Για μια αγωνιστική παρέμβαση των συνδικάτων

Το σενάριο αυτό κατέρρευσε, καθώς η οικονομία σε ολόκληρη την ευρωζώνη μπαίνει σε ένα νέο κύκλο ύφεσης. Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού δεν αφήνει κανένα περιθώριο χαλάρωσης της λιτότητας. Οι δανειστές θα απαιτήσουν και άλλα επώδυνα μέτρα.
Σ’ αυτό πρέπει να προσθέσουμε την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας (Μ. Ανατολή, Ουκρανία, Κουρδικές περιοχές, ΑΟΖ) και του ρατσισμού με την αναπτυσσόμενη ισλαμοφοβία. Η ελληνική αστική τάξη είναι απόλυτα ταυτισμένη με αυτές τις επιλογές και στηρίζει απόλυτα τη μαύρη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Μέχρι το τέλος του χρόνου ετοιμάζουν πραγματική λαίλαπα με μια σειρά αντεργατικά μέτρα: φοροεπιδρομή, απολύσεις, ασφαλιστικό, μισθολόγιο, συνδικαλιστικός νόμος, περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία και προϋπολογισμό με αιματηρές περικοπές.
Σε αυτό το φόντο πρέπει να υπάρχει μια σοβαρή και αποφασιστική παρέμβαση του εργατικού κινήματος. Με ένα πολιτικό συνολικό πρόγραμμα ανατροπής και επανάκτησης των εργατικών κατακτήσεων, που συμπυκνώνεται στο στόχο για την ανατροπή της μαύρης συγκυβέρνησης.
Η πάλη ενάντια στην αξιολόγηση στο Δημόσιο ανέδειξε μια πρωτοφανή δυναμική με ενότητα, διάρκεια, μαζικές γενικές συνελεύσεις και ανυπακοή στο νόμο, τις εγκυκλίους και τις δικαστικές αποφάσεις, και συσπείρωσε μετά από πολύ καιρό τους εργαζόμενους στα συνδικάτα. Αλλά σημαντικοί είναι και οι επιμέρους αγώνες: Ο επίμονος αγώνας των  καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα. Ο αγώνας των εργαζομένων ενάντια στο κλείσιμο του ΨΝΑ που, με μια καμπάνια από τα κάτω και με μια πολύ πετυχημένη συναυλία, ανέδειξαν το ζήτημα και ανάγκασαν το υπουργείο και την διοίκηση να καταφύγει σε ελιγμούς. Οι  εργαζόμενοι στο ΕΚΠΑ που αντιστέκονται με καταλήψεις και συντονιστικά ενάντια στον αυταρχισμό της πρυτανείας.
Στον ιδιωτικό τομέα έχουμε τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, τη συγκρότηση σωματείου στην Cosco, το μποϊκοτάζ των εργαζομένων στην Κόκα-κόλα. Στις γειτονιές αναπτύσσονται επιτροπές αγώνα ενάντια στον ΕΝΦΙΑ.
Η δυναμική αυτή πρέπει να συντονιστεί και να κλιμακωθεί με αντίστοιχες πρωτοβουλίες των συνδικάτων. Κρίσιμο σημείο γι’ αυτό είναι η συμπαράταξη των αριστερών και αγωνιστικών δυνάμεων, για να ξεπεραστεί η συμβιβαστική στάση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που στη ΓΣΕΕ έχει φτάσει σε απίστευτο σημείο, καθώς ο Παναγόπουλος έχει πλέον πλήρως και ανοιχτά ταυτιστεί με τη μνημονιακή συγκυβέρνηση.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσανατολίζεται σε μια 24ωρη απεργία για τον προϋπολογισμό τον Δεκέμβρη, αφήνοντας πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση για να περάσει τα μέτρα που σχεδιάζει. Η ΑΔΕΔΥ, στο Γενικό Συμβούλιο με καθοριστική παρέμβαση του ΜΕΤΑ στις 17/10, αποφάσισε τη συνέχιση της απεργίας-αποχής ενάντια στην αξιολόγηση, τη στήριξη του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου στις 23 Οκτώβρη, την προκήρυξη 24ωρης απεργίας για τα μέσα Νοέμβρη με οργάνωση γενικών συνελεύσεων στα σωματεία και πρόταση για παραπέρα κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων, με πρόταση προς τη ΓΣΕΕ και τις ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα και επαγγελματικούς φορείς, για να γίνει η απεργία αυτή πανεργατική με ένα  μαζικό συλλαλητήριο, και τη συμμετοχή στην πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη.
Το ΠΑΜΕ καλεί σε πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα στη 1η Νοέμβρη, χρησιμοποιώντας καλέσματα από διάφορα σωματεία, καθώς  προσπαθεί να αποκρύψει ότι πρόκειται για παραταξιακό συλλαλητήριο με προαποφασισμένο το πλαίσιο, την οργάνωση και τους ομιλητές της συγκέντρωσης και χωρίς αγώνα για μια πανεργατική κινητοποίηση στις αρχές Νοέμβρη, όπως έχουν θέσει τόσο στην ΑΔΕΔΥ όσο και στην ΓΣΕΕ οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ. Η σχετική διείσδυση της πρότασης του ΠΑΜΕ, που ψηφίστηκε από 600 σωματεία (100 στο δημόσιο), έχει να κάνει κυρίως με την αδράνεια των τριτοβάθμιων οργάνων και ιδιαίτερα της ΓΣΕΕ και  επιχειρεί να καλύψει αυτή την ανάγκη με λάθος τρόπο.