Απόφαση για συνέχιση του ηρωικού τους αγώνα, που συμπληρώνει σήμερα 115 μέρες, έλαβαν στην τελευταία Γενική τους Συνέλευση οι απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Την επομένη της μεγαλειώδους συγκέντρωσης στο Σύνταγμα (12/2), η «Εργατική Αριστερά» βρέθηκε στην πύλη της Χαλυβουργίας και συζήτησε με τους απεργούς.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι Χαλυβουργοί παραμένουν ανυποχώρητοι στην απαίτηση για επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων (65 άτομα) και επιστροφή στη δουλειά με πενθήμερο-8ωρο.
«Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να στεκόμαστε όρθιοι απέναντι στην τρομοκρατία του ΜΑΝΕΣΗ και στα μέτρα που θέλει να επιβάλει ο ίδιος και η κυβέρνηση που τον υπηρετεί (…). Συνεχίζουμε ενωμένοι, αποφασισμένοι, ατσαλωμένοι από την αλληλεγγύη όλης της εργατικής τάξης», δηλώνουν χαρακτηριστικά στο τελευταίο τους ψήφισμα.
Την επομένη της μεγαλειώδους συγκέντρωσης στο Σύνταγμα (12/2), η «Εργατική Αριστερά» βρέθηκε στην πύλη της Χαλυβουργίας και συζήτησε με τους απεργούς. Η κουβέντα ξεκίνησε με σχόλια για την τεράστια λαϊκή κινητοποίηση της προηγούμενης ημέρας, τη μαχητικότητα του κόσμου, το μέγεθος της καταστολής και τα αντεργατικά μέτρα του μνημονίου.
Επιτροπές
«Χθες είδαμε αυτό που ζούμε εδώ και μήνες στη Χαλυβουργία. Ο κόσμος νίκησε το φόβο. Όπως χθες διαδήλωσαν αποφασισμένοι χιλιάδες άνθρωποι, έτσι και εμείς είμαστε αποφασισμένοι να μην γυρίσουμε στη φωτιά και το ατσάλι για 500 ευρώ», μας λέει ο Μάρκος Καλαρίδης, ένας από τους πιο δραστήριους αγωνιστές και μέλος της επιτροπής αλληλεγγύης, που έχουν φτιάξει οι απεργοί για να μοιράζουν τα χρήματα και τα τρόφιμα που συγκεντρώνουν. «Χάρη στην αλληλεγγύη του κόσμου, κανένα σπίτι απεργού δεν έχει πεινάσει. Συγκεντρώνουμε τα τρόφιμα και τα μοιραζόμαστε. Από το απεργιακό ταμείο δίνουμε 400 ευρώ το μήνα σε κάθε εργαζόμενο. Όσα περίπου θα έπαιρνε ένας νέος συνάδελφος, αν είχαμε δεχτεί τις μειώσεις μισθών της εργοδοσίας. Εκτός από την επιτροπή αλληλεγγύης υπάρχει η επιτροπή γυναικών, που από την πρώτη μέρα είναι δίπλα μας. Πέρα από τα συλλαλητήρια που διοργανώνει, παρεμβαίνει σε τράπεζες και σε τρίτους που χρωστάμε χρήματα, διεκδικώντας την αναστολή των υποχρεώσεών μας. Σημαντικό ρόλο παίζουν η επιτροπή περιφρούρησης και η αντίστοιχη επιτροπή ενημέρωσης. Τα συναισθήματα από τις εκδηλώσεις συμπαράστασης, όπου πηγαίνουμε να μιλήσουμε, δεν περιγράφονται. Μόνο το γεγονός ότι τόσοι και τόσοι εργαζόμενοι ακουμπάνε στο δικό μας αγώνα, μας δίνει απίστευτη δύναμη».
Τρομοκρατία
Το κρίσιμο ζήτημα που προκύπτει, είναι φυσικά η συνέχεια του αγώνα και η νικηφόρα του έκβαση. «Τις επόμενες μέρες σχεδιάζουμε ακόμα ένα μεγάλο συλλαλητήριο στην Κηφισιά, που είναι τα γραφεία της εργοδοσίας. Παράλληλα, συνεχίζουμε την ενημέρωση στους γύρω εργασιακούς χώρους και τα εργατικά κέντρα. Επτά φορές έχουμε πάει στο Βόλο, καλώντας τους εκεί συναδέλφους να κατέβουν και εκείνοι σε απεργία. Οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία, που ασκούν στους εργάτες του Βόλου, δεν έχουν τέλος. Απειλούν ότι θα απολύσουν τις γυναίκες τους που δουλεύουν σε μαγαζιά της πόλης κ.λπ. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η διάλυση των δικαιωμάτων μας είναι για το καλό μας. Είναι εποχή που πρέπει να πέσουν οι μάσκες όλων των συμβιβασμένων. Και στο Βόλο και στα άλλα εργοστάσια, οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να ξεπεράσουν όσα σωματεία είναι υποταγμένα και να βγουν μπροστά, παλεύοντας για το δίκιο τους», συμπληρώνει αγριεμένος.
Εκβιασμοί
Τις τελευταίες μέρες έχουν ενταθεί οι προσπάθειες της διοίκησης να διασπάσει τους εργαζόμενους. Άνθρωποι της εργοδοσίας, που δηλώνουν εξαθλιωμένοι (παρόλο βέβαια που δεν καταδέχονται να πληρωθούν από το ταμείο αλληλεγγύης!), κατηγορούν ότι για τις απολύσεις φταίει το σωματείο και μαζεύουν υπογραφές όσων είναι ενάντια στην απεργία.
Όπως σημειώνει ο Π.Χ., ένας από τους Χαλυβουργούς: «Όλες οι μεγάλες απεργίες έσπασαν είτε από πουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, είτε από απεργοσπαστικούς μηχανισμούς των εργοδοτών, που εκμεταλλεύονται συγχύσεις, γκρίνιες και την κούραση από τις πολλές μέρες. Αυτό το σχέδιο επιχειρούν να εφαρμόσουν και σ’ εμάς. Εκτός από τα εμπόδια της κυβέρνησης, κάποιοι προσπαθούν να σπάσουν την απεργία από μέσα. Λοιδορούν την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, έχουν πρόβλημα, επειδή οι απολυμένοι πληρώνονται και από το ταμείο ανεργίας, λένε ψέματα ότι χρηματοδοτούμαστε από συγκεκριμένο κόμμα και άλλα τέτοια».
Φύγαμε με την υπόσχεση ότι και από τη δική μας εφημερίδα θα μεταφέρουμε την έκκληση που απευθύνουν οι απεργοί σε όλη την εργατική τάξη, για να μπορέσουν να κρατήσουν όσο χρειαστεί. Κάθε εργασιακός χώρος να γίνει μια Χαλυβουργία!