Απεργία στα αγγλικά πανεπιστήμια: Προς μια νέα κλιμάκωση;

Σε αυτό το πλαίσιο το συνδικάτο των πανεπιστημίων και κολλεγίων αποφάσισε να προχωρήσει σε απεργία, καθώς αρνήθηκε να υπογράψει την πρόταση της κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία το ύψος των συντάξεών τους θα καθοριζόταν από την αγορά. Αρχικά η απεργία ξεκίνησε αρκετά δυναμικά και έγινε μια προσπάθεια κλιμάκωσης του αγώνα με συνεχόμενες απεργίες, οι οποίες κάθε εβδομάδα διαρκούσαν και μία μέρα περισσότερη. Αυτό μεταφράζεται σε 14 ημέρες απεργίας εντός 20 εργάσιμων ημερών. Πράγματι υπήρξε μεγάλη συμμετοχή και τα συνδικάτα πέτυχαν το αίτημα να ξαναφέρουν τους εκπροσώπους της διοίκησης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μία βελτιωμένη προσφορά, η οποία όμως απορρίφθηκε εκ νέου, καθώς δεν άλλαζε επί της ουσίας την έκθεση των συντάξεων στις αγορές.
Κοινωνική υποστήριξη  
Σημαντικός παράγοντας της αρχικής επιτυχίας της απεργίας ήταν και η συμμετοχή, υποστήριξη και ανοχή των φοιτητών. Στη μεγάλη του πλειοψηφία, το φοιτητικό σώμα ενεργά ή σιωπηρά υποστήριξε τα αιτήματα των καθηγητών. Σε πολλά πανεπιστήμια έγιναν καταλήψεις, ενώ και τα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων πήραν αποφάσεις υπέρ της στήριξης της απεργίας. Αυτό πρακτικά μεταφράστηκε σε ένα διευρυμένο ρεπερτόριο δράσεων, από τις καταλήψεις που προείπαμε, μέχρι τις πορείες διαμαρτυρίας εντός των πανεπιστημίων και των πόλεων, τις περιφρουρήσεις κατά τη διάρκεια των picket lines, που οργανώνονταν από τα συνδικάτα, και την αποχή από τα μαθήματα των καθηγητών που δεν απεργούσαν κατά τη διάρκεια των ημερών απεργίας. Ταυτόχρονα, πέραν του φοιτητικού σώματος, καταγράφτηκαν και περιστατικά όπου εργαζόμενοι σε επισφαλείς συνθήκες ή σε κλάδους που δεν έχουν δυνατές συνδικαλιστικές παραδόσεις, όπως αυτός της διανομής προϊόντων π.χ. Fed Ex, αρνήθηκαν να περάσουν τα picket lines, σεβόμενοι τον αγώνα των πανεπιστημιακών.
Σημαντική ήταν η υποστήριξη και των οργανώσεων της Αριστεράς και κομμάτων με αναφορά στα συνδικάτα, όπως οι Πράσινοι και οι Εργατικοί, ενώ αρκετοί πρυτάνεις στήριξαν τους απεργούς. Όσοι αρνήθηκαν, όπως ο πρύτανης του πανεπιστήμιου του Σέφιλντ, δέχθηκαν την πίεση των καθηγητών και των φοιτητών, οι οποίοι τακτικά διαδήλωναν έξω από την πρυτανεία, ασκώντας πίεση στον πρύτανη να πάρει θέση υπέρ της απεργίας.
Τελευταίο λόγο της συμπαράστασης των φοιτητών αποτελεί η κοινή αίσθηση της δυσαρέσκειας της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών απέναντι στους Τόριδες και το Brexit. Κατά το δημοψήφισμα οι φοιτητές τάχθηκαν μαζικά με την παραμονή στην ΕΕ, ενώ στηρίζουν και τους εργατικούς, οι οποίοι υποστηρίζουν προγραμματικά την κατάργηση των διδάκτρων. Αυτή η συσσωρευμένη οργή και δυσαρέσκεια απέναντι στις πολιτικές που προωθούν την περεταίρω νεοφιλελευθεροποίηση του πανεπιστήμιου και την αύξηση των διδάκτρων εκφράζεται με την ανοχή και συμπαράσταση στους καθηγητές. 
Προοπτική
Μετά από τέσσερις εβδομάδες απεργιών οι διακοπές του Πάσχα αποτέλεσαν μία ανακωχή μεταξύ των δύο πλευρών. Οι καθηγητές, δεδομένου των πλεονεκτημάτων που απολαμβάνουν, δηλαδή τη μαζική υποστήριξη και ανοχή των φοιτητών, την πολιτική κάλυψη του αγώνα τους, την ανύπαρκτη εμπιστοσύνη της κοινωνίας στους Τόριδες, συν μια μικρή πρώτη νίκη που πέτυχαν φέρνοντας ξανά τους εκπροσώπους των κολλεγίων στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, προσανατολίζονται προς έναν δεύτερο γύρο απεργιών διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων τον Μάιο. Η επικείμενη απεργία θα πέσει πάνω στην περίοδο που λαμβάνει χώρα η εαρινή εξεταστική, κάτι που θα ισοδυναμεί με διαταραχή και πολύ πιθανόν ματαίωση της εξεταστικής, της διόρθωσης γραπτών και ίσως ακόμα και τη μετάθεση των ορκωμοσιών του Σεπτεμβρίου για αργότερα μέσα στο φθινόπωρο. Την ίδια στιγμή υπάρχουν σκέψεις και φωνές στον κλάδο των εκπαιδευτικών στα σχολεία για κινητοποιήσεις, κάτι που φαντάζει αρκετά πιθανό να συμβεί. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε σίγουρα να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση των απεργών, όπως και τα σοβαρότερα προβλήματα που θα δημιουργηθούν αν δεν γίνει η εαρινή εξεταστική. Η διατάραξη της εξεταστικής είναι πιθανό να μειώσει τη φοιτητική υποστήριξη, όμως φαίνεται να είναι μία αρκετά δυναμική ενέργεια. 
Καταληκτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες και μαζικές απεργίες των τελευταίων χρόνων. Προς το παρόν οι καθηγητές φαίνεται να βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση, ιδιαίτερα αν άλλοι κλάδοι ξεκινήσουν και αυτοί απεργίες, όμως μια παρατεταμένη απεργία θα σημαίνει και μεγαλύτερη επιβάρυνση στις τσέπες των απεργούντων, θέτοντας το ζήτημα της αντοχής, αλλά και της οικονομικής-υλικής στήριξής τους. Προς το παρόν αυτή η πασχαλινή ανακωχή δίνει χρόνο και στις δύο πλευρές να ετοιμαστούν καλύτερα για τον δεύτερο γύρο απεργιών, ο οποίος είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έρθει τον Μάιο.