Και όμως γυρίζει...

Αργεντινή
Το Φλεβάρη εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στους δρόμους της Αργεντινής ενάντια στην ακροδεξιά ατζέντα του Μιλέι, με αφορμή το «anti-woke» και αντι-αριστερό παραλήρημά του στο Νταβός. Με πρωτοβουλία φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙ συλλογικοτήτων, οργανώθηκε η Μέρα «Αντιφασιστικής και Αντιρατσιστικής Περηφάνειας», που αγκαλιάστηκε από πολλές κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές οργανώσεις. Αυτή η επιτυχία έδωσε νέα ώθηση στην κοινωνική αντιπολίτευση. Στις 8 Μάρτη, οι φεμινίστριες κατέκλυσαν τους δρόμους ενάντια στις σαρωτικές περικοπές του Μιλέι (που θίγουν την πρόσβαση σε άμβλωση μεταξύ άλλων) και την πρόθεσή του να αφαιρέσει τη Γυναικοκτονία από τον ποινικό κώδικα. Σε αυτό το κλίμα απέκτησε μια πλατύτερη στήριξη και ο αγώνας των συνταξιούχων που επί βδομάδες συγκεντρώνονταν έξω από το Κογκρέσο για να καταγγείλουν την εξοντωτική λιτότητα. Στις 26 Φλεβάρη, η αστυνομία τους είχε επιτεθεί. Στις 5 Μάρτη, οι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας Τσακαρίτα Τζούνιορς κατέβηκαν στο δρόμο να υποστηρίξουν τους συνταξιούχους. Στις 12 Μάρτη, οι οργανωμένοι οπαδοί δεκάδων ποδοσφαιρικών ομάδων κάλεσαν στη συγκέντρωση και πορεύτηκαν ενωμένοι υπό το σύνθημα «Μην Αγγίξετε τους Ηλικιωμένους!». Η Αστυνομία επιτέθηκε για να μην τους επιτρέψει να φτάσουν έξω από το Κογκρέσο και ακολούθησαν συγκρούσεις κι ένα όργιο γενικευμένης καταστολής: Εμβληματική έγινε η επίθεση στο φωτογράφο Πάμπλο Γκρίλο, που δέχτηκε δακρυγόνο στο κεφάλι με ευθεία βολή και βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Σε αυτό το φόντο, η φετινή 24η Μάρτη (μέρα μνήμης ενάντια στα εγκλήματα της δικτατορίας) απέκτησε χαρακτηριστικά μετωπικής αντιπαράθεσης με τον Μιλέι, που σχετικοποιεί συστηματικά την ιστορία του Βιντέλα,  πετσοκόβει τη χρηματοδότηση θεσμών που ερευνούν τα εγκλήματα, αλλά και απειλεί τη δημοκρατία σήμερα. Με την επίγνωση της κρισιμότητας της συγκυρίας, ήταν η πρώτη κοινή συγκέντρωση εδώ και 20 χρόνια (είχε υπάρξει πολιτικό ρήγμα μεταξύ των οργανώσεων δικαιωμάτων). Το σύνθημα «Μιλέι-Σκουπίδι – Εσύ είσαι η Δικτατορία» κυριάρχησε, όπως και τα μαντίλια που έγραφαν «Ποτέ Ξανά». Το συγκλονιστικό μέγεθος της διαδήλωσης έκανε Αργεντίνο σύντροφο να μιλήσει για μια «ιστορική μέρα» και «ποιοτικό άλμα», εκτιμώντας ότι «είναι πιθανό ότι τίποτε δεν θα είναι πλέον το ίδιο»…   

Βραζιλία

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας αποφάσισε ομόφωνα (5-0) ότι ο Μπολσονάρο και συνεργάτες του πρέπει να δικαστούν για την απόπειρα ανατροπής του εκλογικού αποτελέσματος του 2022. Η σοβαρότητα των τότε γεγονότων (όταν οπαδοί του νεοφασίστα ηγέτη επιτέθηκαν σε κυβερνητικά κτίρια και συγκεντρώθηκαν έξω από στρατώνες απαιτώντας παρέμβαση των ενόπλων δυνάμεων) είχε φανεί από όταν κυκλοφόρησαν οι 884 σελίδες της αναφοράς του «ερευνητικού» σώματος της ομοσπονδιακής αστυνομίας. Με τη βούλα ενός δικαστικού σώματος υπεράνω πάσης υποψίας για αντιδεξιές ευαισθησίες, κρίνεται βάσιμη η εκτίμηση ότι ο Μπολσονάρο συμμετείχε και διεύθυνε μια απόπειρα βίαιης ανατροπής του εκλογικού αποτελέσματος που περιλάμβανε τη δολοφονία του Λούλα, του αντιπροέδρου του και του δικαστή Αλεξάντρε Μοράες (που είχε κηρύξει «πόλεμο» στους ακροδεξιούς µηχανισµούς οργανωµένης διασποράς fake news και είχε δόση εντολή για εφόδους  στα σπίτια συγκεκριµένων µεγαλοεπιχειρηµατιών που αποκαλύφτηκε ότι συζητούσαν µεταξύ σοβαρού και αστείου για ένα πραξικόπημα ως προτιμότερο από μια νίκη του Λούλα). Στους κατηγορούμενους για συνωμοσία περιλαμβάνονται στελέχη που επίσης μαρτυρούν την σοβαρότητά της: Υπουργοί του Μπολσονάρο (Άμυνας, Ασφάλειας των Θεσμών, Εσωτερικής Ασφάλειας) που τυγχάνουν και πρώην στρατηγοί, ο πρώην διοικητής του Ναυτικού, ο πρώην επικεφαλής των κατασκοπευτικών υπηρεσιών κ.ο.κ. Ασφαλώς η έκβαση της δίκης παραμένει ανοιχτή (θα ολοκληρωθεί ως το 2026) και θα αποτελέσει αντικείμενο λαϊκής πίεσης, ενώ η ισχυρή βραζιλιάνικη ακροδεξιά θα επιχειρήσει ίσως έναν «εξευγενισμό» (λαμβάνοντας το μήνυμα που της έστειλαν οι «θεσμοί» με αυτή την απόφαση) ή θα αναζητήσει νέο ηγέτη (τον γιο του Μπολσονάρο;). Αλλά το να καταλήξουν τελικά στη φυλακή οι συνωμότες, σε μια χώρα (και ήπειρο) που η ατιμωρησία και το έλλειμα δικαιοσύνης για τα εγκλήματα της ακροδεξιάς αποτελεί μια «ανοιχτή πληγή» από το σκοτεινό παρελθόν και ταλανίζει και το γκρίζο παρόν, θα είναι μια καλοδεχούμενη αλλαγή…

