Και στη διεθνή συζήτηση, αλλά πολύ περισσότερο στη Γαλλία, σε τέτοιες στιγμές γίνεται λόγος για τον ξεχωριστό ρόλο της «Ρεπουμπλίκ». Όμως το γαλλικό κράτος έχει πάψει εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες να έχει κάποια σχέση με τις ιδέες του 1789. Για τους μετανάστες και τους σύγχρονους «άθλιους» στα γκέτο, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για τα θύματα της αποικιοκρατίας παλιότερα και του ιμπεριαλισμού σήμερα, η «Ρεπουμπλίκ» έχει ταυτιστεί με το ρατσισμό, την καταπίεση, τον πόλεμο, τις δολοφονίες. Δυστυχώς μεγάλο τμήμα της γαλλικής Αριστεράς (το ΚΚΓ ή το Αριστερό Κόμμα του Μελανσόν) εξακολουθεί να φαντασιώνεται την ύπαρξη μιας κάποιας «διαφωτισμένης Γαλλίας» που την οδηγεί στην αφωνία απέναντι σε αυτά τα ζητήματα: είτε πρόκειται για εξορμήσεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού στη Λιβύη, το Μαλί, τη Συρία, είτε πρόκειται για την καταπίεση των μουσουλμάνων, είτε για την εξέγερση στα προάστια το 2005, είτε για τα σημερινά γεγονότα. Δεν είναι να απορεί κανείς με το «διαζύγιο» της Αριστεράς με τα θύματα του γαλλικού ιμπεριαλισμού, με τους «κολασμένους της γης». Γι’ αυτό κι έχει τεράστια αξία η στάση εκείνης της Αριστεράς που σπάει τη συναίνεση και με την τρομοϋστερία, και με τον πόλεμο, και με τον ρατσισμό. Ακολουθεί η πρώτη ανακοίνωση του NPA μετά την πολύνεκρη επίθεση.
Ο ι ανατριχιαστικές επιθέσεις στο Παρίσι το απόγευμα της Παρασκευής, με περισσότερους από 120 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, αυτή η τυφλή βία, προκαλούν την οργή και τον αποτροπιασμό. Το NPA συμμερίζεται αυτή την αντίδραση και εκφράζει την αλληλεγγύη του στα θύματα και τους οικείους τους. Αυτή η τραγωδία είναι ιδιαίτερα εξοργιστική, γιατί χτύπησε αθώα θύματα, γιατί οι πολύνεκρες επιθέσεις στόχευαν τον άμαχο πληθυσμό.
Αυτή η ελεεινή βαρβαρότητα μέσα στο Παρίσι έρχεται ως συνέχεια της επίσης τυφλής και ακόμη περισσότερο δολοφονικής βίας των βομβαρδισμών της γαλλικής αεροπορίας στη Συρία, με απόφαση του Ολάντ και της κυβέρνησής του.
Οι βομβαρδισμοί αυτοί που υποτίθεται ότι στοχεύουν το Ισλαμικό Κράτος, τους τζιχαντιστές τρομοκράτες, στην πραγματικότητα, και με την παρέμβαση των ρωσικών βομβαρδισμών, προστατεύουν το καθεστώς του κύριου υπαίτιου για το μαρτύριο του λαού της Συρίας, του δικτάτορα Άσαντ.
Κι εκεί επίσης οι άμαχοι είναι τα πρώτα θύματα, καταδικασμένα να ζουν μέσα στον τρόμο ή να φύγουν με κίνδυνο της ζωής τους.
Η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και η ισλαμιστική βαρβαρότητα θρέφουν η μία την άλλη. Κι αυτό για τον έλεγχο των πετρελαϊκών αποθεμάτων.
Στην αξιολύπητη δήλωσή του, ο Ολάντ κατέρρευσε σε ζωντανή μετάδοση και ψέλλισε κάτι λεξούλες για τη Δημοκρατία. Αυτός που παίζει με τους ετσιθελικούς πολέμους, αυτός που φέρει την απεριόριστη ευθύνη για τη νέα αυτή τραγωδία, ο ίδιος ζητάει «εμπιστοσύνη». Κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σε ολόκληρη την επικράτεια, εκτιμώντας ότι η απάντηση θα πρέπει να είναι η καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Στηρίχτηκε αμέσως από τον Σαρκοζί. Οι αρχές μπορούν πλέον να απαγορεύουν συγκεντρώσεις και να λογοκρίνουν τον τύπο.
Για μια ακόμη φορά, οι κύριοι υπεύθυνοι γι’ αυτή την έκρηξη βάρβαρης βίας καλούν σε εθνική ενότητα. Επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν την τραγική αυτή κατάσταση προς όφελός τους για πνίξουν τον αποτροπιασμό και την οργή. Για το σκοπό αυτόν έχουν έτοιμο ένα μαύρο πρόβατο: τους μουσουλμάνους. Αρνούμαστε κάθε εθνική ενότητα με τους υπεύθυνους για τους πολέμους, με την αστική τάξη, με τον Ολάντ, τον Σαρκοζί και τη Λε Πεν. Αποκηρύσσουμε το ρατσισμό που παράγει το Κράτος στο όνομα των δήθεν «αξιών της δημοκρατίας», τη στιγμή που, με το προκάλυμμα του αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία, τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι αυτά που απειλούνται. Απαιτούμε την άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.
Η μόνη απάντηση στους πολέμους και στην τρομοκρατία είναι η ενότητα των λαών και των εργαζομένων, πέρα από την καταγωγή, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, πέρα από σύνορα, για να αγωνιστούμε όλοι μαζί ενάντια σε αυτούς που θέλουν να μας σιωπήσουν και να μας υποτάξουν, για να τελειώνουμε με το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τη βαρβαρότητα.
Για να βάλουμε τέλος στην τρομοκρατία πρέπει να βάλουμε τέλος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που αποσκοπούν στη συνεχιζόμενη λεηλασία του πλούτου των λαών υπό την κυριαρχία των πολυεθνικών, να επιβάλουμε την επιστροφή των γαλλικών στρατευμάτων από όλες τις χώρες στις οποίες έχουν αναπτυχθεί, και ιδιαίτερα από τη Συρία, το Ιράκ, την Αφρική.