Το ανοιχτό κέντρο πολιτικών προσφύγων Λαυρίου δημιουργήθηκε το 1947. Το κτίριο είναι ιδιοκτησία του υπουργείου Οικονομικών, χρηματοδοτείται από το υπουργείο Εργασίας και τη διαχείριση έχει ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (ΕΕΣ).
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Στο κτίριο φιλοξενούνται περίπου 300 άτομα, ανάμεσά τους 87 παιδιά. Στα κτίρια Α και Β διαμένουν Κούρδοι από τη Συρία, Τουρκία και Ιράν, καθως και 6 Τούρκοι αριστεροί, ενώ στο κτίριο Γ μένουν Αφγανοί πολιτικοί πρόσφυγες.
Ζουν σε ετοιμόρροπες εγκαταστάσεις, χωρίς ζεστό νερό, τρία χρόνια χωρίς θέρμανση, με σοβάδες να πέφτουν. Πριν λίγες μέρες υπήρξε τραυματισμός μιας γυναίκας και από θαύμα δεν χτύπησαν δύο μικρά παιδιά, όταν έπεσε σοβάς στις τουαλέτες. Συνολικά ο κίνδυνος κατάρρευσης του κτιρίου είναι μεγάλος.
Πέρυσι για 2 μήνες υπήρξε διακοπή της σίτισης, χωρίς κανένας από τους αρμόδιους να νοιάζεται πώς επιβίωσαν αυτοί οι άνθρωποι. Η απάντηση βρίσκεται στην αλληλεγγύη του απλού κόσμου.
Τα ιδία προβλήματα προέκυψαν και φέτος. Η οικονομική σύμβαση μεταξύ του υπουργείου και του ΕΕΣ δεν υπογράφηκε, με αποτέλεσμα 33 εργαζόμενοι να είναι απλήρωτοι 6 μήνες τώρα. Απλήρωτοι είναι επίσης οι προμηθευτές, με αποτέλεσμα να μην εφοδιάζεται το κέντρο με τρόφιμα και είδη ατομικής υγιεινής και καθαριότητας.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα έχει να κάνει με τη ροζ κάρτα. Παλαιότερα οι πρόσφυγες μπορούσαν να κάνουν αίτηση στο Λαύριο, τώρα χρειάζεται να κατέβουν στην Πέτρου Ράλλη. Τα οδοιπορικά έξοδα δεν καλύπτονται και υπάρχει κίνδυνος να συλληφθούν από και προς εκεί.
Συνολικά, η στάση της κυβέρνησης απέναντί τους έχει σκληρύνει πολύ, ιδιαίτερα μετά τη συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απαγωγή του Τούρκου αγωνιστή Μπουλούτ Γιαϊλά, κάτι που εξόργισε τους πρόσφυγες.
Γι’ αυτούς τους λόγους οι πρόσφυγες αποφάσισαν να προχωρήσουν σε απεργία πείνας, γνωρίζοντας ότι είναι μια ακραία μορφή πολιτικού αγώνα, πιστεύοντας όμως ότι με αυτό τον τρόπο το υπουργείο και ο ΕΕΣ θα υποχρεωθούν να τους ακούσουν και θα κερδίσουν την ασφάλεια και την αξιοπρέπειά τους.
Μόλις άρχισε η απεργία πείνας (7/6), οι πρόσφυγες ενημερώθηκαν πως, λόγω της δημοσιότητας που προέκυψε, υπογράφτηκε τελικά η σύμβαση. Αποφάσισαν όμως να συνεχίσουν την απεργία, μέχρι την αναγνώρισή τους, γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά μια γυναίκα από τους απεργούς πείνας, «χαίρομαι που τα παιδιά μας θα έχουν φαγητό, αλλά εμείς ήρθαμε εδώ επειδή είμαστε πολιτικοί πρόσφυγες».
Βλέποντας πως το πρόβλημα γινόταν πολύ σοβαρό, εδώ και καιρό –πολύ πριν ξεκινήσει η απεργία πείνας– έγινε προσπάθεια να μπει το ζήτημα στην Τ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Λαυρίου, χωρίς δυστυχώς να υπάρξει θερμή ανταπόκριση. Αντίθετα, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Μπόλαρη, στελέχη του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο» και άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να βοηθήσουν.
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη μαζί με τον διευθυντή του κέντρου, τους πρόσφυγες και την επιτροπή στήριξής τους. Στη συζήτηση οι πρόσφυγες εξήγησαν τα προβλήματά τους. Η δημοσιοποίηση του θέματος από τα δελτία Τύπου της Μαρίας Μπόλαρη (για να τη δεχτούν στο κέντρο, έπρεπε να ζητήσει άδεια από τον υφυπουργό Εργασίας, γεγονός πρωτοφανές για μέλος του κοινοβουλίου) οδήγησε στη σημαντική πρωτοβουλία του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο», που οργάνωσε κομβόι αλληλεγγύης με τρόφιμα και άλλα είδη, το Σάββατο, 8 Ιούνη.
Το ίδιο πρωί έγινε συλλαλητήριο του εργατικού κέντρου και των απολυμένων εργαζόμενων του τοπικού σούπερ μάρκετ Έξτρα. Εκεί βρέθηκαν και οι απεργοί πείνας πρόσφυγες που καταχειροκροτήθηκαν και διαδήλωσαν όλοι μαζί. Όταν έφτασε και το κομβόι αλληλεγγύης, οι στιγμές ήταν πράγματι πολύ συγκινητικές.
Τη Δευτέρα 10/6, μαζί με την επιτροπή στήριξης των προσφύγων κάναμε παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο, όπου βγήκε ομόφωνο ψήφισμα συμπαράστασης στους πρόσφυγες και αποφασίστηκε ότι ο Δήμος θα αναλάβει τη χρηματοδότηση της αναγκαίας ποσότητας ψωμιού για ένα μήνα.
Επίσης, αντιπροσωπεία των απεργών πείνας παρευρέθηκε στην κατάληψη της ΕΡΤ, όπου ζωντανά στο πρόγραμμα της ΕΡΑ εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους, ακούστηκαν τα αιτήματά τους και διαβάστηκε το ψήφισμα συμπαράστασης των προσφύγων προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Με παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες τόσο εντός, όσο και εκτός βουλής, θα συνεχίσουμε τον αγώνα, για να γίνει πράξη άμεσα η χρηματοδότηση του κέντρου, να λυθεί το κτιριακό και να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες του Λαυρίου.