Στο δρόμο του αγώνα οι εκπαιδευτικοί

Τροπολογία, που οδηγεί σε μαρασμό τη δημόσια παιδεία, ψήφισε η κυβέρνηση στη βουλή. Η τροπολογία αφορά τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και τα Σχολεία Ειδικής Αγωγής. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, δεν θα γίνουν προσλήψεις στην εκπαίδευση τα επόμενα δύο χρόνια. «…οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα (σ.σ. 2017-2018 και 2018-2019) τον διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση…».
Τα παραμύθια, με τα οποία τάιζε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαθητές, γονιούς και εκπαιδευτικούς, τελείωσαν. Οι 20.000 μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, που έταζε η ηγεσία του υπουργείου παιδείας, έσκασαν ως φούσκα μπροστά στην απαίτηση των δανειστών και των «θεσμών» για ακόμη μεγαλύτερο μαχαίρι στις κοινωνικές δαπάνες. Είναι άλλη μια μνημονιακή επίθεση στα φτωχά λαϊκά στρώματα, που στέλνουν τα παιδιά τους στο δημόσιο σχολείο απαιτώντας, δικαίως, να αποκτήσουν γνώσεις και μόρφωση υψηλού επιπέδου.
Ελλείψεις
Τα κενά σε μαθήματα θα ενταθούν, καθώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι δεν γίνονται προσλήψεις, αλλά ταυτόχρονα, και σε συνδυασμό με τους μνημονιακούς νόμους για το ασφαλιστικό, εκατοντάδες εκπαιδευτικοί θα προσπαθήσουν να πάρουν τις συντάξεις τους άμεσα, όπως συμβαίνει στα 7 τελευταία μνημονιακά χρόνια. Το αποτέλεσμα θα είναι να κινδυνεύουν να μείνουν ολόκληρα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς. 
Η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας, που γνωρίζουν αυτούς τους κινδύνους, θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν όλο το μνημονιακό νομοθετικό οπλοστάσιο. Από τη μείωση των ωρών μαθημάτων και τη συγχώνευση τμημάτων στα γενικά σχολεία, η κυβέρνηση δημιουργεί τεχνητά «πλεονάζον» προσωπικό. Το τραγελαφικό είναι ότι με αυτό τον τρόπο θα μεταφέρει εκπαιδευτικούς Γενικής Αγωγής στα σχολεία Ειδικής Αγωγής. Θα μεταφέρει δηλαδή εκπαιδευτικούς χωρίς ειδίκευση σε ένα πολύ ευαίσθητο τομέα, με μαθητές που χρήζουν ειδικής και ευαίσθητης μεταχείρισης. 
Γι’ αυτό το λόγο στην τροπολογία αναφέρεται ρητά: «…Μόνο αν υπάρχουν εκπαιδευτικές ανάγκες που δεν καλύπτονται με μετάθεση, διορισμό, απόσπαση ή συμπλήρωση ωραρίου, προσλαμβάνονται αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί ΕΑΕ…».
Ταυτόχρονα η τροπολογία, εκτός του ότι τινάζει στον αέρα τη δημόσια παιδεία, οδηγεί στην ανεργία χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και συνθλίβει τα δικαιώματα των εργαζόμενων εκπαιδευτικών. Συνεχίζει δηλαδή τη λογική που φέτος οδήγησε σε νευρική κρίση εκπαιδευτικούς που έπρεπε, για παράδειγμα, την πρώτη ώρα να διδάξουν στον Ασπρόπυργο, τις επόμενες δύο ώρες στα Άνω Λιόσια κλπ. Νευρική κρίση γιατί έπρεπε να καλύπτουν τα έξοδα μετακίνησης μόνοι τους, με τη βενζίνη να αυξάνεται το ίδιο διάστημα και τους μισθούς τους να μειώνονται περαιτέρω από τις περικοπές που επιβάλλουν τα μνημόνια.
