ΑΟΖ σημαίνει συμμετοχή σε επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις

Η νομική επιτυχία, πριν από μερικές δεκαετίες, του Ισημερινού σε βάρος των ΗΠΑ όσον αφορά την εκμετάλλευση της θάλασσας και του βυθού έως και 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές, μπορεί να ήταν δίκαιη για την περίπτωση του απέραντου Ειρηνικού Ωκεανού, όμως όταν άρχισαν οι απόπειρες εφαρμογής της σε περιπτώσεις νησιών, ή σε πολύ μικρότερες θάλασσες όπως η Μεσόγειος, δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα και τριβές –και μάλιστα μεταξύ χωρών που μέχρι τότε δεν είχαν αντιπαραθέσεις: 
Η Νότια Κινεζική Θάλασσα αποτελεί πεδίο διεκδικήσεων (μέχρι του σημείου απειλής πολεμικών συγκρούσεων) μεταξύ πολλών κρατών, της Κίνας συμπεριλαμβανομένης. Η Μ. Βρετανία και η Ισλανδία ερίζουν για περιοχές του Β. Ατλαντικού, η Νορβηγία και η Ρωσία αντιπαρατίθενται σχετικά με την ΑΟΖ στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ, αλλά και οι ΗΠΑ με τον Καναδά για τη Θάλασσα Μποφόρ. Η Ιρλανδία ερίζει με την Ισλανδία σχετικά με τη νησίδα Ρόκαλ και την ΑΟΖ της, η Γαλλία με τον Καναδά σχετικά με την ΑΟΖ των νήσων Σεν Πιερ και Μικελόν, η Ρουμανία βρέθηκε σε αντιπαράθεση με την Ουκρανία σχετικά με νησίδα της Μαύρης Θάλασσας -και φυσικά η Ελλάδα αντιπαρατίθεται με την Τουρκία, σχετικά με την Α. Μεσόγειο.
Κύπρος
Στην Κύπρο, το 2004, ο τότε πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος είχε ανακηρύξει μονομερώς την κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε αλλά η απόφαση του «αντιιμπεριαλιστή» προέδρου έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ! Η αριστερή κυβέρνηση του ΑΚΕΛ συνέχισε στην ίδια γραμμή και μάλιστα προχώρησε σε συνεργασία με το Ισραήλ όσον αφορά τον αμοιβαίο καθορισμό των ΑΟΖ των δύο χωρών (η σχετική συμφωνία υπογράφτηκε τον Δεκέμβρη του 2010), αλλά και στην παραχώρηση της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στην αμερικανική πολυεθνική Noble Energy, σε κοινοπραξία με την ισραηλινή εταιρεία Delek.
Η Κύπρος προσέφερε τη λύση που επιθυμούσαν οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και οι εταιρείες τους: Ανακήρυξε μια ΑΟΖ που να εφάπτεται με την ΑΟΖ που ανακήρυξε το Ισραήλ, δηλ. με το μαντρόσκυλο της Δύσης στην περιοχή. Αν συνεργαστεί και η Αθήνα σε αυτή την ερμηνεία των ΑΟΖ (πράγμα που υπάρχει πιθανότητα να γίνει μετά τη Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου τον Νοέμβριο), τότε μέσα στην ΑΟΖ των τριών χωρών θα μπορούν να γίνουν τα πάντα: εξόρυξη αλλά και διακίνηση με αγωγούς μέχρι την ηπειρωτική Ευρώπη. Ο αποκλεισμός της Τουρκίας, που διέρρηξε τις σχέσεις με το Ισραήλ και που αμφισβητεί πολλές από τις επιλογές των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, ήταν βασικός πυλώνας των ιμπεριαλιστικών επιλογών. 
Ο άλλος εταίρος αυτής της ελληνικής και ελληνοκυπριακής στρατηγικής στο πλαίσιο της τακτικής των «καλών παιδιών» του ιμπεριαλισμού, περιλάμβανε φυσικά συμφωνίες με το βάρβαρο χουντικό καθεστώς της Αιγύπτου που εκτελεί μαζικά τους πολιτικούς του αντιπάλους, και φυλακίζει ακόμη και Δυτικούς δημοσιογράφους. 
