Ο πρόλογος της έκδοσης
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τ ο 2015 υπήρξε μια πολύ σημαντική πολιτική «στιγμή».
Ήταν η κορύφωση μιας μακράς πορείας αγώνων όπου, με επίκεντρο την εργατική τάξη, οι λαϊκές μάζες έδωσαν σκληρή μάχη με στόχο να μην επιτρέψουν στη ντόπια κυρίαρχη τάξη και τους διεθνείς συμμάχους της (τη διαβόητη Τρόικα) να χειριστούν την κρίση με μια δραματική υποβάθμιση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Τα «μνημόνια» υπήρξαν αντικείμενο μιας σκληρής κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης.
Αυτή η σύγκρουση άλλαξε τον πολιτικό χάρτη στην Ελλάδα. Αυτοί οι αγώνες διέλυσαν το ΠΑΣΟΚ (το κάποτε ισχυρότερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη) και μείωσαν δραστικά την επιρροή της ΝΔ. Μέσα από αυτούς τους αγώνες εκτινάχθηκε σε αποφασιστικό ρόλο ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα σχετικά νέο τότε πολιτικό «μόρφωμα», υβριδικού χαρακτήρα μεταξύ «κόμματος» και «πολιτικού μετώπου». Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναπτυχθεί, αρχικά, μέσα από τη σχέση του με το διεθνές κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και τους αγώνες της εποχής του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Στο εσωτερικό του, όπως αποδείχθηκε, παρέμεναν άλυτα κρίσιμα πολιτικά και στρατηγικά ζητήματα. Όσοι ερμηνεύουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ με κέντρο κάποιες τάχα «χαρισματικές» ικανότητες του Αλέξη Τσίπρα, βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τις αλήθειες που συνέθεταν τη διαρκή σύγκρουση-αντιπαράθεση γραμμών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη ριζοσπαστική του περίοδο.
Ο κόσμος επιχείρησε αρχικά να ανατρέψει τα μνημόνια με τη μέθοδο του αγώνα από τα κάτω: οι διαδοχικές γενικές απεργίες, τα ογκώδη παλλαϊκά συλλαλητήρια, οι επαναλαμβανόμενες «πολιορκίες» του κοινοβουλίου από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών, δημιούργησαν μια κυριολεκτικά οριακή κατάσταση. Όμως δεν βρήκε τη δύναμη να την ξεπεράσει, να βάλει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της κοινωνικής ανατροπής. Παρά την ποιοτική ανάπτυξη των αγώνων και τη βύθιση του καθεστώτος σε κρίση, στην Ελλάδα του 2011-15 δεν αναπτύχθηκαν οργανώσεις των μαζών ανάλογες με τα ιστορικά εργατικά συμβούλια, που θα μπορούσαν να στηρίξουν την προοπτική μιας επαναστατικής σοσιαλιστικής απελευθέρωσης. Η πλειοψηφία του αγωνιζόμενου κόσμου στράφηκε, σταδιακά, προς την ελπίδα να ανατρέψει τα μνημόνια αξιοποιώντας και τις όποιες δυνατότητες του κοινοβουλευτικού/εκλογικού δρόμου.
Το αποτέλεσμα ήταν η εκλογική νίκη του Γενάρη του 2015. Η κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» έπαιρνε την εντολή από τον κόσμο να λειτουργήσει σαν «Κυβέρνηση της Αριστεράς», τιμώντας τις πολιτικές και προεκλογικές δεσμεύσεις που συγκρότησαν το νικηφόρο εκλογικό ρεύμα.
Δεν συνέβη. Το ηγετικό επιτελείο γύρω από τον Αλ. Τσίπρα επέλεξε να αναζητήσει τη συναίνεση με την κυρίαρχη τάξη, να περιοριστεί στη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, να εγκλωβιστεί στο «πάση θυσία στο ευρώ», να λειτουργήσει ως κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας» με στόχο να βγάλει τον ελληνικό καπιταλισμό από την κρίση. Το αποτέλεσμα ήταν η ήττα, η «κωλοτούμπα», η ντροπιαστική υπογραφή του μνημονίου 3 μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Το 2015 εξακολουθεί να παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Δέκα χρόνια μετά, και 6 χρόνια μετά την ψευδεπίγραφη «έξοδο από τα μνημόνια» του 2018, όλα τα αιτήματα του αγωνιζόμενου κόσμου εκείνης της εποχής παραμένουν ακόμα ανεκπλήρωτοι στόχοι. Η υποχρέωση «Να τα πάρουμε όλα πίσω!» είναι ενεργό πλαίσιο αιτημάτων και στόχων της εργατικής και κοινωνικής αντίστασης. Αλλά σε συνθήκες διαφορετικές. Όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε ερείπιο, και έχει μεσολαβήσει η λαίλαπα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Σε αυτά τα χρόνια η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ) ανέλαβε ευθύνες που, συχνά, ξεπερνούσαν το μπόι της. Παλέψαμε ενάντια στο ρεύμα, αλλά καταλαβαίνοντας ότι αυτό δεν ταυτίζεται με το να μένεις έξω από το ρεύμα.
Αυτό το μικρό βιβλίο επιχειρεί να παρουσιάσει τις εμπειρίες μας και τα συμπεράσματα που βγάλαμε από αυτές. Το πρώτο μέρος του αποτελείται από σημερινά μας κείμενα, με την άνεση της χρονικής απόστασης από τα γεγονότα. Το δεύτερο μέρος είναι κείμενα που γράψαμε στο περιοδικό «Κόκκινο», κοντά στα γεγονότα και επιχειρώντας έγκαιρα να καλύψουμε την υποχρέωση απολογισμού της δράσης μας στην περίοδο ΣΥΡΙΖΑ. Το τρίτο μέρος αποτελείται από κείμενα στην εφημερίδα μας, την «Εργατική Αριστερά», και τον ιστότοπο rproject.gr, γραμμένα στην ώρα των εξελίξεων, που δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο το πώς αντιμετωπίσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ και την μετάλλαξή του.
Η έκδοση αυτή είναι τμήμα της προσπάθειάς μας να οργανωθεί μια πλατιά, ενωτική και ουσιαστική συζήτηση για το 2015, μέσα στα πλαίσια της σημερινής ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Γιατί πιστεύουμε ότι μια βασική υποχρέωση που δημιουργούν τα μεγάλα γεγονότα, ακόμα και αν πρόκειται για σημαντικές ήττες, είναι η προσπάθεια για τη στήριξη βασικών πολιτικών συμπερασμάτων που θα επιτρέψουν σε έναν ευρύτερο κόσμο να παλέψει πιο αποτελεσματικά την επόμενη φορά. Που θα είναι, απλώς, αναπόφευκτη.