Από τις 30 Ιούνη έως τις 3 Ιούλη θα γίνουν οι εργασίες του 16ου συνέδριου της ΟΛΜΕ. Παρά το ότι ο κλάδος συνεχίζει να είναι σε επιστράτευση, το 16ο συνέδριο οφείλει να είναι ένα συνέδριο αγώνα και ανατροπής, που θα απαντήσει στη μετωπική επίθεση της κυβέρνησης και θα οδηγήσει τον κλάδο στον αγώνα για την ακύρωση των μέτρων των μνημονίων.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα για ένα σχέδιο και ένα πρόγραμμα, που θα εμποδίσει τις απολύσεις και τις υποχρεωτικές μεταθέσεις, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις με το άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβρη.
Μέχρι στιγμής, στις 77 από τις 80 ΕΛΜΕ που έχουν γίνει εκλογές, οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (ΣυνΕΚ) είναι πρώτη δύναμη με 30%, ακολουθούν ΔΑΚΕ 24%, Παρεμβάσεις 16,5%, ΠΑΜΕ 16% και ΠΑΣΚΕ κάτι λιγότερο από 10%.
Για πρώτη φορά η Αριστερά, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, θα έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην ομοσπονδία. Οι ΣυνΕΚ θα έχουν 3 ή 4 έδρες και από 2 οι Παρεμβάσεις και το ΠΑΜΕ, δηλαδή το σύνολο τις Αριστεράς θα έχει 7 ή 8 έδρες από τις 11 του ΔΣ. Η ΔΑΚΕ αναμένεται να έχει 3 έδρες και η ΠΑΣΚΕ μία ή καμία (από τις 5 που είχε κάποτε, όταν ήταν πρώτη δύναμη). Η συνεργασία της Αριστεράς, όμως, έχει δυσκολίες. Όσον αφορά τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, κινούνται με αμυντικό προσανατολισμό και απομονωτική λογική, που καταλήγει στο να κατατάσσει τις ΣυνΕΚ στους βασικούς του αντιπάλους. Οι Παρεμβάσεις, τουλάχιστον σε επίπεδο ΕΛΜΕ, έχουν κινηθεί σε θετική κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλά κοινά σχήματα, και να προωθηθούν κοινές θέσεις, παρά το ότι κεντρικά απορρίπτουν τη συνεργασία.
Οι ΣυνΕΚ θα πάρουν την πρωτοβουλία να απευθύνουν πρόταση στις Παρεμβάσεις και το ΠΑΜΕ, για κοινή πλατφόρμα στο συνέδριο, που θα δίνει τη δυνατότητα να υπάρξουν αποφάσεις και άξονες δράσεις για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, των εργασιακών σχέσεων, της μη αποδοχής απολύσεων-μεταθέσεων.
Η ΟΛΜΕ αποτελεί ίσως την πρώτη από τις μεγάλες ομοσπονδίες του δημοσίου που ανατρέπονται οι συσχετισμοί και η κυριαρχία των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Η Αριστερά στην εκπαίδευση οφείλει να ανταποκριθεί στην πρόκληση και τις δυνατότητες που ανοίγονται. Οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες, να ανοίξει δρόμους που θα δώσουν ουσιαστικό ρόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα, έτσι ώστε να σταματήσει να είναι δεκανίκι τις κυβερνητικής πολιτικής και να γίνει η δύναμη που θα ακυρώσει τα μνημονιακά μέτρα. Το 16ο Συνέδριο της ομοσπονδίας μας μπορεί και πρέπει να είναι ένα συνέδριο αγώνα και ανατροπής.