Γερμανία
Το γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε αλλαγές στο διαβόητο «φρένο χρέους», για να ανοίξει ο δρόμος προς τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας. Το πολιτικό προσωπικό που αντιμετώπισε περισσότερο από κάθε άλλο τη δημοσιονομική πειθαρχία ως θρησκευτικό δόγμα, αποδείχθηκε έτοιμο να δεχτεί χρέη και ελλείμματα εφόσον πρόκειται για τις ανάγκες του μιλιταρισμού. Χρειάστηκε να δώσουν οι Χριστιανοδημοκράτες και μερικά ψίχουλα (μπροστά στον όγκο των εξοπλιστικών δαπανών) για κοινωνικές ή οικολογικές πινελιές, προκειμένου να σπεύσουν και το SPD και οι Πράσινοι να στηρίξουν την απόφαση. Όμως οι διαδικασίες έγκρισης της αλλαγής ανέδειξαν και τα ζητήματα με τα οποία καλείται να αναμετρηθεί το Die Linke. Το κεντρικό κόμμα στάθηκε απέναντι στον επανεξοπλισμό, επιμένοντας στην ανάγκη «γενικευμένου αφοπλισμού» και ανέπτυξε θεσμικές και κινηματικές πρωτοβουλίες ενάντια στην απόφαση. Όμως οι τοπικές ηγεσίες του κόμματος στα δύο κρατίδια όπου συγκυβερνά, συμφώνησαν με την υιοθέτηση θετικής στάσης υπέρ της απόφασης από τις κρατιδιακές κυβερνήσεις στο αντίστοιχο όργανο (όπου ψηφίζουν οι κυβερνήσεις κρατιδίων). Επικαλέστηκαν τον εκβιασμό των Χριστιανοδημοκρατών, που συνέδεσαν την άρση του φρένου χρέους με τις δυνατότητες χρηματοδότησης των κρατιδίων για κοινωνικές κ.ά. υποδομές. Υπογραμμίστηκε έτσι το βαθύτερο ζήτημα που ταλανίζει το κόμμα διαχρονικά: τον «ρεαλισμό» τον οποίο υιοθετεί όπου συμμετέχει σε κρατιδιακές κυβερνήσεις, επιδιώκοντας τις «εφικτές» μικροβελτιώσεις, που στην προκειμένη περίπτωση έφτασαν στη γραμμή «θέλουμε κανόνια, εφόσον θα έχουμε και λίγο βούτυρο». Το κείμενο της κεντρικής ηγεσίας (πριν τις ψηφοφορίες) περιοριζόταν να εκφράσει μια «κατανόηση στις πιέσεις» που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κρατιδιακές κυβερνήσεις, όμως η τελική στάση των τοπικών στελεχών προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της Νεολαίας και πολλών κομματικών μελών και στελεχών, με πολλούς να ζητούν τις παραιτήσεις των τοπικών εκλεγμένων αξιωματούχων και να οργανώνουν τις αντιδράσεις τους με συναντήσεις, κείμενα υπογραφών κλπ. Τον Μάιο, το Die Linke θα κάνει το συνέδριό του στο Τσέμνιτζ. Ένα συνέδριο που δεν θα είναι το «πανηγυρικό» που ίσως υπολόγιζαν 1-2 μήνες πριν. Ή τουλάχιστον δεν θα πρέπει να είναι τέτοιο. Οι νέοι άνθρωποι που οργανώθηκαν στο Linke τους τελευταίους μήνες και οι πολλαπλάσιοι που το στήριξαν κριτικά, ενθαρρύνοντας την «κινηματική» στροφή του, οφείλουν να απαιτήσουν πολλά ξεκαθαρίσματα σε στρατηγικά ζητήματα όπως ο αντιμιλιταρισμός, η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, ο κυβερνητισμός και ο ακόλουθος «ρεαλισμός» που χαρακτηρίζει ένα σοβαρό τμήμα της παλιάς κομματικής γραφειοκρατίας…