«Ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί»

 Σε τι κατάσταση βρίσκονται τα νοσοκομεία λίγο πριν συμπληρωθεί ο πρώτος χρόνος πανδημίας στην χώρα;
Ένα χρόνο μετά την έναρξη της σοβαρής υγειονομικής κρίσης, το ΕΣΥ νοσεί επίσης σοβαρά. Ήδη, πρίν ξεκινήσει η πανδημία, είχαμε σοβαρά προβλήματα λειτουργίας λόγω της μεγάλης υποστελέχωσης: υπερσυσσώρευση οφειλόμενων ρεπό, οφειλόμενες άδειες, κούραση, θυμός, burn out σε μεγάλες ομάδες του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Σήμερα, αυτή η πολύ κακή εικόνα έχει δυστυχώς μεγεθυνθεί. Το προσωπικό είναι εξοντωμένο, πολύ κουρασμένο, χωρίς καμία ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης. Έχουμε όλοι μας πολύ κακή ψυχολογία. Ιδιαίτερα στα νοσοκομεία και τα ΚΥ της Β. Ελλάδας, εκεί που πραγματικά οι συνάδελφοι έζησαν και ακόμη ζουν ημέρες Λομβαρδίας, η κατάσταση είναι δραματική. 
Το μόνο που κρατάει όρθιους τους εργαζόμενους στο ΕΣΥ είναι η επίγνωση της πολύ σοβαρής, πολύ σημαντικής δουλειάς που κάνουμε για την υγεία και τη ζωή όλων των πολιτών. Το σύνθημα “Μόνο ο Λαός σώζει τον Λαό” γίνεται καθημερινά πράξη σε κάθε νοσοκομείο, σε κάθε γωνιά της χώρας.

 Τώρα με τους εμβολιασμούς έχει αλλάξει κάτι ή απλά επιβαρύνεται κι άλλο το ήδη εξουθενωμένο, ελλιπές υγειονομικό προσωπικό;
Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας για τη λειτουργία “1018 εμβολιαστικών κέντρων” αποδείχτηκαν φθηνή επικοινωνιακή πολιτική. Η μεταφορά του μεγάλου όγκου των εμβολιασμών εντός των νοσοκομείων κυριολεκτικά μέσα σε μία νύχτα, αποτελεί άλλο ένα χτύπημα στη λειτουργία του ΕΣΥ, αφού υποβαθμίζεται η λειτουργία του δευτεροβάθμιου και τριτοβάθμιου νοσοκομείου, εντατικοποιείται ακόμη περισσότερο η εργασία του Γιατρού και του Νοσηλευτή, σε βαθμό επικίνδυνο τόσο για τη λειτουργία του νοσοκομείου όσο και για την ασφάλεια των εμβολιαζόμενων. 
Κανείς από τους “άριστους” της κυβέρνησης δεν απαντά στο πιο απλό ερώτημα, που θέτουν τόσο τα ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία όσο και η ΟΕΝΓΕ: με ποιο τρόπο εξασφαλίζεται η πρόληψη της διασποράς της νόσου, όταν υποχρεώνεις τον υγιή κατά βάση πληθυσμό να συνωστίζεται σε χώρους όπου εργάζονται υγειονομικοί που έρχονται καθημερινά σε επαφή με νοσούντες από Covid19; Ήδη, είχαμε περιστατικό στο Γ.Κ Νίκαιας, όπου ο συνάδελφος γιατρός βρέθηκε θετικός μετά από πενθήμερη εργασία στο εμβολιαστικό κέντρο του νοσοκομείου. 
Για άλλη μία φορά, η κυβέρνηση επιλέγει να πληρώσει το μάρμαρο ο εργαζόμενος λαός, σε βάρος της υγείας και της ζωής τόσο των Υγειονομικών, όσο και των πολιτών.

 Η κυβέρνηση έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει την πανδημία. Γιατί τα στελέχη της και στο Υπουργείο Υγείας δηλώνουν ικανοποιημένα;
Γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να παραιτηθούν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, αποδεχόμενοι τις εγκληματικές ευθύνες τους για τους χιλιάδες νεκρούς και βαριά νοσούντες που μετράμε ήδη στη χώρα. Οι περισσότεροι από 5000 νεκροί από την  Covid19 θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, αν εφαρμοζόταν μία άλλη πολιτική δημόσιας υγείας. Οι άγνωστο πόσοι χρόνιοι πάσχοντες που έχουν χειροτερέψει σοβαρά λόγω της μετατροπής του ΕΣΥ σε σύστημα υγείας μίας νόσου, με αποτέλεσμα να στερούνται της συστηματικής ιατρικής παρακολούθησης, σηκώνουν το δάχτυλο και  δείχνουν τους κυρίους Κικίλια, Κοντοζαμάνη και Μητσοτάκη, που επιμένουν να πριμοδοτούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα στον χώρο της υγείας, αφήνοντας τον λαό απροστάτευτο. Ακόμη και σήμερα, το αδιέξοδο του εμβολιαστικού προγράμματος, όπου εκατομμύρια λαού περιμένουν να τα βρουν μεταξύ τους οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ και κρατούν την ανάσα τους παρακολουθώντας το στυγνό παζάρι, δείχνει τους ενόχους. 

