Υπερασπίζουμε το άσυλο
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η έννοια των «πρωτοφανών γεγονότων» έχει πάψει να έχει κάποια αξία στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Ο αυταρχισμός, η έλλειψη δημοκρατίας και η καταστολή τείνουν να γίνουν κανονικότητα σε μια μη κανονική καθημερινότητα. Τα όσα συνέβησαν στη Νομική την προηγούμενη βδομάδα το αποδεικνύουν περίτρανα. Η διοίκηση της σχολής, η κυβέρνηση και η αστυνομία λειτούργησαν για μία φορά ακόμη ως ενιαίο σώμα απέναντι στο άσυλο και ό,τι αυτό πρεσβεύει.
Από τις 30/11 η διοίκηση της Νομικής Σχολής είχε ενημερώσει με επίσημη ανακοίνωσή της ότι δεν θα διατίθενται αίθουσες της σχολής για οποιαδήποτε εκδήλωση μέχρι τη λήξη του χειμερινού εξαμήνου. Πρόκειται για μια απόφαση που σκοπό είχε να περιορίσει τον πολιτικό διάλογο εντός των αμφιθεάτρων και να ανακόψει τη δράση συλλογικοτήτων και φορέων που δραστηριοποιούνται εντός και εκτός σχολής σε αριστερή-ανατρεπτική κατεύθυνση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Νομική εκείνες τις μέρες ήταν προγραμματισμένες εκδηλώσεις-συζητήσεις για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, για την έμφυλη καταπίεση και την ισλαμοφοβία, αλλά και προβολές ταινιών, εκθέσεις φωτογραφίας και μεταναστευτικές κουζίνες, όπως και η Ημερίδα της ΛΑΕ για το προσφυγικό.
Η αφορμή ήταν ότι μία από τις εκδηλώσεις, που θα πραγματοποιούνταν εντός της σχολής, αφορούσε τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων και θα παρενέβαινε σε αυτήν τηλεφωνικά ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Μάλλον για την κοσμητεία της Νομικής το δικαίωμα του λόγου σε πολιτικούς κρατούμενους κρίνεται ως ποινικά κολάσιμο και γι’ αυτό πρέπει να τους αφαιρείται με κάθε τρόπο. Δρώντας, λοιπόν, με ασφαλίτικους όρους, η ίδια η διοίκηση της σχολής απέστειλε μυστικό έγγραφο στη διοίκηση των φυλακών Κορυδαλλού, καθώς και στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ενημερώνοντας για την επικείμενη εκδήλωση. Η είδηση για την αποστολή αυτού του εγγράφου έγινε γνωστή και πήρε αμέσως δημοσιότητα από διάφορα κινηματικά ΜΜΕ. Η κατάσταση μύριζε ήδη μπαρούτι, καθώς μιλάμε για καταπάτηση στοιχειωδών αστικών αξιών και για συνεννοήσεις μεταξύ Κοσμητείας και αστυνομίας, που θύμιζαν άλλες σκοτεινές εποχές.
Αντίδραση των φοιτητών
Τα ξημερώματα της ημέρας που είχε προγραμματισθεί η συγκεκριμένη εκδήλωση, εκδόθηκε ανακοίνωση ότι η σχολή θα έμενε κλειστή λόγω «τεχνικών προβλημάτων». Στην πραγματικότητα επρόκειτο για το τρίτο lock out μέσα σε δύο μήνες φετινής ακαδημαϊκής λειτουργίας του κτιρίου μετά την έλευση Ομπάμα και την 6η Δεκέμβρη.
Πλήθος φοιτητών μαζεύτηκε έξω από τη σχολή και, αντικρίζοντας την αλυσίδα και το λουκέτο στην κεντρική είσοδο, αποφάσισε να υπερασπιστεί την ελευθερία του χώρου στον οποίο σπουδάζει, ζει και αγωνίζεται σπάζοντας την αλυσίδα και το lockout ταυτόχρονα. Αμέσως διμοιρίες των ΜΑΤ, που επόπτευαν από το πρωί τη γραμματεία της σχολής στην οδό Ακαδημίας, έλαβαν εντολή να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο και να περικυκλώσουν τη σχολή περιμετρικά του κτιρίου, αποκλείοντας τους/ις φοιτητές/τριες στο εσωτερικό και μη επιτρέποντας την είσοδο σε φοιτητές και αλληλέγγυους, που μαζεύονταν απ’ έξω.
Είναι σαφές ότι ο Φοιτητικός Σύλλογος υπεράσπισε το χώρο του, φώναξε συνθήματα για το άσυλο, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν ανήκει στις κοσμητείες, τις κυβερνήσεις και την αστυνομία.
Τα τελευταία χρόνια, επιχειρείται μια διπλή επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Εκτός από την κοινοβουλευτική και νομοθετική πρωτοβουλία που έχει ως σκοπό να αλλοιώσει την κινηματική και αγωνιστική φύση τους πανεπιστημίου όπως σφυρηλατήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, υιοθετείται και η λογική της αστυνομικής αυθαιρεσίας και εισβολής στο άσυλο που στόχο έχει εκτός από το νόμο να επιβάλει και την τάξη. Μια τάξη που αντιλαμβάνεται τις σχολές ως αποστειρωμένα τεχνοκρατικά ιδρύματα που θα παράγουν τους εξειδικευμένους, πειθήνιους και φθηνούς μελλοντικούς εργαζόμενους, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της αγοράς.
Η συχνή παρουσία της αστυνομίας γύρω από σχολές του κέντρου (Νομική, ΑΣΟΕΕ, Παιδαγωγικό, Αρχιτεκτονική) αντικατοπτρίζει το φόβο των κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, απ’ ό,τι φάνηκε, δεν εξαιρείται από τον κανόνα και φέρει ξεκάθαρα πολιτική ευθύνη για τα όσα συνέβησαν στη Νομική.
Όσο θα υπάρχουν πολιτικές που φτωχοποιούν και εξαθλιώνουν την κοινωνία, τόσο η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου αποκτά ακόμη πιο βαρύνουσα σημασία. Οι σχολές ανήκουν στους φοιτητές και στους εργαζόμενους που, μέσα από τα συλλογικά τους όργανα, συναποφασίζουν και συνυλοποιούν μακριά από θεσμικές συνεννοήσεις, μονάδες καταστολής και τηρήσεις πρωτοκόλλων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεχάσει ότι πριν δύο χρόνια υπερασπιζόταν τους φοιτητές και τους αγώνες τους και πλέον φοράει ο ίδιος τα κράνη στα ΜΑΤ, συντασσόμενος ξεκάθαρα με τις αντιδημοκρατικές πρακτικές των πανεπιστημιακών διοικήσεων. Η απάντηση όμως είναι μπροστά μας και βρίσκεται στις μαζικές γενικές συνελεύσεις, στις επιτροπές αγώνα και στις δυναμικές κινητοποιήσεις. Μόνο έτσι το άσυλο θα ξαναβρεί τη δύναμή του απέναντι στους επίδοξους καταπατητές του.