Η ελληνική και κυρίως η ελληνοκυπριακή φρενίτιδα «να τα βρούμε με το Ισραήλ, τώρα που τα χάλασε με την Τουρκία», δεν επέτρεψε σε Αθήνα και Λευκωσία να σκεφθούν τη ληστεία που γίνεται σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ του παλαιστινιακού κράτους και κυρίως της Λωρίδας της Γάζας . Ο Βενιζέλος καμάρωνε πρόσφατα επειδή η Ελλάδα δίνει μερικές πενταροδεκάρες για την ανοικοδόμηση της Γάζας μετά την καταστροφή που προξένησαν οι φίλοι του Έλληνα υπουργού στο Τελ Αβίβ, αλλά ξεχνούσε τα δισ. που το Ισραήλ θα αρπάζει ως ληστής από τους Παλαιστίνιους εξαιτίας ακριβώς των ελληνοϊσραηλινοκυπριακών συμφωνιών. 
Η «ρεαλιστική πολιτική» επέβαλε συμμαχία με το σιωνιστικό κράτος που έχει καταπατήσει εκατοντάδες αποφάσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας και που κάθε τρεις και λίγο εισβάλλει και καταλαμβάνει εδάφη γειτονικών χωρών, εφαρμόζοντας πολιτική γενοκτονίας των Παλαιστινίων και συστηματικού εποικισμού των αραβικών περιοχών. 
Το αποκορύφωμα της κατρακύλας ήταν η αγορά δύο ισραηλινών πολεμικών πυραυλακάτων εκ μέρους της Κύπρου για να «φυλάνε» τα θαλάσσια οικόπεδα και τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με τους σιωνιστές. Από την πλευρά της η Ελλάδα έχει προχωρήσει επίσης σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ, όπως «Ένδοξος Σπαρτιάτης» το 2008 που θεωρήθηκε άσκηση για επίθεση στο Ιράν. Σε ερώτησή του ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά σημείωνε τα εξής: «Η πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εθνικής Άμυνας στο Ισραήλ και η υπογραφή του μνημονίου στρατιωτικής συνεργασίας με αυτή τη χώρα υπήρξε η κορύφωση μιας διαδικασίας εμπλοκής της Ελλάδας στη διένεξη για τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής, και μάλιστα με τη μεριά του επιτιθέμενου».
Κανείς στη Λευκωσία και την Αθήνα δεν σκέφτηκε ότι όταν κάνεις μπίζνες με αυτόν τον εγκληματία, τα επιχειρήματά σου ενάντια στην Τουρκία για «εισβολή και κατοχή», για «εποίκους», ή για «προκλήσεις» σήμερα,  γίνονται παντελώς υποκριτικά.
Σύμμαχοι
Τι να τα κάνεις αυτά τα ερείσματα, θα πει κανείς, όταν έχεις όλους τους μεγάλους ιμπεριαλισμούς με το μέρος σου; Ο πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, διεθνολόγος, Γρ. Τσάλτας, τονίζει, μιλώντας στη «Ναυτεμπορική» ότι η NAVTEX δεν απειλεί ουσιαστικά το σχέδιο αξιοποίησης των κυπριακών υδρογονανθράκων. Ποια είναι η εξήγηση που δίνει; «Αυτό ακριβώς νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη εγγύηση για την Κυπριακή Δημοκρατία αυτήν τη στιγμή, δηλαδή το γεγονός ότι έχουν εμπλακεί στην εξερεύνηση του υποθαλάσσιου χώρου πολλές αμερικανικές και όχι μόνο εταιρείες. Και βεβαίως η συμφωνία οριοθέτησης με το Ισραήλ είναι επίσης βαρύνουσας σημασίας».
