Κι όμως γυρίζει...

Καταλονία
Στις εκλογές στην Καταλονία, για πρώτη φορά τα κόμματα που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία κέρδισαν αθροιστικά την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων (50,8%) κάτι που ανακινεί εκ των πραγμάτων τη συζήτηση για τις προοπτικές της περιοχής. Στο εσωτερικό των «ανεξαρτιστών», επιβεβαιώθηκε η πρώτη θέση της Ρεπουμπλικάνικης Αριστεράς (21,3%) ενώ το νεοσύστατο «Μαζί για την Καταλονία» του εξόριστου Πουϊτσδεμόν πήρε 20% απορροφώντας όλη τη δύναμη του παραδοσιακού κεντροδεξιού PdeCat που έμεινε στο 2,7%. Στα αριστερά αυτού του στρατοπέδου, η αντικαπιταλιστική CUP ανέβηκε από το 4,5% στο 6,7%. Το αριστερό En Comu Podem, συνδεδεμένο με το Ποδέμος, που στηρίζει επί της αρχής τουλάχιστον το δικαίωμα του καταλανικού λαού να αποφασίσει, διατήρησε ένα 7% (από 7,5%). Ενδιαφέρον έχουν οι διεργασίες και στο αμιγώς «συνταγματικό» στρατόπεδο. Οι Πολίτες, αυτή η ισπανική εκδοχή «Ποταμιού» ή «μακρονισμού» κατέρρευσαν θεαματικά, από το 25,5% στο 5,6%. Το κεντρώο κόμμα είχε πλειοδοτήσει σε «αντι-καταλανισμό» τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα φυγόκεντρες τάσεις. Όσοι πραγματικά συμμερίζονται τον φανατικό ισπανικό εθνικισμό, προτίμησαν το αυθεντικό Vox, με την ισπανική ακροδεξιά να μπαίνει για πρώτη φορά στην καταλανική Βουλή με 7,7%. Όσοι παρέμεναν στο έδαφος ενός κάποιου «διαλόγου» ως μέθοδο επίλυσης, φαίνεται ότι ενίσχυσαν τις προοπτικές των Σοσιαλιστών, που ανέκαμψαν εντυπωσιακά από το 14% στο 23% και την πρώτη θέση. Η παραδοσιακή Δεξιά του Λαϊκού Κόμματος παρέμεινε «ξένο σώμα» για την Καταλανία, με ένα θλιβερό 3,8%. Το ενδιαφέρον στρέφεται στο σχηματισμό κυβέρνησης (στο φόντο όσων συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια) αλλά και τα βήματα που θα ακολουθήσουν οι διάφορες δυνάμεις: τις προθέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων του καταλανικού εθνικισμού, τη στάση της CUP απέναντι σε μια πιθανή κυβέρνησή τους, τη γραμμή που θα ακολουθήσει το Podem κ.ο.κ. Το μεγάλο ζητούμενο όμως παραμένει ένα πολιτικό σχέδιο που θα συνδέει το καταλανικό εθνικό κίνημα με την ευρύτερη αμφισβήτηση του καθεστώτος του 1978 στο υπόλοιπο ισπανικό κράτος -αυτό που απουσίασε ως πρόταση στις κάλπες και οδήγησε πχ τους Αντικαπιταλίστας να μη συμμετέχουν ενεργά σε κάποιο ψηφοδέλτιο, καλώντας σε ψήφιση της CUP ως την πιο ριζοσπαστική αριστερή δύναμη σε σχέση με το En Comu Podem… 

ΗΠΑ

Στην αρχική της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Τζο Μπάιντεν είχε πει στους πλούσιους δωρητές του ότι «τίποτε δεν θα αλλάξει ριζικά» στη διάρκεια της προεδρίας του. Όπως φαίνεται, είναι η μόνη προεκλογική υπόσχεση που σκοπεύει να τηρήσει. Η υπεσχημένη αύξηση του κατώτατου ωρομίσθιου στα 15 δολάρια αρχικά δηλώθηκε ότι τελικά θα «επαφίεται στις Πολιτειακές κυβερνήσεις». Πιο πρόσφατα, σε μια συνάντηση με δημάρχους και κυβερνήτες, δήλωσε ότι θέλει «διακομματική στήριξη» για να περάσει. Μια άλλη υπόσχεση αφορούσε την ανακούφιση φοιτητικών χρεών. Ο Μπάιντεν απέρριψε την πρόταση του επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία για διαγραφή 50.000 δολαρίων κατά άτομο. Δήλωσε ότι «το συζητάει μέχρι 10.000». Αργότερα αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου τόνιζαν ότι ούτε αυτό το ποσό θα διαγραφεί σίγουρα, αλλά θα είναι η «αφετηρία» διαπραγμάτευσης με τους Ρεπουμπλικάνους -πάλι για «διακομματική στήριξη». Μοιάζει λες και οι Δημοκρατικοί δεν έχουν την πλειοψηφία και στα δύο κοινοβουλευτικά σώματα, που την έχουν. Αλλά ακόμα κι αν υπάρχουν «λεπτές κοινοβουλευτικές ισορροπίες», ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει την εξουσία να διαγράψει όλα τα φοιτητικά χρέη προς το κεντρικό κράτος. Σε μια ομιλία του για το θέμα των φοιτητικών χρεών, γεμάτη υπεκφυγές, όπως σχολιάστηκε εύστοχα: «έδινε την εντύπωση ότι θα προτιμούσε να μην έχει αυτή την εξουσία, για να μπορεί να κατηγορήσει τους συσχετισμούς στο Κογκρέσο». Εκεί όπου άσκησε όντως την προεδρική μονομερή εξουσία πρόθυμα, ήταν στην εντολή να χτυπηθούν με πυραύλους ιρανικές εγκαταστάσεις στη Συρία, ως «αντίποινα» σε ένα παλιότερο χτύπημα κατά αμερικανικού στόχου στο Ιράκ. Ο Μπάιντεν είχε επίσης υποσχεθεί «μηδενικές απελάσεις τις πρώτες 100 μέρες». Τις πρώτες 29 μέρες είχε απελάσει 26.248 ανθρώπους, δηλαδή 905 την ημέρα, πολύ πάνω από τους 619 την ημέρα που απέλαυνε ο Τραμπ το 2017. Οι οδηγίες που δόθηκαν στη διαβόητη ICE σχολιάζονται ως «απογοητευτική υποχώρηση» από αξιοσέβαστες και φιλικές προς τους Δημοκρατικούς ΜΚΟ. Αλλά εντάξει, κάτι άλλαξε. Τα φιλελεύθερα ΜΜΕ δεν λένε πια «στρατόπεδα συγκέντρωσης» και «παιδιά σε κλουβιά» στα σύνορα. Πλέον συζητάμε για τη λειτουργία «εγκαταστάσεων για πλεονάζουσες ροές» και για «φύλαξη ανηλίκων»… 

