Λίγα χρόνια μετά την πρώτη φεμινιστική απεργία στην Αργεντινή το 2017, το φεμινιστικό κίνημα έχει καταφέρει να αναπτυχθεί με τέτοια δυναμική σε πολλές χώρες του κόσμου, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για Παγκόσμια Φεμινιστική Απεργία.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ελλάδα και από τη Σουηδία μέχρι το Μαρόκο, οι φεμινίστριες οργανώνουμε τις δράσεις μας με κέντρο την 8η Μάρτη ενάντια στην έμφυλη καταπίεση και εκμετάλλευση, το βάρος της κοινωνικής αναπαραγωγής, δηλαδή της δουλειάς στο σπίτι, που βαραίνει κατά κύριο λόγο τις πλάτες των γυναικών, [που κατά κύριο λόγο σηκώνουν στις πλάτες τους οι γυναίκες] καθώς και τα φαινόμενα σεξιστικής βίας.
Σημαντικό στοιχείο στην οργάνωση και ενδυνάμωση του φεμινιστικού κινήματος αποτελεί ο διεθνής συντονισμός που επιχειρείται από μια σειρά χωρών. Συγκεκριμένα, η Συνέλευση 8 Μάρτη παρακολουθεί και συμμετέχει στο Διεθνές Τρανσφεμινιστικό δίκτυο, καθώς και στο φεμινιστικό δίκτυο EAST (Διεθνείς Αναγκαίοι Αυτόνομοι Αγώνες) που συνδέει γυναίκες από την Κεντρική, Δυτική και Ανατολική Ευρώπη, τα μανιφέστα των οποίων έχει συνυπογράψει και μεταφράσει στα ελληνικά.[και έχει συνυπογράψει και μεταφράσει στα ελληνικά τα μανιφέστα αυτών των συναντήσεων] Η παγκόσμια υγειονομική κρίση της πανδημίας ανέδειξε σε παγκόσμιο επίπεδο το βάρος της κοινωνικής αναπαραγωγής και της φροντίδας που επωμίζονται οι γυναίκες, τόσο από τη θέση των επαγγελμάτων «της πρώτης γραμμής» όσο και από τη θέση της δουλειάς στο σπίτι. Παραθέτοντας ένα απόσπασμα από το Διεθνές Φεμινιστικό Μανιφέστο, «Η κρίση επιτίθεται στις διαφορετικές υλικές συνθήκες αναπαραγωγής, εντείνοντας και κάνοντας πιο επισφαλή την παραγωγική και αναπαραγωγική εργασία των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. [...] Από τη μια, το πατριαρχικό σύστημα αναθέτει το βάρος της φροντίδας των πιο ευάλωτων, ηλικιωμένων και παιδιών, στις γυναίκες, αυξάνοντας τον φόρτο της οικιακής εργασίας. Από την άλλη, πολλές γυναίκες – νοσοκόμες, γιατροί, καθαρίστριες, ταμίες, εργάτριες, φαρμακοποιοί – πρέπει να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της έκτακτης ανάγκης, δουλεύοντας σε επικίνδυνες για την υγεία τους συνθήκες, για πολλές ώρες, και συχνά με άθλιους μισθούς.»
Οι σοβαρές ελλείψεις σε επίπεδο κοινωνικού κράτους που ανέδειξε η πανδημία του covid-19, η αύξηση της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας κατά τη διάρκεια της καραντίνας, η ιδεολογική επίθεση που επιχειρείται ενάντια στα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που όλο και περισσότερες χώρες καλούν τις γυναίκες να απέχουν στις 8 Μάρτη από όλες τις εργασίες τους, στο πανεπιστήμιο, στο σπίτι και στη δουλειά. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως σε Φεμινιστική Απεργία ή/και σε διαδηλώσεις καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας της 8ης Μάρτη καλούν φεμινίστριες από πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, τις ΗΠΑ, το Μεξικό, τη Σουηδία, το Ισπανικό Κράτος,την Πορτογαλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Πολωνία, τη Βουλγαρία, την Τσεχία, την Ελβετία, το Βέλγιο, την Αγγλία, την Αυστραλία κ.ά. Χαρακτηριστικό είναι πως το διεθνές φεμινιστικό κίνημα συνδεόμενο με το εργατικό κίνημα διεκδικεί και σε πολλές χώρες καταφέρνει να εμπλέκει τα εργατικά σωματεία στην προκήρυξη της φεμινιστικής απεργίας.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε λόγω της πανδημίας σε συνδυασμό με την σκληρή καταστολή που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις, φεμινιστικές οργανώσεις απ’όλο τον κόσμο συνομιλούν μεταξύ τους, ανταλλάσουν εμπειρίες, βρίσκουν κοινά σύμβολα και οργανώνουν τις δράσεις τους για την 8η Μάρτη τόσο σε κεντρικούς δρόμους, στις γειτονιές, με διαδηλώσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα και ακτιβιστικές δράσεις, όσο και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.Φεμινίστριες στην Πολωνία καλούν φεμινιστικές συλλογικότητες από διάφορες χώρες να συμμετέχουν σε ένα κοινό βίντεο, όπου θα εκφράζεται η αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους για το δικαίωμα στην άμβλωση.
Κλείνοντας, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του δημόσιου διαλόγου εν μέσω καραντίνας, αλλά και της σύνδεσης της δράσης στην Ελλάδα με το διεθνές φεμινιστικό κίνημα, τοποθετείται και η συνδιοργάνωση διαδικτυακής εκδήλωσης με προσκεκλημένες φεμινιστρίες από τις ΗΠΑ, την Αργεντινή, την Ισπανία, τη Βουλγαρία, το Μαρόκο και την Ελλάδα στις 7 Μάρτη από τη Συνέλευση 8 Μάρτη Αθήνας, τη Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη Θεσσαλονικής και τη Συνέλευση 8ης Μάρτη Πάτρας, με θέμα την πανδημία, τη φεμινιστική απεργία και το ελληνικό #metoo.