Ο αντιρατσισμός ενώνει την Αριστερά στις σχολές

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια το σύστημα παίζει πολύ δυνατά το χαρτί της απαξίωσης της πολιτικής συζήτησης στις σχολές, της υποβάθμισης της συνδικαλιστικής δράσης και της αποθέωσης του ατομικού δρόμου. Η συγκέντρωση δύναμης και η συσπείρωση αριστερών φοιτητικών συλλογικοτήτων αποτελεί βασικό εργαλείο αντιμετώπισης της κατάστασης. Το ζήτημα είναι να βρεθούν τα επίδικα και οι κόμβοι πάνω στους οποίους μπορεί να συναντηθεί με αποτελεσματικούς όρους η φοιτητική Αριστερά.
Τα κεντρικά επίδικα κόντρα στο φοιτητοκεντρισμό
Είναι δεδομένο, ότι η ανάκαμψη του φοιτητικού κινήματος και η υπεράσπιση των αγωνιστικών κεκτημένων της μεταπολίτευσης ανέκαθεν συνδεόταν με τη γενικότερη κοινωνική κίνηση και δεν αποτελούσε απλώς μεμονωμένα ξεσπάσματα σε σχολές. Από τη μάχη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και το Δεκέμβρη του ’08 μέχρι τους αγώνες ενάντια στα μνημόνια και το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, το φοιτητικό κίνημα συγκρότησε τις δυνάμεις του γύρω από κεντρικά πολιτικά επίδικα και όχι γύρω από φοιτητοκεντρικά αιτήματα όπως υποστηρίζουν αρκετές δυνάμεις της αριστεράς στα πανεπιστήμια. 
Σήμερα, σε μια περίοδο υποχώρησης της πολιτικοποίησης είναι ιδιαίτερα σημαντικό να την επαναφέρουμε στα αμφιθέατρα ανοίγοντας κουβέντες που θα γεννούν ερωτήματα και θα αναζητούν απαντήσεις. Όποιος πιστεύει ότι το προσφυγικό ζήτημα δεν είναι ικανό να κινητοποιήσει τη νεολαία και να την τραβήξει στο πλευρό των πλέον καταπιεσμένων στο τώρα, μάλλον δεν είδε τη μαζικότητα και τον παλμό της αντιρατσιστικής καμπάνιας της 18ης Μάρτη. Χιλιάδες νεολαίοι, στην πλειοψηφία τους φοιτητές ένωσαν τις φωνές τους με τους πρόσφυγες και ένα πολύχρωμο κύμα γέμισε τους δρόμους της Αθήνας. Ζωντάνια, χαμόγελα και ταξικό στίγμα. Όλα ήταν αρκετά για να βγουν αρκετά συμπεράσματα. Ανάλογη δυναμική είχαν όλες οι αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες το τελευταίο διάστημα είτε επρόκειτο για μια τοπική παρέμβαση, είτε για πιο κεντρικές πρωτοβουλίες.
Κοινές αντιρατσιστικές 
δράσεις στις σχολές
Είναι αναγκαίο να ανοιχθεί με ευρείς όρους το προσφυγικό ζήτημα και στις σχολές με τη δημιουργία πρωτοβουλιών, τον προγραμματισμό εκδηλώσεων και την οργάνωση κινητοποιήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι, κατά τη συγκρότηση της θεματικής των νέων της ΛΑΕ, τονίστηκε από αρκετούς ομιλητές η σημασία της σοβαρής εμπλοκής των φοιτητών στο αντιρατσιστικό κίνημα, η προσπάθεια σύνδεσής τους με τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα και η προώθηση του αιτήματος κοινών αγώνων ντόπιων και προσφύγων. Αυτές οι προτάσεις όμως δεν έμειναν λόγια στον αέρα, αλλά είχαν πρακτική απόληξη σε μια σειρά από σχολές, όπου πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις με αφορμή την αντιρατσιστική καμπάνια ενόψει της 18ης Μάρτη. Οι εκδηλώσεις αυτές αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η σύνδεση με την κοινωνία αναβαθμίζει τα καθήκοντά μας στις σχολές και βοηθά στο να ξεφύγει η Αριστερά από τη στασιμότητα και τον φοιτητοκεντρισμό.
