Φέτος συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από την ίδρυση της Α’ Διεθνούς, της πρώτης απόπειρας ένωσης και συντονισμού διαφόρων εργατικών οργανώσεων, ρευμάτων κ.λπ. Η Α’ Διεθνής δεν μπορεί να ιδωθεί ως «μαρξιστική», αλλά ως ένα πρώτο είδος ενιαίου μετώπου, μέσα στο οποίο η ανοιχτή διαπάλη ρευμάτων και ιδεών επέτρεψε στο εργατικό κίνημα να κάνει τα πρώτα του σημαντικά πολιτικά και θεωρητικά προχωρήματα. Αναδημοσιεύουμε σειρά σχετικών κειμένων από την εφημερίδα και το περιοδικό του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (Γαλλία). Την μετάφραση έκανε η Άννα Χριστοπούλου.
Φύλλο Νο 322 (22 Οκτώβρη 2014)
Φέτος συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από την ίδρυση της Α’ Διεθνούς, της πρώτης απόπειρας ένωσης και συντονισμού διαφόρων εργατικών οργανώσεων, ρευμάτων κ.λπ. Η Α’ Διεθνής δεν μπορεί να ιδωθεί ως «μαρξιστική», αλλά ως ένα πρώτο είδος ενιαίου μετώπου, μέσα στο οποίο η ανοιχτή διαπάλη ρευμάτων και ιδεών επέτρεψε στο εργατικό κίνημα να κάνει τα πρώτα του σημαντικά πολιτικά και θεωρητικά προχωρήματα. Αναδημοσιεύουμε σειρά σχετικών κειμένων από την εφημερίδα και το περιοδικό του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (Γαλλία). Την μετάφραση έκανε η Άννα Χριστοπούλου.
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα της Gallup, η ελληνική κυβέρνηση είναι η τρίτη πιο λαομίσητη κυβέρνηση στον κόσμο, ύστερα από αυτές της Βοσνίας και της Βουλγαρίας, καθώς μόνο το 14% αποδέχεται τους Σαμαροβενιζέλους. Ασφαλώς ξέρετε ποιος φταίει γι’ αυτό: ο ΣΥΡΙΖΑ.
Νέο «συγνώμη» του Σαμαρά προς τους δανειστές
«Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» πουλάει τώρα η κυβέρνηση
Τ ην ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τουρκικά, ισραηλινά και ρωσικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη «συνωστίζονται» στην ανατολική Μεσόγειο, νότια και ανατολικά της Κύπρου.
Δεν είναι μόνον οι σπασμωδικές κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης (λόγω δημοσκοπήσεων), που κάνουν τις «αγορές» νευρικές και ασταθείς. Συνολικά η ευρωζώνη φαίνεται ότι επιστρέφει στην κρίση: Το ΔΝΤ περιόρισε τις προσδοκίες του όσον αφορά το ποσοστό ανάπτυξης στην ευρωζώνη στο 0,8% για φέτος, καθώς η μεν Ιταλία βρίσκεται ήδη ξανά σε ύφεση, η Γαλλία βρίσκεται στα όρια της ύφεσης, ενώ η Γερμανία κινείται και αυτή προς αυτή την… κατεύθυνση.
Η έμπρακτη συλλογικότητα, που ξαναμπήκε στη ζωή των δημοσίων υπαλλήλων με τον πετυχημένο, μέχρι τώρα, αγώνα ενάντια στην «αξιολόγηση», δέχεται πολλαπλές επιθέσεις από την ακροδεξιά συγκυβέρνηση των τραπεζιτών, εφοπλιστών και μεγαλοεργολάβων.
Η κυβέρνηση επιδίωξε να πάρει μια ανάσα από την τρόικα προκειμένου να παρουσιάσει μια εικονική έξοδο από τα μνημόνια.
Πριν από λίγες ημέρες η μνημονιακή κυβέρνηση πρωτοτύπησε στο πεδίο της απορρύθμισης της εργατικής νομοθεσίας και μάλιστα στα πλαίσια συμμόρφωσής της προς την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (2307/2014), στην οποία κρίνεται η αντισυνταγματικότητα της στέρησης του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έδωσε ένα σαφές στίγμα για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζει στο εξής τυχόν δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες θα «ανατρέπουν» το μνημονιακό αντεργατικό κεκτημένο.
Δεκατρείς μήνες συνεχών κινητοποιήσεων συμπλήρωσαν οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και βρίσκονται ήδη στην 168η μέρα καθιστικής διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, στην Καραγεώργη Σερβίας.
Σε κινητοποιήσεις βρίσκονται από την προηγούμενη εβδομάδα οι εργαζόμενοι στο Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας και οι εργαζόμενοι στο δήμο Ασπροπύργου, που μετρούν τους πρώτους υποψήφιους για απόλυση του προσχηματικού επανέλεγχου της μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και του «στημένου» επαναπροσδιορισμού των κριτηρίων της μετατροπής τους, που έγινε πριν από 10 χρόνια.
Στην τελική ευθεία μπαίνει η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ).
Στάση εργασίας από τις 11 το πρωί μέχρι τη λήξη του ωραρίου και συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών, αντιδρώντας στις «νέες» μεθόδους της διοίκησης Φορτσάκη (εγκλεισμός των εργαζομένων μέχρι το πέρας του ωραρίου στα γραφεία, παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, «face control» για την είσοδο στο πανεπιστήμιο, ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτι, απαγόρευση συνδικαλιστών να εισέλθουν στο χώρο κλπ).
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής 17/10 οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Έλενα Βενιζέλου στο προαύλιο του κτιρίου.