Ένα άλλο ιδιαίτερο σημείο της τροπολογίας είναι η δυνατότητα που δίνει στον υπουργό παιδείας, εφόσον έχει προηγηθεί σχετική εισήγηση της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής και με επίκληση των «ιδιαίτερων συνθηκών» στην Ειδική Αγωγή, να αποφασίζει αυτός ποιες και πόσες ανάγκες υπάρχουν, να θέτει ο ίδιος τα κριτήρια με τα οποία θα γίνουν οι προσλήψεις, αλλά και να αποφασίζει τις ίδιες τις προσλήψεις. Πρόκειται για μια δυνατότητα που παραπέμπει σαφώς στην εισαγωγή «προσοντολογίου» στις προσλήψεις εκπαιδευτικών κι όπως άλλωστε ανακοινώθηκε από τους εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας στην κινητοποίηση της 28/3, η σχετική Υπουργική Απόφαση, κατ’ εφαρμογή της τροπολογίας, είναι ήδη έτοιμη! 
Η κυβέρνηση μετά την αποτυχημένη περσινή απόπειρα του Ν.Φίλη να αλλάξει το σύστημα προσλήψεων για όλους τους αναπληρωτές, προσπαθεί τώρα να εφαρμόσει το δόγμα Διαμαντοπούλου και του νόμου 3848, δηλαδή το δόγμα της συντριβής της προϋπηρεσίας και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων και της ανάδειξης του προσοντολογίου ως βασικού μοντέλου κάθε είδους προσλήψεων.  
Στον νεοφιλελευθερισμό των μνημονίων η ποιότητα της γνώσης και η στελέχωση των σχολείων με μόνιμο προσωπικό αποδεικνύεται ότι έχουν μηδαμινή σημασία. Αυτό που νοιάζει άλλωστε τον ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων) και τον ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συγκρότησης και Ανάπτυξης) είναι να συρρικνωθούν οι δαπάνες για τη δημόσια παιδεία και να μειωθούν οι δομές και το προσωπικό. Αυτούς εξυπηρετούν ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του με την τροπολογία που ψήφισαν στη βουλή.
Κινητοποιήσεις
Αυτή η πορεία διάλυσης της δημόσιας παιδείας πρέπει να σταματήσει. Μαθητές, γονείς, μόνιμοι, αναπληρωτές και άνεργοι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να σταματήσουν από κοινού τον κατήφορο. Και αυτό μπορεί να γίνει τόσο με τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών όσο και με πρωτοβουλίες σε κάθε χώρο και σε κάθε γειτονιά.
Οι εκπαιδευτικοί ήδη πραγματοποίησαν δύο δυναμικές κινητοποιήσεις την Τρίτη 28 και την Τετάρτη 29 Μάρτη προς το υπουργείο Παιδείας στο Μαρούσι και στη βουλή αντίστοιχα. Δεν πρέπει να μείνουν μόνοι. Ο αγώνας τους χρειάζεται να στηριχθεί για να ξεπεραστούν οποιαδήποτε προσχώματα μπορούν να θέσουν στην πορεία οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού και οι άλλες μνημονιακές δυνάμεις που πλειοψηφούν αυτή τη στιγμή στην ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης).
Η στήριξη της ΑΔΕΔΥ στην κινητοποίηση που γίνεται την Τετάρτη 5 Απρίλη είναι σημαντική, αλλά δεν φτάνει. Είναι μισό βήμα και πίσω από την πρόταση των δυνάμεων του ΜΕΤΑ για κήρυξη συνολικής στάσης εργασίας στο δημόσιο. Οι παρατάξεις που στηρίζουν εκπαιδευτικοί από τη ΛΑΕ και το ΜΕΤΑ χρειάζονται να οργανώσουν δράσεις ενημέρωσης των γονιών και των μαθητών και να ζητήσουν τη στήριξή τους, ενώ αντίστοιχα χρειάζεται να κινηθούν και στις τοπικές κοινωνίες.
Μπορεί η ηγεσία της ΟΛΜΕ να ακολουθεί το δρόμο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και να ξέχασε και αυτή τις μάχες που δόθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και τις αντιμνημονιακές δεσμεύσεις της. Ο κόσμος όμως, που συμμετείχε σε αυτές τις μάχες, είναι εδώ και ένα μήνυμα ενότητας και γενικευμένης αντίδρασης με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων μπορεί βήμα το βήμα να τον ξαναβγάλει στο δρόμο.
Γι’ αυτό το λόγο και οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να συνδέσουν άμεσα τον αγώνα τους με τις υπόλοιπες μάχες (ταμεία, νοσοκομεία, καθαρίστριες) και να απαιτήσουν από την ΟΛΜΕ και την ΑΔΕΔΥ την κήρυξη 24ωρης απεργίας στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων ενάντια στη λιτότητα και τη μνημονιακή βαρβαρότητα.