Το μνημονιακό έγκλημα της κυβέρνησης και το «Δικαστήριο της Ιστορίας»

Και ποιος ηττήθηκε, αφού η κυβέρνηση «νίκησε»; Οι δανειστές μήπως; Πρόκειται για εκδοχή που κανείς δεν εξετάζει στα σοβαρά –μπορεί να είναι μέρος μόνο πολιτικής διακωμώδησης. Οι δανειστές πήραν το 100% όσων απαίτησαν, ενώ οι κυβερνητικές «κόκκινες γραμμές» συνετρίβησαν στο σύνολό τους. 
Δεν είναι δύσκολο να βρούμε ενάντια σε ποιον κατήγαγε νίκη –και μάλιστα σαρωτική– η κυβέρνηση: στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των ανέργων και των συνταξιούχων, της νεολαίας. Είτε φυγομάχησε, είτε συντρίφτηκαν ακόμη και οι ξέπνοες προσπάθειες να θέσει κάποιες «κόκκινες γραμμές» απέναντι στους δανειστές, το αποτέλεσμα είναι ότι συνυπέγραψε και άρα συντάχθηκε μαζί τους ενάντια στον «εχθρό λαό».
Ταξική σκληρότητα 
και νεοαποικιοκρατική επιβολή
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το θετικό σήμα του Eurogroup όσον αφορά την αξιολόγηση. Όμως το τίμημα για τα 5,6 δισ. ευρώ της εκταμίευσης που θα ακολουθήσει την αξιολόγηση είναι και πολύ βαρύ, και πολύ ντροπιαστικό –αν και, ύστερα από το μνημονιακό... μπότοξ, δεν υπάρχουν πλέον κυβερνητικές παρειές που να κοκκινίζουν από ντροπή. 
• Το μνημονιακό «πακέτο» περικοπών και φοροεπιδρομής γέμισε και με την τελευταία απαίτηση των δανειστών, ώστε τελικά να φτάσει όχι τα 5,2 ή τα 5,4 δισ. ευρώ, αλλά τα 5,8 δισ. ευρώ. Μέσα σ’ αυτήν τη θάλασσα πνίγηκαν οι «ντροπές» του Τσακαλώτου για το αφορολόγητο, θεσμοθετήθηκε η πιο προκλητική φορολόγηση «σε ό,τι περπατάει, κολυμπάει και πετάει», τσακίστηκαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα είτε άμεσα είτε με μια μικρή περίοδο χάριτος. Κι όμως, υπάρχουν κυβερνητικοί γκεμπελίσκοι που ισχυρίζονται ότι θα «εξοικονομηθούν» την τριετία μέχρι και το 2018 τουλάχιστον 1,8 δισ. ευρώ κατ’ έτος χωρίς να κοπούν συντάξεις –μάλλον από την κοσμική ενέργεια.
• Στο επιπλέον φορολογικό «πακέτο» των έμμεσων φόρων, το βασικό «μενού» θα είναι η μαζική μετάταξη προϊόντων και υπηρεσιών ευρείας λαϊκής κατανάλωσης (μεταξύ των οποίων ρεύμα, νερό και βασικά τρόφιμα) στον αυξημένο και θηριώδη συντελεστή ΦΠΑ 24%. 
• Στη συμφωνημένη και επικείμενη ρύθμιση για τα «κόκκινα» δάνεια, η ανακοίνωση του Eurogroup λέει ξεκάθαρα δύο πράγματα που υποτίθεται ότι ήταν κυβερνητικές «κόκκινες γραμμές». Πρώτον, ότι θα πωλούνται στα distress funds ακόμη και ενήμερα δάνεια, δηλαδή «πράσινα», δεύτερον, ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι προσωρινή («με προσωρινή εξαίρεση τα μικρά δάνεια τα οποία έχουν ενέχυρο πρώτη κατοικία»). 
• Το «υπερταμείο» ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας συγκροτείται άμεσα και καθίσταται λειτουργικό από το Σεπτέμβριο, ο έλεγχός του περνάει στους δανειστές (άλλη μία «ανεξάρτητη» από ελληνικό έλεγχο «αρχή», που θα διαχειρίζεται όλα τα εθνικά assets). Η ανακοίνωση του Eurogroup λέει: «(...) συμπεριλαμβανομένης μιας αρχικής μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων, ως μέρος των προαπαιτούμενων για την πρώτη αξιολόγηση»: σε αυτό το ταμείο θα περάσει σταδιακά όλη η εθνική περιουσία κάθε μορφής και κατηγορίας, περιλαμβανομένων των μελλοντικών εσόδων από υδρογονάνθρακες, ακόμη και καλλιτεχνικών μνημείων... 