Γαλλία

Η εμπέδωση του όρου «ισλαμο-αριστεροί» στο δημόσιο διάλογο στη Γαλλία ήταν μια σκοτεινή εξέλιξη, καθώς θυμίζει ανατριχιαστικά τη μεσοπολεμική κατηγορία περί «εβραιομπολσεβικισμού». Η υιοθέτηση του όρου επίσημα από στελέχη της κυβέρνησης Μακρόν, στα πλαίσια της πρόσφατης ισλαμοφοβικής υστερίας ήταν μια ακόμα πιο ζοφερή εξέλιξη. Η γαλλική κυβέρνηση επιχειρεί να οργανώσει μια «αστυνομία σκέψης» στην πράξη πλέον, ζητώντας από το CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας) να ερευνήσει την ύπαρξη «ισλαμοαριστερών ιδεών» στα πανεπιστημιακά ιδρύματα! Εκατοντάδες ακαδημαϊκοί, οργανώσεις δικαιωμάτων και το ίδιο το CNRS καταγγέλουν αυτήν την «αντιεπιστημονική, πολιτική κατασκευή» ως μέσο άγριας λογοκρισίας. Στο στόχαστρο της κυβέρνησης μπαίνουν οι κοινωνικές επιστήμες και ιδιαίτερα όσες ασχολούνται με ζητήματα φυλής, διαθεματικότητας και οι μετα-αποικιακές ή από-αποικιακές σπουδές. Ουσιαστικά κατηγορείται η ενασχόληση με τον ρατσισμό ότι «κατασκευάζει διαιρετικές ταυτότητες» και «διασπά την ενότητα της Ρεπουμπλίκ»! Με δόσεις αναγκαίου γαλλικού σωβινισμού, υπογραμμίζεται ότι καταδικαστέες έννοιες όπως «λευκό προνόμιο» ή «κρατικός ρατσισμός» έρχονται από τα αμερικανικά campus και δεν έχουν θέση στη γαλλική κοινωνία… Τουλάχιστον η ριζοσπαστική Αριστερά δείχνει να ταρακουνιέται. Η Ανυπότακτη Γαλλία έστειλε έκκληση για κοινή αντίσταση στον κατήφορο και προς το παρόν το NPA έχει απαντήσει θετικά…

Ινδία

Το Δελχί παραμένει «περικυκλωμένο» από τους Ινδούς αγρότες, που βρίσκονται σε πολύμηνες κινητοποιήσεις ενάντια στους νόμους της κυβέρνησης Μόντι που εξοντώνουν τους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες για να εξυπηρετήσουν τις μεγάλες εταιρίες. Οι διαδοχικές διαπραγματεύσεις παραμένουν άκαρπες, ο Μόντι δηλώνει πρόθυμος να αναστείλει την εφαρμογή αλλά όχι να αποσύρει τη νομοθεσία και οι αγρότες επιμένουν ότι αγωνίζονται μέχρι την οριστική απόσυρση των νόμων. Στην πόλη Μπαρνάλα, συγκεντρώθηκαν περίπου 150.000 αγρότες και εργάτες γης που ταξίδεψαν από κάθε γωνιά της επαρχίας Πουντζάμπ με λεωφορεία, τρακτέρ, αυτοκίνητα. Μαζεύτηκαν για να ακούσουν στελέχη των συνδικαλιστικών αγροτικών ενώσεων, τα οποία τους κάλεσαν σε μια οργανωμένη μαζική «κάθοδο» από όλη την Πουντζάμπ προς το Δελχί, όπου θα ενώνονταν με τους εδώ και μήνες κατασκηνωμένους εκεί αγρότες στις 27 Φλεβάρη…