 Η ανωτερότητα του Δημοσίου Τομέα σε σχέση με τον Ιδιωτικό, στην αντιμετώπιση της πανδημίας, στηρίχτηκε στις πλάτες των εργαζομένων στα νοσοκομεία. Ποιο είναι το «ευχαριστώ» της κυβέρνησης για αυτό;
Ακούγεται ως ανέκδοτο, να μιλάει κανείς για “ευχαριστώ” της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Την άνοιξη παρακαλούσαμε για ΜΑΠ, και όταν οι γιατροί του Σωτηρία κατήγγειλαν τις ακατάλληλες μάσκες εισέπραξαν την προσβολή του Κοντοζαμάνη, ο οποίος τόλμησε να μιλήσει για “fake news”. Στη συνέχεια, μας χειροκρότησαν οι Μαρέβες στα μπαλκόνια, αλλά όταν βγήκαμε να καταγγείλουμε την τραγική υποστελέχωση, έβαλαν τους εισαγγελείς και τους διοικητές των νοσοκομείων και των ΥΠΕ να ασκήσουν διώξεις: ήδη η πρόεδρος της ΕΝΙΘ Δ. Κατσίμπα υφίσταται εισαγγελική δίωξη, πληθώρα άλλων συναδέλφων κυνηγήθηκαν ή κυνηγιούνται από τις Διοικήσεις, με τελευταίο παράδειγμα την γιατρό του ΓΝ Ρεθύμνου,  Ε. Ιωαννίδου, η οποία απειλήθηκε από τον Διοικητή του Νοσοκομείου της επειδή “τόλμησε’ να πει την αλήθεια της υποστελέχωσης. 
Μας υποσχέθηκαν “μονιμοποίηση”, αλλά όχι  μόνο δεν έχει μονιμοποιηθεί κανένας συμβασιούχος συνάδελφος, αλλά σε λίγες ημέρες απολύεται ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του Αγ. Σάββα Κ. Καταραχιάς, επικουρικός γιατρός, επειδή ηγείται ενός αγωνιστικού σωματείου που συσπειρώνει τους υγειονομικούς στην κατεύθυνση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. 
Μας υποσχέθηκαν “ένταξη στα ΒΑΕ”, αλλά μόλις πρόσφατα μας είπαν ότι “κοστίζουμε ακριβά”. Ούτε καν το περίφημο “βοήθημα” των Χριστουγέννων δεν έδωσαν. Δεν περίσσευαν φαίνεται, τα έδωσαν όλα στα Ραφάλ και στις φοροαπαλλαγές για την άρχουσα τάξη.

 Αυτές τις μέρες ξεκινάει μια σειρά κινητοποιήσεων των εργαζομένων στα νοσοκομεία. Ποιες είναι οι διεκδικήσεις σας;
Έχουμε μπροστά μας την πανυγειονομική κινητοποίηση στις 16 Φεβρουαρίου, ημέρα στάσης εργασίας για την ΠΟΕΔΗΝ, αλλά 24ωρης απεργίας για την ΟΕΝΓΕ. Όλοι όσοι συμμετέχουμε στο  Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή εργαζόμαστε για την επιτυχία αυτής της κινητοποίησης. Είναι καιρός να ορθώσουμε το ανάστημά μας όλοι και όλες, ενάντια στην πολιτική που δολοφονεί, δημιουργεί κοινωνία απελπισμένων, φτωχών, αμόρφωτων ανθρώπων. 
Διεκδικούμε μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο ΕΣΥ, ενίσχυση και διεύρυνση του δικτύου ΠΦΥ, πλήρη μαζική εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις (επικουρικοί, ΟΑΕΔ, εργολαβικοί), ένταξη στα ΒΑΕ. Και πολλά άλλα, αλλά αυτά είναι τα πιο βασικά.

 Είναι απαραίτητο αυτές οι κινητοποιήσεις να συνεχιστούν και πώς;
Χρειάζεται να δουλέψουμε σε βάθος στα πρωτοβάθμια σωματεία. Όχι μόνο του ΕΣΥ, αλλά σε όλο τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπου υπάρχει ταξικός προσανατολισμός. Η υπεράσπιση της υγείας του Λαού δεν είναι και δεν μπορεί να είναι έργο μόνο των Υγειονομικών. Πρέπει να γίνει αιχμή του δόρατος για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία. 
Απέναντι σε μία κυβέρνηση που εντείνει τον αυταρχισμό και την καταστολή απέναντι σε όποιον αγωνίζεται, η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο με την ενωτική δράση, στη βάση ενός καλά συζητημένου πλαισίου αγωνιστικών διεκδικήσεων. 
Το σύνθημα “Ψωμί, Υγεία, Παιδεία, Ελευθερία” φωνάζεται από ολοένα και περισσότερους. Στον δρόμο θα σπάσουμε την πολιτική των δολοφόνων.