Αν όλα αυτά είναι ήδη τρομακτικής ταξικής σκληρότητας, υπάρχουν και χειρότερα: 
• Ο μηχανισμός «αυτόματης διόρθωσης»: Ιδού τι λέει η ανακοίνωση του Eurogroup: Ο αυτόματος κόφτης θα περιλαμβάνει ρητά και «προκαθορισμένα μέτρα» –πώς λοιπόν αποκρούστηκε το πρόσθετο «πακέτο»; Πρόκειται για έμμεση «συνταγματοποίηση» και «αυτοματοποίηση» ταυτόχρονα των μνημονιακών πολιτικών! (βλέπε και σελ. 3)
• Η ρύθμιση για το χρέος: Όπως γράψαμε ήδη στο προηγούμενο φύλλο της «ΕΑ», η περιβόητη «ελάφρυνση» του χρέους σημαίνει μνημόνιο διαρκείας. Ύστερα από τη συνεδρίαση του Eurogroup, ο Ντάισελμπλουμ το είπε χωρίς περιστροφές: τα ελληνικά πρωτογενή πλεονάσματα θα επιτηρούνται για τις επόμενες δεκαετίες!!! 
Έμελλε, έναντι τριάκοντα αργυρίων (το πιο φτηνό πακέτο χρηματοδότησης: μόλις 5,5 δισ. ευρώ), μια κυβέρνηση που διασύρει την «υπογραφή» της Αριστεράς να ψηφίσει το πιο βαρύ μνημονιακό «πακέτο», που ολοκληρώνει το πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης και διαιωνίζει τις πολιτικές λιτότητας για δεκαετίες! 
Η κυβέρνηση ως αυταξία 
Όλα συμβαίνουν μέσα στον φυσικό χρόνο, αλλά ο πολιτικός χρόνος δεν ταυτίζεται με τον φυσικό. Η μνημονιακή-συστημική κακοήθης εξαλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνεται. Τα στελέχη του –και όσο πιο ψηλά φτάνουμε, τόσο χειρότερα– εθίζονται στις μνημονιακές πολιτικές, άλλα καταλαμβάνονται από μεγαλομανή εξουσιολαγνεία, ενώ το PASOKification υπερκεράζει ενοχές και διαλύει ηθικές αναστολές. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε κόμμα του σοσιαλφιλελεύθερου Κέντρου –κάποιοι που λέγαμε πολύ πρώιμα πως η στροφή στο Κέντρο οδηγεί στην κεντρώα μετάλλαξη επαληθευόμαστε πικρά. 
Η κακοήθης εξαλλαγή έχει καθολικό χαρακτήρα: ναι σε όλα στα μνημονιακά μέτρα, καταστολή, ρατσισμός και στρατόπεδα για τους πρόσφυγες, ατλαντισμός (καλωσόρισμα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, και όχι μόνο). Όμως η δυναμική της είναι τέτοια, ώστε οδηγούν και σε αυταρχικούς και μνημονιακού χαρακτήρα «αυτοσχεδιασμούς», όπως οι αποφάσεις του Νίκου Φίλη για την κατάργηση των ολοήμερων σχολείων κ.λπ. 
Αυτή είναι η αναπόφευκτη και ντροπιαστική κατάληξη του κυβερνητισμού σε καιρό δομικής κρίσης και μνημονίων: όταν η παραμονή στην κυβέρνηση γίνεται αυταξία, φτάνει στο τέλος να υπηρετείται με μνημόνια. Ωστόσο, η ετυμηγορία του «Δικαστηρίου της Ιστορίας» θα είναι πολύ σκληρή: βουλιάζοντας στον μνημονιακό βούρκο, ακόμη κι αν πάρει παράταση ζωής, η κυβέρνηση θα σαπίσει και θα αποσυντεθεί... διευρυνόμενη. Και θα πέσει, όχι άμεσα αλλά όχι και πολύ μακριά από τώρα, μέσα στο γενικευμένο μίσος και τη χλεύη.