Το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών υπήρξε πάντα κομβικής σημασίας για την Αριστερά. Και αυτό γιατί προφανώς συνδέεται με το ζήτημα της πραγματικής πολιτικής γραμμής: το μαζί με ποιους και ενάντια σε ποιους θέλει να πάει κάνεις, δείχνει πολλά για το προς τα πού και πώς θέλει στ' αλήθεια να πάει.
Η τουρκική οδηγία NAVTEX με την οποία η Άγκυρα ειδοποιούσε ότι πρόκειται να διεξάγει έρευνες σε περιοχή που η Κύπρος έχει ορίσει ως δική της ΑΟΖ (την οποία ωστόσο έχει παραχωρήσει στην ιταλοκορεατική κοινοπραξία ENI/KOGAs) παρουσιάστηκε σχεδόν σε όλα τα ΜΜΕ ως πρόκληση. Ειδικά από μεγάλο μέρος της Αριστεράς η αντιμετώπιση αυτής της «πρόκλησης» τοποθετείται στο πλαίσιο ενός αντιιμπεριαλιστικού και σε κάθε περίπτωση δίκαιου εθνικού αγώνα. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Η Μέση Ανατολή βυθίζεται και πάλι στο χάος. Μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις εξέθρεψαν τα θρησκευτικά μίση για τους δικούς τους λόγους, και αυτά σήμερα ρημάζουν την περιοχή. Σαν να μην έφταναν οι δικτατορίες, οι παρεμβάσεις των περιφερειακών δυνάμεων και οι θρησκευτικές συγκρούσεις, ήρθε και μια νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση. Όπως είχε πει Αμερικανός αξιωματούχος στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, «αν το Κουβέιτ καλλιεργούσε καρότα, δεν θα μας καιγόταν καρφί». Το νόημα παραμένει ίδιο κι εξηγεί όλα τα βάσανα της περιοχής που είχε την τύχη και την ατυχία να «κάθεται» σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Όλα τα σημερινά προβλήματα έχουν τις ρίζες τους στην αποικιοκρατία. Η μόνη διέξοδος είναι να πάρουν επιτέλους οι λαοί της περιοχής τις μοίρες τους στα χέρια τους.
Όχι τείχη απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες
Η μάχη στο Κομπάνι υπενθύμισε πως ανάμεσα σε όλες τις ανατροπές, που ξετυλίγονται στη Μέση Ανατολή, βρίσκεται και το κουρδικό ζήτημα.
Μετά την ανακοίνωση της σουηδικής κυβέρνησης ότι προτίθεται να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως κράτος, ήρθε η αντίστοιχη μη δεσμευτική απόφαση του βρετανικού κοινοβουλίου, ενώ αντίστοιχη συζήτηση πιθανώς να διεξαχθεί στο ισπανικό κοινοβούλιο.
Πέθανε, από καρδιακό επεισόδιο μόλις στα 35 του χρόνια, ο Λιβανέζος μαρξιστής επανάστασης Μπασέμ Τσιτ.
Το κίνημα στο Χονγκ Κονγκ συνεχίζει να ψάχνει να βρει το δρόμο του ανάμεσα σε αστυνομικές επιθέσεις και εκεχειρίες, προκήρυξη διαλόγου και ακύρωσής του κ.ο.κ.
Ο κυβερνήτης της Καταλονίας, Αρτούρο Μας, μπροστά στις απειλές του ισπανικού κράτους, επιχειρεί να οχυρώσει πίσω από «τακτικούς ελιγμούς» την υποχώρησή του στο ζήτημα της καταλανικής ανεξαρτησίας.
Σκληρή καταστολή μαθητικών διαδηλώσεων και καταλήψεων
Ο «Οκτώβρης του Φέργκιουσον» ήταν ένα τετραήμερο δράσεων στο Σεντ Λούις γύρω από την επέτειο δύο μηνών από τις 9 Αυγούστου, όταν ο αστυνομικός Ντάρεν Γουίλσον (που παραμένει ελεύθερος) δολοφόνησε τον νεαρό μαύρο Μάικλ Μπράουν.
Το τελευταίο διάστημα μέλη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής προσπάθησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους μέσω της συμμετοχής τους σε εκλογικές διαδικασίες σωματείων και κλαδικών συλλόγων.
8-9 Νοέμβρη: Σε όλη την Ευρώπη, NO PASARAN
Στα πλαίσια του διήμερου «Συναντιόμαστε και δίνουμε ζωή στο Πεδίο του Άρεως», που πραγματοποιήθηκε στις 18 και 19 Οκτώβρη και περιλάμβανε συναυλίες, περιήγηση στο πάρκο, λαϊκή συνέλευση και συζητήσεις, έγινε και η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα «Ρατσισμός και Ελεύθεροι Χώροι». Η Έφη Γαρίδη από την «Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό», που συντόνιζε τη συζήτηση, τόνισε ότι ο ρατσισμός κυριαρχεί στο δημόσιο λόγο και μία από τις εκφράσεις του σχετίζεται με τους ελεύθερους χώρους, η εικόνα εγκατάλειψης των οποίων γίνεται συστηματική προσπάθεια να αποδοθεί στους μετανάστες χωρίς χαρτιά, αλλά και σε άλλες ομάδες που υφίστανται κοινωνικό αποκλεισμό, όπως οι τοξικοεξαρτημένοι και οι άστεγοι. Στη συζήτηση συμμετείχαν η Ελένη Πορτάλιου και η Λορέτα Μακόλεϋ από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών και κατατέθηκαν πολλές απόψεις και προτάσεις. Όλοι οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι θα συνεχίσουν τις προσπάθειες, ώστε το Πεδίο του Άρεως να γίνει χώρος για όλους μας, ντόπιους και μετανάστες.
Ύστερα από αρκετό καιρό, δάσκαλοι και καθηγητές αναμένεται να βαδίσουν ξανά μαζί στους δρόμους.