Βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά τις δηλώσεις Μητσοτάκη για συνταγματοποίηση της αξιολόγησης, άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και νέο αυστηρότερο πειθαρχικό δίκαιο, καθώς και επιτάχυνση των πειθαρχικών διαδικασιών.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αλλαγές στο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων ώστε να προχωρήσει η αξιολόγηση στο δημόσιο, σε ένα μεγάλο βαθμό οφείλεται και στις αντιδράσεις και στους αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος. Εστιάζοντας στην εκπαίδευση πρέπει να επισημάνουμε ότι η επιμονή ενός σοβαρού τμήματος νεοδιόριστων αλλά και μόνιμων εκπαιδευτικών στην απεργία αποχή ενάντια στην ατομική αξιολόγηση, αλλά και οι κινητοποιήσεις ενάντια στις πειθαρχικές διώξεις που είναι σε εξέλιξη, οδήγησαν την κυβέρνηση να ψάξει τρόπους να επιβάλλει την πολιτική της αλλάζοντας το νομοθετικό πλαίσιο. Κάτι ανάλογο είχε κάνει άλλωστε και με το νόμο Χατζηδάκη που ψηφίστηκε για να εξασφαλίσει ότι θα βγαίνουν όλες οι απεργίες παράνομες ή και καταχρηστικές.
Η επιβολή δυνητικής αργίας στη Χρύσα Χοτζόγλου από τον πρώην υπουργό παιδείας Κυριάκο Πιερρακάκη στις 5/3, γιατί αντέδρασε σε αξιολόγηση που διενεργήθηκε στο σχολείο της, ήρθε, παρά την απόρριψη της συγκεκριμένης ποινής από το πειθαρχικό συμβούλιο στις 23/10, ημέρα 24ωρης πανεκπαιδευτικής απεργίας, κατά την οποία πάνω από 1.000 εκπαιδευτικοί και συμπαραστάτες συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο που γίνονταν η συνεδρίαση. Στις 9/5 και μετά από έναν κύκλο κινητοποιήσεων, εκατοντάδες ψηφίσματα αλληλεγγύης, και μαζική συγκέντρωση μπροστά στο εφετείο Πειραιά, η Χρύσα Χοτζόγλου επέστρεψε στο σχολείο της με προσωρινή δικαστική αναστολή της δυνητικής αργίας, ενώ στις 20/5 εκδικάστηκε η αναστολήτης δυνητικής αργίας. Ο δρόμος για τη δικαίωση της Χρύσας μπορεί να είναι μακρύς αλλά όπως έχει φανεί περνάει μέσα από την οργάνωση της αλληλεγγύης και της μαζικής κινητοποίησης.
Οι δράσεις στην εκπαίδευση είναι διαρκείς το τελευταίο διάστημα. Συστηματικές παραστάσεις διαμαρτυρίας στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας, καθώς και στις Περιφερειακές, ενάντια στις διώξεις και τα πειθαρχικά που βρίσκονται σε εξέλιξη. Κινητοποιήσεις ενάντια στα Ωνάσεια σχολεία που εκδιώκουν πολλά παιδιά από το σχολείο της γειτονιάς και επιτρέπουν την είσοδο ιδιωτών σε δημόσιες δομές αλλά και ενάντια στην δημιουργία Πρότυπων σχολείων. Δράσεις ενάντια στις εξετάσεις PISA που παρότι το υπουργείο προσέφυγε και έβγαλε παράνομες τις στάσεις εργασίας της ΟΛΜΕ για εκείνη τη μέρα, αυτές έγιναν με την κάλυψη της ΑΔΕΔΥ και σε πολλά σχολεία με την κάλυψη των τοπικών συλλόγων και ΕΛΜΕ, αυτές ακυρώθηκαν. Αλλά και κινητοποίηση στο υπουργείο εσωτερικών ενάντια στις προθέσεις της κυβέρνησης για νέο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και άρση της μονιμότητας.
Η ΟΛΜΕ κάλεσε γύρο γενικών συνελεύσεων ενάντια στις εξαγγελίες της κυβέρνησης και για τη συνολικότερη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση. Παρότι δε μπόρεσε να βγει απεργιακή κινητοποίηση και λόγω του ότι θα έπεφτε σε περίοδο πανελλαδικών εξετάσεων και ο κλάδος δεν είχε προετοιμαστεί για μια τέτοια μάχη και ψηφίστηκε ένα πρόγραμμα δράσης πίσω από τις ανάγκες, η συζήτηση για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα της κυβέρνησης άνοιξε. Η απεργιακή δράση είναι μονόδρομος μπροστά στις προκλήσεις που δέχεται όχι μόνο ο κλάδος των εκπαιδευτικών αλλά το σύνολο του δημοσίου. Και η ήττα των δημοσίων υπαλλήλων δεν πρόκειται να φέρει καλύτερες μέρες για την κοινωνία παρότι ο κοινωνικός αυτοματισμός που καλλιεργείται και με εργαλείο τις αντίστοιχες δημοσκοπήσεις, επιχειρεί να μας πείσει για το αντίθετο. Η ενότητα στη δράση όλων των κομματιών του κινήματος που αγωνίζονται αλλά και, παρότι κάτι τέτοιο φαίνεται όλο και δυσκολότερο, η κοινή δράση της εκπαιδευτικής Αριστεράς, είναι τμήμα της απάντησης στην κυβερνητική επιθετικότητα.