Η άποψή του επιβεβαιώθηκε πλήρως από τα γεγονότα: η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζεν Ψάκι, απαντώντας σε ερώτηση για τις «τουρκικές προκλήσεις» στην κυπριακή ΑΟΖ είπε: «Αναγνωρίζουμε τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στους πόρους της, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της». Και εγκαλώντας την Άγκυρα τόνισε πως είναι σημαντικό «να αποφεύγονται δραστηριότητες οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν τις εντάσεις στην περιοχή». Τη χαρά του για τις δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέφρασε και ο Αμερικανός βουλευτής Γκας Μπιλιράκις, ο οποίος επικεφαλής αντιπροσωπείας Αμερικανών βουλευτών επισκέφτηκε την Κύπρο τον Οκτώβριο. Να σημειώσουμε ότι ο Μπιλιράκης είναι γνωστός για τις ξενόφοβες πολιτικές που προωθεί στις ΗΠΑ, ενώ συμμετέχει σε καμπάνιες ενάντια σε νόμους που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής! 
Αντίστοιχη στάση κράτησε και η ΕΕ (με μόνες εξαιρέσεις τη Μ. Βρετανία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία) απειλώντας με εμπλοκή όσον αφορά την πορεία της Τουρκίας προς την ένταξη. Ο Ιταλός πρόεδρος της Ομάδος των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στην Ευρωβουλή, Τζ. Πιτέλα καταδίκασε την παραβίαση του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ επιβεβαίωσε ότι η Επιτροπή Εξωτερικών της Ευρωβουλής θα ετοιμάσει ψήφισμα για το θέμα αυτό που θα συζητηθεί το συντομότερο.
Στην απόλυτη στήριξη που προσφέρει ο δυτικός ιμπεριαλισμός ήρθε να προστεθεί και η… Ρωσία. Ο ίδιος ο Πούτιν χαρακτήρισε απαράδεκτη την όποια παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και εξήγγειλε πολύ μεγάλα ναυτικά στρατιωτικά γυμνάσια την ημέρα που τίθεται σε ισχύ η NAVTEX, και μάλιστα σε περιοχή που εφάπτεται με την περιοχή που δεσμεύει η NAVTEX. Ασφαλώς η ρωσική εμπλοκή δεν γίνεται σε συνεργασία με τους Δυτικούς αλλά ενάντια σε αυτούς, καθώς τα συμφέροντα των δύο πλευρών στη Συρία (που βρίσκεται ακριβώς δίπλα) είναι αντιτιθέμενα, ωστόσο δεν παύει να στρέφεται κατά της Τουρκίας, ακριβώς λόγω αντιτιθέμενων συμφερόντων στη Συρία. 
Μπαρουταποθήκη
Φυσικά από την παρέα δεν έλειψε το ίδιο το Ισραήλ, το οποίο στέλνει δεκάδες μαχητικά αεροπλάνα και πλοία με σκοπό να συμμετάσχουν σε στρατιωτικές ασκήσεις σε διάφορες περιοχές της Κύπρου (Τρόοδος, θαλάσσια περιοχή Πάφου, οικόπεδα 2, 3 και 9 της κυπριακής ΑΟΖ κ.α.). Πρόκειται ως επί το πλείστον με κοινές ασκήσεις με την Εθνική Φρουρά της Κύπρου. 
Επίσης, οι βρετανικές βάσεις έχουν δεσμεύσει περιοχές νότια του Ακρωτηρίου για ασκήσεις, αλλά και για τις επιχειρήσεις σε Ιράκ και Συρία (ας μη ξεχνάμε ότι η βρετανική βάση στην Κύπρο δεν έπαψε ποτέ να είναι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών στη Μ. Ανατολή).
Η περιοχή έγινε κυριολεκτικά μπαρουταποθήκη. Ο κυπριακός λαός δεν ωφελήθηκε από την ύπαρξη υδρογονανθράκων (βλ. κυπριακό μνημόνιο) ούτε θα ωφεληθεί στο μέλλον (όπως υποδεικνύει η τύχη δεκάδων χωρών που έχουν υδρογονάνθρακες, αλλά που οι λαοί τους στενάζουν), καθώς οι πολυεθνικές θα αρπάξουν τη μερίδα του λέοντος. Αντίθετα η συγκέντρωση τόσο πολεμικών δυνάμεων στην περιοχή σημαίνει ότι ο λαός κινδυνεύει να πληρώσει το τίμημα αυτών των εξορμήσεων.