Στη σχολή των Μηχανολόγων Μηχανικών στην Πάτρα, με πρωτοβουλία του σχήματος της Αριστερής Ενότητας, απευθύνθηκε κάλεσμα στο σχήμα Αντίλογος ΕΑΑΚ για την πραγματοποίηση κοινής αντιρατσιστικής εκδήλωσης. Η εκδήλωση με τίτλο «Σταματήστε το έγκλημα. Ανοιχτά: Σχολεία-Σύνορα-Κέντρα φιλοξενίας» βοήθησε στο να βρουν κοινό βηματισμό τα δύο σχήματα στις μάχες που έρχονται, ενώ παράλληλα άνοιξε με σοβαρούς όρους το προσφυγικό ζήτημα στη σχολή. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν: «Κοινή πεποίθηση όλων ήταν πως είναι αναγκαία η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και ότι το πρόβλημά μας είναι τα μνημόνια και όχι τα θύματα των πολέμων και της ακραίας φτωχοποίησης, που προκάλεσε η Δύση. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση πρέπει να υπάρξει μια απάντηση. Μια απάντηση η οποία θα βρίσκεται στο δρόμο και στα κινήματα αλληλεγγύης, με σκοπό την κατάργηση αυτών των πολιτικών. Κοινός τόπος όλων ήταν η κοινή αντιρατσιστική και όχι μόνο δράση στο σύλλογο των Μηχανολόγων Μηχανικών το επόμενο διάστημα». Παράλληλα με την εκδήλωσή τους υπήρχε και σχετική έκθεση φωτογραφίας και σχεδίου.
Αντίστοιχη πρωτοβουλία πάρθηκε και από την Αριστερή Ενότητα Νομικής, η οποία απευθύνθηκε στη ΡΑΠαν ΣΑΦΝ (ΕΑΑΚ) και στο Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας για τη συνδιοργάνωση. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε και εστίασε σε όλες τις πτυχές του προσφυγικού ζητήματος. Ομιλήτριες ήταν η Χριστίνα Σβανά και η Μάνια Μπαρσέφσκι. Η πρώτη ανέλυσε περισσότερο τις νομικές διαστάσεις του προσφυγικού υπό τη δικηγορική της ιδιότητα, ενώ η δεύτερη ως πολιτικό στέλεχος επέμεινε περισσότερο στο πολιτικό κομμάτι και στα αναγκαία συμπεράσματα. Η συζήτηση εμπλουτίστηκε αρκετά με τις τοποθετήσεις που ακολούθησαν από το κοινό, ενώ έκλεισε με την κοινή πεποίθηση όλων ότι στη διαδήλωση της 18ης Μάρτη πρέπει να βουλιάξουν οι δρόμοι.

Λύση η μαζική-μετωπική 
παρέμβαση
Είναι δεδομένο ότι το φοιτητικό κίνημα μπορεί να ξαναζωντανέψει αν απαντάει στις ανάγκες της πραγματικότητας και όχι αν εγκλωβίζεται στα πραγματικά του αδιέξοδα. Ο αντιρατσισμός και η πρωτόλεια μάχη ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο και τις διακρίσεις αποτελούν αναντικατάστατο εργαλείο στην προσπάθεια η Αριστερά να ξαναβρεί έναν κόσμο που βασανίζεται βλέποντας τη δυστυχία της προσφυγιάς, αλλά θεωρεί ότι έχει ηττηθεί και δεν μπορεί να κάνει κάτι. Αυτό τον κόσμο πρέπει η Αριστερά να τον προσεγγίσει με τον αντιρατσισμό και να τον πείσει με τον αντικαπιταλισμό. Έτσι μπορούν να στηθούν μέτωπα και αντιστάσεις.