ΔΑ, τεύχος 22, Χειμώνας 2012
Αναβίωση του Λαϊκού Μετώπου;
Ο όρος «μέτωπο» γίνεται κυρίαρχος στο λεξιλόγιο της Αριστεράς και όχι μόνο. Η εξήγηση βρίσκεται στο βάθεμα της κρίσης και της ταξικής αντιπαράθεσης. Στην παράδοση της Αριστεράς αναπτύχθηκαν και δοκιμάστηκαν δύο λογικές «μετώπων», δύο τακτικές. Αυτή του Ενιαίου Μετώπου και εκείνη των Λαϊκών Μετώπων. Η δεύτερη καθόρισε την πολιτική των Κομμουνιστικών Κομμάτων από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 και μετά. Παντού οδήγησε σε οδυνηρές ήττες. Γι’ αυτό σήμερα πρέπει να απορριφθεί η όποια αναβίωσή της.
Για την κυβέρνηση της Αριστεράς
Η κυβέρνηση του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου «χλόμιασε» μέσα τρείς μήνες, αλλά το ζήτημα της «κυβέρνησης της Αριστεράς» έχει γίνει ένα ερώτημα πρώτης γραμμής. Και δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, γιατί γεννήθηκε και ωρίμασε μέσα στην εξέλιξη των ταξικών αντιστάσεων τα τελευταία δύο χρόνια.
Στο δρόμο του ΕΑΜ;
Σήμερα ζούμε σε μια περίοδο κατά την οποία η επίθεση της άρχουσας τάξης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων κλιμακώνεται. Και στην Αριστερά έχει ανοίξει μια συζήτηση για το πώς μπορεί αυτή η επίθεση να απαντηθεί.
Οδηγεί η εξαθλίωση σε επανάσταση;
Βρισκόμαστε στην αρχή του 2012. Η φτώχεια, που μετά από δεκαετίες ανάπτυξης υποτίθεται ότι δεν θα απειλούσε πλέον τον ανεπτυγμένο κόσμο, κάνει δυναμικά την επανεμφάνισή της. Στρατιές ανέργων, συνταξιούχων ανήμπορων να ανταποκριθούν στις βασικές ανάγκες για επιβίωση, εργαζόμενων που είναι στα όρια της εξαθλίωσης, είναι εδώ και μας θυμίζουν το πραγματικό πρόσωπο των κρίσεων, το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Δεν πρόκειται για νούμερα, αλλά για ανθρώπινες ζωές, τις δικές μας ζωές.
Πρώτος χρόνος της αιγυπτιακής επανάστασης
Οι τελευταίοι μήνες του 2011 στην Αίγυπτο ήταν γεμάτοι από σημαντικά γεγονότα: διεξαγωγή εκλογών, μεγάλο απεργιακό κύμα, εξέγερση του Νοέμβρη, βίαιη επίθεση της στρατιωτικής χούντας στους επαναστάστες. Στα γεγονότα αυτά φάνηκε αφενός πως, κλείνοντας πια ένα χρόνο, η αιγυπτιακή επανάσταση παραμένει ζωντανή, αλλά αντιμετωπίζει θανάσιμους κινδύνους.
«Από τον Κέυνς στην Θάτσερ Χωρίς Επιστροφή» των Χρήστου Λάσκου, Ευκλείδη Τσακαλώτου (Εκδόσεις «ΚΨΜ», Σελίδες 220)
Το βιβλίο των Ευκλείδη Τσακαλώτου και Χρήστου Λάσκου «Από τον Κέυνς στη Θάτσερ Χωρίς Επιστροφή: Καπιταλιστικές Κρίσεις, Κοινωνικές Ανάγκες, Σοσιαλισμός» αποτελεί ένα πολύτιμο βοήθημα για την κατανόηση τόσο της έκτασης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όσο και των διεργασιών που οδήγησαν στην επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού.
«Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε» του Νίκου Μπογιόπουλου (Εκδόσεις Λιβάνη, σελίδες 480)
Το εξώφυλλο του βιβλίου μας εξηγεί αμέσως το νόημα του βιβλίου του Νίκου Μπογιόπουλου. Ο Μαρξ κοιτάζει προς τους απολογητές του μνημονίου –στους οποίους αφιερώνεται ο υπότιτλος– και φωνάζει: «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε».
«Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουΐλιαμ Σαιξπηρ (Μετάφραση Βασίλη Ρώτα, Εκδόσεις Επικαιρότητα, Άπαντα Σαίξπηρ)
H τραγωδία τοποθετείται στη Βερόνα, πόλη με ηγεμόνα, άρχοντες, πολίτες, επαγγελματίες, νεολαία, αλλά και κατάλοιπα της σκοτεινής φεουδαρχίας: Οι Μοντέγοι και οι Καπουλέτοι «εχτροί παλιοί, λερώνουν με ανταρσία νέα και μ’ αίμα πολιτών την τάξη την πολιτισμένη».
Η κρίση στην Ευρωζώνη
-Έχει μέλλον το ευρώ; -Οι νεοφιλελεύθερες ανοησίες -Οι κεϊνσιανές αυταπάτες -Φταίνε οι δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης; -Ελληνικός καπιταλισμός και ευρωζώνη -Για μια μαρξιστική προσέγγιση της κρίσης -Ο μύθος της ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης» -Είναι λύση οι «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης»; -Είναι η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα απάντηση στην κρίση; -«Ευρώ ή δραχμή» ή «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»: το πραγματικό δίλημμα