίσχυση. Η ενίσχυση της ΑΣΕ οφείλεται τόσο στη γενικότερη ακτινοβολία του ΚΚΕ στην κοινωνία όσο και στην αντιπολιτευτική σε γενικές γραμμές στάση του παρά τα επιμέρους προβλήματα. Επίσης στο ότι κατεβαίνει σε όλες σχεδόν τις ΕΛΜΕ. Οι Παρεμβάσεις, που αποτελούν μια συνεπή, ριζοσπαστική και μαχητική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, κερδίζουν σε ένα βαθμό αλλά εμποδίζονται από το γεγονός ότι δε βρίσκονται σε όλες τις ΕΛΜΕ, αλλά κυρίως από το ότι η γραμμή τους δεν έχει κατορθώσει να βάλει τον κλάδο σε κίνηση. Η ΔΑΚΕ παρουσιάζει ελάχιστη πτώση που δεν είναι αντίστοιχη με το ρόλο που έχει παίξει στην παράλυση της ΟΛΜΕ και όσων ΕΛΜΕ έχει δύναμη. Το γεγονός ότι ως κυβερνητική παράταξη ασκεί ουσιαστικά διοίκηση, της εξασφαλίζει εκλογική σταθερότητα. Οι ΣΥΝΕΚ από την άλλη, είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι των εκλογών, κάτι που οφείλεται τόσο στη συμπληρωματική λειτουργία τους με τη ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ, όσο και στην πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο σοβαρότερος βέβαια λόγος είναι ότι στην καλύτερη περίπτωση στις ΕΛΜΕ, κάνουν αντιπολίτευση στα δευτερεύοντα, ενώ στις βασικές επιλογές της κυβέρνησης συντάσσονται με τη ΔΑΚΕ διασπείροντας επιπλέον, σε ότι αφορά την αξιολόγηση και την απεργία-αποχή, ένα κλίμα ηττοπάθειας και φόβου στον κλάδο. Τέλος η ΠΕΚ, ως συμπληρωματική και αυτή δύναμη στη ΔΑΚΕ, χωρίς καμμιά αντιπολιτευτική διάθεση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική στην παιδεία, εισπράττει και αυτή το μερίδιο της στις απώλειες, αν και επειδή οι ψήφοι της είναι πια πολύ λίγοι, έχει κρατήσει έναν σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων που αποδεσμεύονται πιο αργά. Και αυτή η παράταξη καλλιεργεί την ηττοπάθεια και το φόβο στον κλάδο, στα βασικά διακυβεύματα της κυβερνητικής πολιτικής στην παιδεία. Και βέβαια η αναβάθμιση του ΠΑΣΟΚ σε αξιωματική αντιπολίτευση είναι βοηθητική στη συγκράτηση της πτώσης της. [...]
Η δυσκολία να δοθεί απάντηση
Τα αποτελέσματα αποτυπώνουν τις δυσκολίες που έχει η ανάπτυξη μαζικού κινήματος στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση κλιμακώνει την επίθεση της εφαρμόζοντας την αξιολόγηση, επιβάλλοντας απαράδεκτα χαμηλούς μισθούς και όλο και χειρότερες συνθήκες εργασίας, χρησιμοποιώντας τον αυταρχισμό και τις απειλές, για να κάνει τους εκπαιδευτικούς να σκύψουν το κεφάλι και να μην αντιδρούν στην συστηματική υπονόμευση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Βγάζει διαρκώς τις απεργίες παράνομες για να εμποδίσει την κίνηση του κλάδου. Μέχρι και την 24ωρη απεργία της ΔΟΕ στις 23/10 έβγαλε παράνομη. Το τελευταίο διάστημα σέρνει σε πειθαρχικά όσους και όσες εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δηλώνουν συμμετοχή στην νόμιμη απεργία-αποχή παρότι είναι συνταγματικό τους δικαίωμα. [...]
Επιμονή στους αγώνες και ενότητα της Αριστεράς, ο δρόμος για να αλλάξει η κατάσταση
Παρά όμως την επιθετικότητα της ΝΔ και του υπουργείου παιδείας καθώς και των κατά τόπους διευθυντών/ντριών εκπαίδευσης, δεν έχει γίνει εφικτό να οργανωθεί μια σοβαρή κινητοποίηση του κλάδου που να αμφισβητήσει σοβαρά τις βασικές πτυχές της πολιτικής που εφαρμόζεται. Οι αντιδράσεις είναι αποσπασματικές και στηρίζονται στην μαχητική στάση ενός μειοψηφικού κομματιού η οποία έχει φέρει και μια σειρά πρώτες νίκες, κυρίως με τη μορφή δικαστικών νικών σε ότι αφορά μονιμοποίηση νεοδιόριστων χωρίς αξιολόγηση και κατάργηση πειθαρχικών ποινών. Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται και στα αποτελέσματα των εκλογών. Οι εκπαιδευτικοί είναι ένας κλάδος που σε ένα βαθμό δίνει σκληρές αμυντικές μάχες, με μερικές επιτυχίες, απέναντι σε έναν αντίπαλο που είναι αποφασισμένος. Οι ευθύνες της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) που αρνείται να δώσει στα σοβαρά τη μάχη της ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης είναι πρόδηλη. Όμως και η αδυναμία των αριστερών παρατάξεων να βρουν ένα τρόπο πιο συστηματικής συμπόρευσης και κοινής δράσης είναι ένα βασικό πρόβλημα. [...] Η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής από τη μεριά της συνδικαλιστικής Αριστεράς θα έδινε το απαραίτητο σήμα ότι πάμε για μια σοβαρή σύγκρουση στο χώρο της παιδείας. Είναι ο δρόμος για να ανατραπούν δραστικά οι συσχετισμοί, είναι ο τρόπος ώστε το 2025 να πάρουν τα όνειρά μας εκδίκηση, και ο φόβος να αλλάξει στρατόπεδο!